کد مطلب: 112332
تاریخ انتشار : يکشنبه ۱۶ ارديبهشت ۱۳۹۷ ساعت ۱۰:۰۸
نامزد تصدی پست شهرداری تهران گفت: تهران امروز شهر زندگی نیست و یک کارگاه بزرگ ساخت و ساز است و همه در حال کوچ هستند. دیگر چیزی به عنوان تعلقات محله ای وجود ندارد و برای مردمی که تعلقات محلی ندارند، مشارکت بی معناست.
این نامزد تصدی پست شهرداری تهران گفت: نزدیک 25 درصد از تولید ناخالص و 35 درصد صنعت، 72 درصد از خدمات، 50 درصد شرکت‌های دانش بنیان و 80 درصد اخترعات و نوآوری‌ها در تهران است.
وی افزود: تهران فقط پایتخت اقتصادی و سیاسی نیست بلکه پیش از آن پایتخت فرهنگی و هنری است. تهران تاریخ فشرده سرزمین ما و یادآور و آلبوم فشرده از تحولات 200 سال اخیر است و نماینده و تابلو و ویترین تمام عیار از قدرت مدیریت در سرزمین ماست.
میرزایی گفت: تهران جایی است که تفاوت‌های قومی را باید در آن حل کرد و مسئله کردستان و ترکمن صحرا و سایر نقاط در تهران با انسجام قومی قابل حل است. امروز هشتمین ماه حضور من در شهرداری است. آنچه امروز ارائه می‌کنم یک رویکرد و بازشناسی از هشت ماه گذشته است.
یکی از نامزدهای تصدی پست شهرداری تهران با مروری بر آنچه در دو دهه گذشته بر تهران گذشته اضافه کرد:از اواسط دهه 65 شهرداری های کلانشهرها موظف شدند منابع مورد نیاز خود را تامین کنند. منبعی که شهرداری وقت تهران در سال 68 یا 69 پیشنهاد داد، فروش تراکم برای تامین مالی بود و تا امروز یعنی سه دهه ادامه یافته است.
وی اضافه کرد: امروز تهران شهری با مجموعه هایی از ویژگی های اقتصادی و اجتماعی است که آن را در معرض یک خطر مهم قرار داده است. تهران قابلیت‌های بسیاری دارد و مرکز خلاقیت و ارتباطات بین المللی. اگر هر تصمیم یا هر پروژه اقتصادی در تهران قابل اجرا نباشد، در هیچ جای دیگر این سرزمین قابلیت اجرایی ندارد.
میرزایی گفت: یکی از چالش‌های تهران امروز، ناپایداری اجتماعی است و 86 درصد مردم گفته اند که نسبت به هم بی تفاوت هستند و انسجام اجتماعی جای خود را به گسیختگی و عدم تعلق داده است. 86 درصد مردم گفته اند مهمترین مشکل تبعیض و نابرابری بین مناطق مختلف تهران در حوزه‌های مختلف است. حتی اگرچه فکر کنیم که در حس مردم نوعی بزرگ نمایی وجود دارد اما این بزرگ نمایی فاصله چندانی با واقعیت های شهر تهران ندارد.
وی تصریح کرد: تهران در معرض یک مخاطره مهم در مقابله زلزله و سایر حوادث طبیعی و پیش بینی نشده مثل آتش سوزی است. خطر مرگ و میر در تهران بر اثر یک زلزله شدید، به یک خطر شدید تبدیل شده است.
این نامزد تصدی پست شهرداری تهران افزود: تهران در خاورمیانه مقام دوم را از لحاظ ریسک مرگ و میر ناشی از زلزله دارد. نزدیک به 300 ساختمان شبیه پلاسکو در تهران وجود دارد که می تواند تهران با یک بحران مواجه کند. نزدیک به 53 درصد از بافت مسکونی تهران یعنی 150 هکتار تحت عنوان بافت ناپایدار شهری شناسایی شده است و یک سوم جمعیت شهر تهران در این بافت های ناپایدار قرار دارند.
میرزایی ادامه داد: 93 درصد از شهروندان گفته‌اند آلودگی‌های زیست محیطی و ترافیک مسایل اول و دوم شهر تهران است و تهران یکی از بزرگ ترین مراکز تولید آلایندگی در بین کلانشهرهای دنیاست.
