داخلی صفحه جامعه آرشيو خبر

دیدگاه نخست در خصوص اختلالات روانپزشکی است که اختیار به‌طور کامل از دست فرد خارج شده و دست به جنایت می‌زند. دومین نگاه بحث اعتیادهاست و وابستگی به مواد مخدر که باعث توهم و هذیان شدید افراد می‌شود و همین مسأله باعث بروز اختلال‌های انتقادی می‌شود و هیجان به بار می‌آورد. دیدگاه سوم هم فقدان حل مسأله در نزد فرد جانی است به‌طوریکه فرد در نقطه‌ای قرار می‌گیرد که هیچ راه حل مناسبی غیر از دگرکشی و خودکشی نمی‌یابد و به هیجاناتی می‌رسد که تنها چاره کار را قتل می‌داند. برای مثال شما وقتی بادکنکی را از سمت چپ فشار دهید باد آن به سمت راست هدایت می‌شود و بالعکس اما وقتی هر دوطرف را باهم فشار دهید و بادکنک انعطاف کافی را نداشته باشد منفجر می‌شود. این مثال بارز افرادی است که وقتی درگیر فشارها و مشکلات پیش رو می‌شوند و انعطاف و ظرفیت لازم را ندارند دست به اقدامات جنون‌آمیزی می‌زنند. اما در این میان باید به این مسأله هم توجه داشت که افراد اینچنینی به باور ناکامی مطلق و ناامیدی حداکثری می‌رسند و این حالت می‌تواند انسان‌های کم ظرفیت را به اقداماتی توام با خشونت و جنایت بکشاند.

اما راهکار چیست؟

یکی از بهترین راهکارها برای ارزیابی افراد، پالایش و رصد روحی روانی آنهاست. متأسفانه در کشور ما این مقوله خیلی جدی گرفته نمی‌شود و در راستای آن هم هزینه لازم صورت نمی‌گیرد بنابراین می‌بینیم که بیشترین هزینه صرف مسائل فیزیکی و بدنی افراد می‌شود و توجهی به روح و روان نمی‌شود. در حالی که درگاه‌هایی مثل ازدواج، استخدام، مدارس می‌توانند بهترین زمان برای رصد روانی افراد قرار گیرند که ما در این زمینه غافل مانده‌ایم. دومین راهکار توجه به رفتارهای اعضای خانواده و رصد یکدیگر است. ما نباید از هر اشکال و ایرادی که نشانه مشکلات روانی و روحی در یکی از اعضای خانواده مان است، به سادگی گذر کنیم. و سومین راهکار هم جدی گرفتن اختلالات رفتارهای خودمان است. وقتی تلویزیون ما در گرفتن تصاویر دچار علامتی اضافی می‌شود بلافاصله به دنبال شفافیت و اصلاح آن می‌رویم بنابراین باید در مقابل علایم روانی خودمان هم جدی‌تر عمل کنیم و به دنبال راهکار مناسب برای رفع آن باشیم.