کد مطلب: 126008
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۲۰ دی ۱۳۹۷ ساعت ۰۹:۰۷
ماجرای واکنش علی انصاریان به صحبتهای گزارشگر افغان بازی ایران - یمن دیروز یکی از داغترین بحثهای شبکههای اجتماعی بود. حتی وقتی انصاریان عذرخواهی کرد و گفت: «منظور من خطاب به گزارشگر تلویزیون افغان بود، نه مردم افغانستان.»
به گزارش
ایران خبر،
اگر از ماجرا باخبر نیستید باید بگویم در بازی ایران و یمن گزارشگر افغان گفت: «تصاویری که میبینید مردم ایران با تأخیر میبینن یا اصلاً نمیببینن.» بعد هم انصاریان فوتبالیست سابق و مجری برنامه ورزشگاه شبکه 5 گفت: «قربونت برم ما خیلی چیزا دیدیم که شما ندیدید. شما خیلی به کشور ما مدیونید. گزارشت بکن قربونت.» در کنار این جملهها یکی دو کلمه را با لهجه افغانها گفت که به نظر خیلیها تمسخر این لهجه و گویش بود.
البته گزارشگر افغان هم دیروز عذرخواهی کرد: «من به عنوان یک گزارشگر که آن حواشی پس از گزارش ایران- یمن پیش آمد باید به صراحت بگویم، هیچگونه قصد توهین یا تمسخر نسبت به مردم بزرگوار ایران نداشتم و این مسائل نمیتواند در روابط 2 ملت خدشهای وارد کند.»
اما مجری یکی دیگر از برنامههای ورزشی افغانستان دیروز ویدئویی گرفت و در شبکههای مجازی گذاشت که در آن در استودیوی برنامه شان میگفت:«من به این لهجه و گویش افتخار میکنم.» او استودیوی برنامه شان را نشان داد و به عکسهای بیرانوند، کیروش و چند بازیکن دیگر تیم ملی ایران اشاره کرد که در ان دکور از آنها استفاده کرده بودند و گفت: «خیلی هم خوشحال شدیم ایران 5 گل به یمن زد. این است تفاوت ما با شما.»
خلاصه که تمام این جریان شبکههای اجتماعی را به واکنش واداشت. واکنشهایی مثل اینها:«کی گفته مردم افغانستان مدیون مان؟ چه کمکی بهشون کردیم؟ صداوسیمای میلی اینم بلد نیست که مجریاشو کنترل کنه تا دهنشونو باز نکنن هر چی خواستن بگن؟»، «یکی نیست به این علی انصاریان بگه آخه تو کی باشی که به گزارشگر فوتبال یه کشور دیگه بگی چی رو اجازه داره بگه و چی رو نباید بگه؟ بعدش هم مگه دروغ گفت؟ گزارشگری دقیقن یعنی همین! به نکته ظریفی هم اشاره کرد اتفاقن! به جای اینکه از سانسورچی انتقاد کنی، از گزارش یه واقعیت حرصت گرفته؟»، «برادران و خواهران افغانستانی من، حساب مردم ایران را از علی انصاریانها جدا بدانید. آرزوی مردم ایران این است که مردم ایران و مردم سایر همسایگانشان، بدون هیچ جنگی در صلح و آرامش و بدون تبعیض در کنار هم زندگی کنند. آن روزهای خوب را به کمک هم خواهیم ساخت. افغانستان دوست ماست»، «آقای علی انصاریان شما رشد یافته جامعهای هستی که در صف نونواییش، اگر یک افغان نون بیشتری میگرفت همه بانگاهشون میخوردنش»، «آقای علی انصاریان را دعوت می کنم بیاین کابل تا دینی که به گردن ما دارن را ادا کنیم. ایشان را میبریم بلخ به خانقاه بهاءالدین ولد و زادگاه مولانا و ناصر خسرو. در سمنگان به تخت رستم و در بامیان شهر ضحاک و کنار بودای بامیان چای مینوشیم.»، «شاید ملت افغان بسیاری از آنچه که ما دیدهایم را ندیده باشند، اما برخورد تحقیرآمیز و توهینآمیز را از ما فراوان دیدهاند.».
ناگفته نماند که این نگاهها را هم داشتیم و خواندیم:«من کار علی انصاریان رو تایید نمیکنم. تمسخر ونژاد پرستی هرجا و توسط هر کسی درست نیست فقط گزارشگر افغانستان حرفش درست بود؟! یهو همه مدافع شدن! هیچ جا ندیدم کسی حرف اون یا صداوسیما رو محکوم کنه! به جایی رسیدیم هر کسی مسخره مون میکنه ماهم جای اعتراض ازش دفاع میکنیم!» و «خب دوستان تا اینجای کار فهمیدیم اگر یه افغان به ایرانیا تیکه بندازه باحاله ولی اگر یه ایرانی همون تیکه رو با لهجه افغانی برای همون افغان تکرار کنه یه فاشیست عوضیه. حالا البته شما روشنفکرا بهتر میدونین ولی ما تا دیدیم تو جهان آزاد مسخره کردن لهجه جزء جدایی ناپذیر طنزاشونه».