وی افزود: مالیه شهری تهران یک مالیه به شدت ناپایدار و غیرمتنوع و سنتی و مبتنی بر ساخت و ساز و تخلفات ساخت و ساز است و تنها 3 درصد از منابع مالی تهران، برآمده از مشارکت مردم است و نزدیک به 80 درصد ناشی از ساخت و ساز و تخلفات ساخت و ساز است و تهران سهمی از روش های مدرن تامین مالی از بازارهای داخلی و خارجی تهران ندارد. نه تنها اقتصاد تهران یک اقتصاد کلنگی وابسته به ساخت و ساز است، بلکه مالیه شهر تهران یک مالیه سنتی و غیر متنوع و پر ریسک است.
نامزد تصدی پست شهرداری تهران افزود: امروز شهر تهران با یک مسئله مهم دیگر هم مواجه است و 52 هزار میلیارد تومان بدهی و 35 هزار میلیارد تومان پروژه ناتمام دارد. این 87 هزار میلیارد تومان تعهدات شهرداری به پیمانکاران، بانک ها و بخش خصوصی، در یک افق 5 ساله به 130 هزار میلیارد تومان می رسد. یعنی با محاسبه نرخ‌های تورم برای پروژه های عمرانی و بهره بانکی برای بدهی ها، فقط بازپرداخت این تعهدات تا سال 1402، 130 هزار میلیارد تومان منابع نیاز دارد.
میرزایی بیان کرد: برای اینکه بتوانیم خط هفت راه آهن شهری را تمام و خطوط 8 و 9 را اجرا کنیم، نزدیک 30 هزار میلیارد تومان بودجه نیاز داریم. ما برای 5 سال آینده نه 87 هزار میلیارد تومان بلکه نزدیک به 200 هزار میلیارد تومان منابع مالی نیاز داریم.
وی تصریح کرد: جز با بازسازی سازمان اجتماعی و سازمان مالیه و اقتصاد شهری تهران، امکان اداره شهر تهران در 5 سال آینده نه برای مدیریت شهری اصلاح طلب بلکه برای هیچ کس امکان پذیر نیست. باید همه کمک کنند، این شهر وضعیتی بهتر از امروز پیدا کند. امروز شهر تهران در معرض خطر است. نظام مالی کج کارکرد بنا گذاشته شده از سه دهه پیش، یعنی شهر فروشی بسیاری از بنیان های شهری را ویران کرده و تهران را به یک شهر بی هویت و بی تعلق و بی خاطره و بی آرمان تبدیل کرده است.
نامزد تصدی پست شهرداری تهران گفت: 200 هزار میلیارد تومان منابع برای شهری که بودجه آن 17 هزار میلیارد تومان است، یعنی چه؟ آیا این نظام مالیه به ما اجازه می دهد؟ خیر. این نظام مالیه باعث شده که باغ و بوستان و خیابان ها را فروختیم و یک سازه ناساز از تجدد را پی ریزی کردیم. تهران به یک شهر خانه به دوش تبدیل شده و عمر بناها به کمتر از 20 سال رسیده است. در قرن بیست و یکم، تهرانیان به بزرگترین جماعت کوچ نشین تبدیل شدند. تهران امروز شهر زندگی نیست و یک کارگاه بزرگ ساخت و ساز است و همه در حال کوچ هستند. دیگر چیزی به عنوان تعلقات محله ای وجود ندارد و برای مردمی که تعلقات محلی ندارند، مشارکت بی معناست.
وی یادآور شد: به ندرت اتفاق می افتد شهروندی زندگ بزند و بگوید باغی را تخریب می کنند. بخشی از بوستان ها که یکی از آنها بوستان مادر بود را فروختیم تا هتل بسازیم. این تعارض ارزش ها تا امروز نیز ادامه یافته و نتیجه آن بی اعتمادی مطلق در بین مردم به مدیریت شهری است. بازسازی مالیه شهری، بازسازی اقتصاد شهری و سازمان اجتماعی شهر سه پیشنهاد من است. برای مالیه تهران با یک هدف گذاری سهل اما ممتنع مواجه هستیم. دو اتفاق مهم باید بیفتد. مالیه شهری تهران به شدت سنتی است. بخش بزرگی از منابع مالی، از فروش غیر شفاف اراضی و املاک شهرداری تامین شده است و نمی دانیم در چه گردشی، این معاملات انجام و دارایی ها جابجا شده است. در قرن بیست و یکم، شهرداری تهران با بازارهای مالی قهر است. یعنی شهرداری هر چه بخواهد بخرد یا بفروشد حتی تراکم، از طریق بورس داخلی و بین المللی انجام می دهد. البته ساختار داخلی ما با این بیگانه است.
