ایران خبر - این روزها باید آموزش مجازی را آسان گرفت

رئیس اسبق مرکز فناوری اطلاعات آموزش و پرورش معتقد است در شرایط بحران نمی شود آموزش مجازی را که این سال ها برایش برنامه ای نداشتیم سخت گرفت ولی پس از آن باید برای آن طرحی جامع داشت.

به گزارش ایران خبر، یوسف نوری رئیس اسبق مرکز برنامه ریزی، منابع انسانی و فناوری اطلاعات آموزش و پرورش که در زمان وی طرح هوشمندسازی مدارس پیگیری شد در گفتگو با خبرنگار مهر درباره اینکه دقیقاً طرح هوشمندسازی مدارس که مطرح و بعد از دو سه سال مسکوت ماند چه بود، گفت: اصل طرح هوشمندسازی مدارس عمرش طولانی‌تر از سال‌های آخر دهه ۸۰ و اوایل ۹۰ بود که پیگیری کردیم. شخصاً ترجیح می‌دهم برای اینکه بهتر این طرح را درک کنیم از عبارت طرح کاربست تکنولوژی در فرایند یاددهی و یادگیری استفاده کنیم.

وی ادامه داد: در واقع از زمانی که رادیو و تلویزیون به عنوان وسیله‌هایی که می‌توانند به کمک آموزش بیایند مطرح شد، بحث استفاده از تکنولوژی در یادگیری هم مطرح بود و بعد از آن هم که کامپیوتر آمد و به دنبالش اینترنت و فضاهای مجازی سرعت گرفتند و.... البته ما همان سال‌ها نیز دیر به این امر پیوستیم و دنیا خیلی زود بحث تکنولوژی در فضای آموزشی را پی گرفت.

نوری ادامه داد: در خیلی از دروس در حالتی که مثل این روزها وضعیت بحرانی نباشد هم تصویر کمک بیشتری به انتقال یادگیری می‌کند. حتی در تعمیق یادگیری نیز مؤثر تر است. تکنولوژی امکانات گسترده ای برای این منظور در اختیار معلمان می‌گذارد ولی این نیازمند آن است که طرح‌هایی مانند این از طریق سازمان پژوهش و برنامه ریزی که تدوین و تألیف کتاب‌های درسی را به عهده دارد و برنامه ریزی درسی را انجام می‌دهد صورت بگیرد. چون برای این منظور نیازمند این هستیم معلم را آموزش دهیم و کلاً فلسفه این موضوع برای معلم جا بیفتد و آن را با اهداف کتاب‌های درسی هماهنگ کند.

وی بیان کرد: این روزها که در یک فضای بحرانی هستیم و آموزش و پرورش به سمت استفاده از امکانات تلویزیون و فضای مجازی برای درس دادن رفته است و شاید نمی‌شود این روزها خیلی هم سخت گرفت چون زیرساخت‌های آن در همه جای کشور یکسان مهیا نیست. هم به معلم‌ها و هم به خانواده‌ها باید آسان گرفت. قرار نیست همه از یک روش استفاده کنند چون عملاً امکان پذیر نیست. اما بعدها می‌شود این طرح را دوباره در سازمان پژوهش و برنامه ریزی از سر گرفت.

وی ادامه داد: ما طرح هوشمندسازی را از مالزی آوردیم و در کشورهای دیگر هم روی آن کار شده بود. طرح تبلت دانش آموزی هم مطرح بود که طبق آن هر دانش آموز یک تبلت مخصوص دانش آموزی داشته باشد و معلم بر آن نظارت کند و اساس تکالیف از این طریق صورت بگیرد و.... ببینید همه اینها نیازمند این است که اول زیرساخت‌هایش را مهیا کنیم و بعد هم به یک گفتمان در آموزش و پرورش خصوصاً میان معلمان تبدیلش کنیم و بعد آموزش را سرلوحه کار قرار دهیم. باید نسل معلمانی آشنا به تکنولوژی داشته باشیم تا طرح پیش برود. می‌شود برای این طرح‌ها پیوست‌های فرهنگی دقیقی نوشت ولی واقعیت این است که گریزی از پیوستن به آموزش مجازی نیست. البته در این شرایط بحران بعید است بتوان روی این طرح‌ها تمرکزی کرد و باید کمی آسان گرفت تا این شرایط بگذرد ولی پس از آن باید پیش بینی‌های درازمدتی داشت و کاری کرد که با سلیقه‌ها این طرح‌ها خاموش نشود.

رئیس اسبق مرکز برنامه‌ریزی، منابع انسانی و فناوری اطلاعات وزارت آموزش و پرورش پیش از این نیز در این باره به مهر گفته بود: زمانی که ما کار هوشمندسازی مدارس را در دستور کار قراردادیم استراتژی این بود که در آموزش و پرورش سند فناوری ارتباطات و اطلاعات با سند تحول بنیادین همسو شود و این با بخشنامه سال ۷۶ در این موضوع فرق است و ۸ هزار صفحه مستندات در این ارتباط جمع آوری شد که هنوز هم در آموزش و پرورش موجود است. بحث هوشمندسازی مدارس را با تحقیقات پیمایشی و مطالعه ۶ کشور پی گرفتیم و پیش از ما در کشورهایی مثل مالزی، سنگاپور، کره جنوبی، هند و ترکیه حتی این الگو وجود داشت. ما این مطالعات را بر اساس اسناد فرادستی خودمان مطالعه کردیم که می‌گفت باید به کارگیری هوشمندسازی اطلاعات در فرایند یادگیری و یاد دهی رخ بدهد و ملاک باشد.

وی در ادامه گفته بود: گیر ما در آموزش و پرورش این است که برای معلمان برنامه درسی به معنی واقعی توضیح داده نشده است. به طور طبیعی استفاده از فناوری ارتباطات در حوزه یادگیری، آموزش غیررسمی است. مثل اینکه برنامه‌های فوق برنامه باید مکمل برنامه اصلی باشد اما گاه همین برنامه‌های فوق برنامه کاری در تفهیم مطالب درسی می‌کنند که درون برنامه و با خود برنامه نمی‌توان انجامشان داد. بحث آموزش مجازی هم همین است. ما نقاط ضعف و قوت را درآورده بودیم و تهدیدها و فرصت‌ها را نیز. یک کتاب ۴۰۰ صفحه‌ای با منبع هم استخراج شد که موجود است. اما وقتی انتقال مدیریت صورت می‌گیرد طرح‌های دوره قبل با اما و اگر همراه می‌شود. مثلاً بعداً ایراد گرفته شد که ما نمی‌دانیم تعریف هوشمندسازی چیست. در صورتیکه اگر همان زمان طرح پیگیری می‌شد الان شاهد اجرای عجله‌ای یک طرح نبودیم چون معلم‌ها باید دوره‌های پیشرفته‌ای می‌گذراندند تا دانش به کارگیری این فناوری را در برنامه درسی پیدا کنند. حتی چند دوره هم این آموزش‌ها برگزار شد اما کلاً بعدش صورت مساله پاک شد.