به گزارش ایران خبر، مردی که از سه‌سال قبل به اتهام معاونت در قتل دوست صمیمی‌اش در بازداشت به سر می‌برد پس از جلب رضایت اولیای‌دم از هیئت قضایی درخواست کرد به خاطر دو دختر دم‌بختش از مجازات او گذشت کنند. عامل اصلی قتل هم با گذشت اولیای‌دم از طناب دار نجات یافته و به 11 سال زندان محکوم شده است.
ششم تیر سال93، مأموران پلیس تهران از قتل مرد 55 ساله‌ای به نام داریوش در خانه‌اش در خیابان فاطمی باخبر و راهی محل شدند.
با انتقال جسد به پزشکی قانونی، در بررسی‌ها مشخص شد، همسر و فرزندان مقتول برای زندگی به امریکا رفته‌اند به همین دلیل او چند خدمتکار داشته تا به کارهای خانه رسیدگی کنند. همچنین در ادامه بررسی‌ها مشخص شد، تمام پول، طلا و اسناد از گاوصندوق خانه مقتول سرقت شده است.
به این ترتیب کارآگاهان پلیس در نخستین گام از تحقیقات خود چند خدمتکار مقتول را بازداشت کردند و تحت بازجویی قرار دادند تا اینکه دریافتند مقتول با یکی از دوستانش به نام جهانگیر رفت و آمد داشته و چندی قبل دو دانگ از خانه‌اش را به نام او سند زده است.
با ثبت این اطلاعات جهانگیر شناسایی و بازداشت شد. مرد 53ساله که در بازجویی‌ها سعی داشت پلیس را فریب دهد در مراحل بازجویی به جرمش اعتراف کرد و گفت: «داریوش پولدار بود و وضع مالی خوبی داشت به همین دلیل وسوسه شدم و نقشه قتل او را کشیدم، اما در قتل نقشی نداشتم و این دوستم بود که او را کشت.»
متهم در شرح ماجرا گفت: «سال‌ها من و داریوش با هم دوست و شریک کاری بودیم. او مرد پولداری بود و مدتی قبل دو دانگ خانه‌اش را به ازای شراکتمان به نامم سند زده بود. داریوش تا زمانیکه همسر و فرزندانش در ایران بودند رفتار خوبی داشت، اما با رفتن آنها اخلاقش تغییر کرد و با زنان خیابانی در ارتباط بود. وقتی از این موضوع باخبر شدم با او صحبت کردم، اما او به تذکراتم اهمیتی نمی‌داد و گوشش بدهکار نبود. آنجا بود که نقشه قتل او را کشیدم و در این مورد از کارگر مغازه‌ام به نام پیمان کمک خواستم. او قبول نمی‌کرد تا اینکه با اصرارهای من راضی شد و شب حادثه کلید خانه را گرفت و داریوش را کشت.»
با اقرارهای این مرد، پیمان نیز بازداشت شد و با اقرار به قتل در توضیح به مأموران گفت: «من کارگر جهانگیر بودم و او نصاب درهای اتوماتیک بود. روزی در مورد کشتن مقتول صحبت کرد، اما قبول نکردم تا اینکه با اصرار او به ناچار قبول کردم و او را کشتم.» متهم در خصوص قتل گفت: «روز حادثه جهانگیر کلید خانه مقتول را داد و گفت می‌خواهد با خانواده‌اش به سفر شمال برود. کلید را گرفتم و طبق نقشه وارد خانه شدم. مقتول در اتاق خواب روی تختخوابش دراز کشیده بود. به محض اینکه داخل اتاق شدم با میله آهنی به سرش زدم. سپس پارچه‌ای دور گردنش پیچاندم و او را خفه کردم. بعد از آن بود که پول، طلا و همه اسنادی که داخل گاوصندوق بود را برداشتم و آنها را به جهانگیر دادم. قرار بود جهانگیر سهم مرا بدهد که خیلی زود هر دو بازداشت شدیم.»
به این ترتیب کیفرخواست برای هر دو متهم صادر شد و آنها روانه زندان شدند. در حالیکه پرونده در حال کامل شدن بود پسر و دختر مقتول که مقیم امریکا بودند با ارسال نامه‌ای در خصوص پیمان اعلام گذشت کردند و گفتند حاضر به قصاص نیستند، اما در خصوص جهانگیر درخواستی اعلام نکردند.
سرانجام بعد از گذشت دو سال از حادثه پیمان از مرگ نجات یافت و از جنبه عمومی جرم به 10سال حبس محکوم شد. جهانگیر نیز با توجه به عدم اعلام درخواست اولیای‌دم، هیئت قضایی وی را به اتهام معاونت در قتل و سرقت به 11سال حبس محکوم کرد.
این حکم به دیوان عالی کشور فرستاده شد، اما جهانگیر توانست بعد از تأیید حکم صادره، رضایت اولیای‌دم را جلب کند.
به این ترتیب وی صبح دیروز بار دیگر از جنبه عمومی جرم در شعبه دهم دادگاه کیفری یک استان تهران پای میز محاکمه قرار گرفت و بعد از اعلام رسمیت جلسه در آخرین دفاعش گفت: «اظهاراتم تحت فشارهای بازجویی بود، اما حالا می‌خواهم حقیقت را بگویم. به خاطر رفتارهای زشت و غیراخلاقی داریوش بود که نقشه قتل را کشیدم، اما حالا پشیمانم.» متهم در پایان گفت: «دو دختر دم‌بخت دارم و لازم است که کنار آنها باشم. حالا که با قرار وثیقه آزاد هستم هر لحظه ممکن است به زندان برگردم و فرزندانم بی‌پناه شوند. از دادگاه می‌خواهم به خاطر آینده دو دخترم در مجازاتم تخفیف دهند.»
در پایان هیئت قضایی جهت صدور رأی وارد شور شد.