میرزایی اضافه کرد: این سازمان باید زبان سرمایه گذاری و مبادله مالی با بازارهای ملی و بین المللی را بیاموزد. پیش و بیش از آن، امروز نیازمند تدوین رژمالی بلند مدت برای شهرداری هستیم. مالیه شهر تهران، نباید بر مبنای گران شدن شهر تهران اصلاح شود. پیش از ما به اندازه کافی تهران را گران کردند و از 84 تا 92، قیمت مسکن بین 300 تا هزار درصد گران شده است. روند تخریب تهران در همین سال ها شدت گرفت. بهای خدمات شهری در سال های 85 تا 95، هفت برابر شده است. این عادلانه نیست که شهروندی در شهر ری و باغ آذری و هرندی، همان عوارض نوسازی را بدهد که یک باغ ویلا در شمال تهران با قیمت و ارزش چند ده میلیاردی می پردازد.
وی افزود: 25 سال است که مردم میلیون ها موبایل خریدند اما کسی به فکر نیفتاد از دکل ها که شهر را نازیبا می کند، عوارض مناسب دریافت شود. امروز صدها میلیارد تومان چک های وصول نشده داریم. بخش عمده تمرکز ما در ماه های آینده باید بر بازسازی نظام اقتصادی معطوف باشد. واقعیت این است که تحول اقتصاد شهری، مدیریت شهری نقش تعیین کننده دارد. شهرداری می تواند با ایجاد یک نظام نوآوری شهری، فضای مبتنی بر کسب و کارهای نوین را خلق کند. بخش عمده جوان ها، از ما انتظار استخدام ندارند و می گویند ما را در حل مشکلات شهر، سهیم بدانید. اینها باید به شرکای اصلی ما در آینده تبدیل شوند.
این نامزد تصدی پست شهرداری تهران اظهار کرد: مسائل مان را در سطح گسترده فراخوان می دهیم و این استارتاپ ها، پیشنهاد می دهند و یک بازی برد - برد - برد اتفاق می افتد چون مشکل ما، مردم و بیکاری جوان ها حل می شود. هر کدام از کلانشهرها که نگاه کنید، با کمک همین کسب و کارهای نوین حل کردند. مسئله پسماندها و سایر مشکلات قابل حل است به شرط اینکه شیوه های حل مشکلات را تغییر دهیم.
وی گفت: هیچ جای دنیا برای جمع آوری زباله پول نمی دهند اما می فروشند. ما هزاران متر فرهنگسرا و سراهای محله داریم. 35 فرهنگسرا و چندین سرای محله داریم اما پاخور ندارد و کسی پا داخلش نمی گذارد. مسائل شهر را متاسفانه در چارچوب بروکراسی خواستیم حل کنیم. سرمایه انسانی و سازمانی شهرداری، همکار اصلی ما در حل مسئله است. برند و اتیکت شهرداری، فساد نیست. اگر کسی حرمت و مسئولیت خود را نگه نداشت به سایرین تسری ندهیم. کار ما در شهرداری افشاگری نیست. اگر شهردار شدم، شفافیت آری اما افشاگری هرگز و مسیر شفافیت را که دکتر نجفی آغاز کرد، ادامه می دهم.
میرزایی تاکید کرد: امروز شهر تهران به یک ائتلاف بزرگ ملی نیاز دارد. شعار ما به عنوان اصلاح طلبان، گفت و گوی تمدن ها بود و امروز به گفت و گوی فراگیر درون ملی نیاز داریم. متاسفانه باب گفت و گو بسته شده است. شب تهران یک فرصت بی نظیر برای ایجاد تبلیغات اجتماعی است. 30 تیر را تجربه کردیم که باید فراگیر شود. شب فرصتی است که تعلقات خانوادگی و محله ای را پیوند بزنند و از میراث ارزشمند تاریخی بازدید کنند. ما روی زمین را دیدیم اما زیرزمین را ندیدیم. بهترین نقاط را ترمینال کردیم در حالی که می توانیم ترمینال ها را زیر زمین ببریم.
وی در پایان تصریح کرد: مسئله حمل و نقل و ترافیک باید خارج از مناطق 22 گانه حل شود. متن را دیدیم اما حاشیه را ندیدیم. متاسفانه حاشیه همان جایی است که در گذشته متن تهران بوده است. متن تهران یعنی شهرری که الان به حاشیه تبدیل شده است. مسئله دست فروش ها را قطعاً در شب تهران می توانیم حل کنیم. مخلص کلام اینکه بیش از اینکه به تغییر راننده نیاز داشته باشم به تغییر جاده و بینش نیاز داریم. دامنه مشارکان و همراهان خود را باید به سرعت گسترش دهیم و نگاه مان را به اطراف خود باید دقیق تر کنیم.
