تصاویر / ایران زیباست؛ خورهه محل تولد خورشید

از این محوطه تاریخی تنها 2 ستون متشکل از 6 قطعه سنگ با مجموع ارتفاع 8 متر، بقایای فرو ریخته ستون‌ها، بخشی از دیواره‌های سنگی، گورها و آثار به دست آمده در 6 مرحله عملیات کاوش، به جا مانده است.

خورهه" در اوستا به معنای "محل برآمدن خورشید" آمده است.

نور ماه تنها عامل روشنایی شب‌هنگام در محوطه ستون‌های خورهه است، البته در این تاریکی نور سبز رنگ چراغ های امامزاده ای که در شرق این معبد قرار دارد، حال و هوای خاصی به این محوطه باستانی می دهد .

به گفته کارشناسان با توجه به جنس سنگ ها باید در رابطه با حفاظت از آنها کار کارشناسی صورت گرفته و از رسیدن آب باران‌های اسیدی به این آثار ممانعت به عمل آید تا از بین نروند و بیماری در آنها نفوذ پیدا نکند.

محوطه خورهه فاقد هرگونه امکانات رفاهی برای گردشگران و هیچگونه اقدامی در خصوص حفاظت از این محوطه دیده نمی شود که این شرایط می تواند زمینه دست درازی سودجویان به این مجموعه تاریخی را فراهم کند .

منطقه استقرار این بنای تاریخی از شمال به رشته کوه‌های هفتاد قله و از جنوب به رشته کوه‌های یخچال منتهی می‌شود.

با وجود اینکه قسمت زیادی از این اثر تاریخی تخریب شده ولی برای تاریخ شناسان جهان جذابیتی بسیاری دارد.

طی اکتشافات صورت گرفته در این مکان تاریخی تاکنون بقایای اشیای سفالی متعلق به دوره اشکانیان و ساسانیان که پیه‌سوز سفالی، کوزه دست‌دار، قطعه سنگ‌های تزیینی و همچنین هفت اسکلت انسان بوده، کشف شده است.

ایوان اصلی دارای 12 ستون در دو طرف، هر طرف شامل 6 ستون است که با توجه به حجم سقف ایوان‌ها، ارتفاع اولیه آنها 9 متر تخمین زده می‌شود و در حال حاضر از میان 12 ستون ایوان اصلی تنها دو ستون باقی مانده که در میان بنا خودنمایی می‌کنند.

بنای تاریخی خورهه در مساحتی بالغ بر 3550 متر مربع ساخته شده و شامل سه بخش ایوان اصلی، مجموعه بخش شمالی و مجموعه بخش غربی است.

محلی ها می گویند زمانی که اسکندر به این منطقه حمله می‌کند، تمام گنج این مکان را به همراه تصویر یک بانو در دل کوه‌ پنهان می‌کند و این گنج هنوز پیدا نشده است.

از میان 12 ستون ایوان اصلی تنها دو ستون باقی مانده که در میان بنا خودنمایی می‌کنند.

بنای تاریخی خورهه در مساحتی بالغ بر 3550 متر مربع ساخته شده و شامل سه بخش ایوان اصلی، مجموعه بخش شمالی و مجموعه بخش غربی است.

سر ستون‌ها به سبک و شیوه ایونیک که زاییده هنر یونانیان قدیم بوده، ساخته شده که در هر طرف دارای دو مخروط ناقص است.

مورخان از این مجموعه به عنوان آتشکده، معبد، کاخ و مرکز برگزاری جشن‌ها و مراسم ملی مذهبی، عمارت و منزل و قبرستان یاد کرده‌اند.

در حال حاضر ستون‌های خورهه توسط داربست‌های فلزی احاطه شده اند و به نظر می‌رسد دیوارهای کاه‌گلی ابتدای این عمارت به تازگی مرمت شده باشند.

بنا به تحقیقات مهدی رهبر(باستانشناس) تاریخ این اثر به دوران پیش از میلاد تا اواخر دوره اشکانیان می‌رسد.

امکان تماشای زیبایی‌های این معبد بعد از غروب آفتاب وجود ندارد، چراکه با تاریک شدن هوا و نبود وسیله روشنایی، تاریکی این مکان دو چندان احساس می شود، اما آن‌چیزی که شاید بیشتر آزار دهنده است اینست که در این مکان حتی یک نگهبان هم وجود ندارد و افراد سودجو می‌توانند به سادگی قطعات کوچکتر این مجموعه را به تاراج ببرند.

بنای تاریخی خورهه در مساحتی بالغ بر 3550 متر مربع ساخته شده و منطقه استقرار این بنای تاریخی از شمال به رشته کوه‌های هفتاد قله و از جنوب به رشته کوه‌های یخچال منتهی می‌شود.

جنس ستون‌های خورهه از نوع سنگ تراورتن است، این سنگ‌ها دارای فرو رفتگی‌های متعدد هستند و از معدن سنگی که در شمال غرب خورهه وجود دارد، تامین شده است .