درآمد اپ نویسان ایرانی میلیاردی شد

تاکنون برخلاف بخش های خصوصی دیگر حوزه آی تی، هنوز سیل بخش نامه ها، مقررات و باید و نبایدهای دولتی به سمت توسعه دهندگان اپ های اندرویدی سرازیر نشده و هیچ صنف نیز در امور آنها مداخله نکرده است. البته ابهامات و گلایه هایی در خصوص روشن نبودن سهم و زیاده خواهی های برخی فروشگاه های عرضه اپ ها به گوش می رسد و برخی از برنامه نویسان از درصدهای بالایی که این فروشگاه ها برای فروش اپ های شان طلب می کنند، ناراضی هستند. 

با این تفاسیر هر چند فضای موجود مین برخی فروشگاه های اندرویدی و برنامه نویسان اندرویدی غیرشفاف است و برنامه نویسان با توجه به جوان بودن عموما از تنظیم قراردادهای دقیق با فروشگاه های اندرویدی عاجزند اما با این وجود فروش های چند صد میلیونی تعداد زیادی از اپ های اندرویدی و درآمد میلیاردی برخی از توسعه دهندگان، نوید روزهای روشنی برای فعالان این صنعت نوپا را می دهد.
  کدام اپ ها خوب می فروشند؟
اپلیکیشن های اندرویدی که خوب می فروشند حوزه گسترده ای را در بر می گیرند و نمی شود آنها را محدود به یک حوزه خاص دانست اما می توان گفت بیشتر اپ های پرفروش جنبه کاربردی دارند و تعداد قابل توجهی از آنها هم سرگرمی محور هستند.

برای مثال «مویوگرام» که در حقیقت به نوعی نسخه ای فارسی شده و تقلیدی از پیام رسان تلگرام است با وجود قیمت پنج هزار تومانی آن نزدیک به 200 هزار بار دانلود شده که درآمدی یک میلیارد تومانی را برای سازنده آن در پی داشته است.

در نمونه ای دیگر اپلیکیشن «آدرس یاب و نقشه حرفه ای تمام دنیا» هم که با قیمت چهار هزار تومان عرضه شده چیزی حدود 50 هزار بار نصب شده است و درآمدی 200 میلیون تومانی را برای سازنده آن به همراه آورده است. همچنین اپ «سنتور» هم حدود 50 هزار بار خریداری شده و قیمت آن پنج هزار تومان است که گویای فروش 250 میلیون تومانی این اپلیکیشن اندرویدی است.

جالب است بدانید یکی از پر درآمدترین برنامه نویسان ایران یک جوان 24 ساله است که توانسته در طول چند سال فعالیت کوتاه و با ساخت کمتر از 20 اپلیکیشن ساده و ارزان به درآمد خیره کننده 200 میلیون تومانی برسد که در نوع خود بسیار جالب توجه است. 

آنچه تاکنون ذکر شد، البته فقط محدود به فروش تعداد کمی از اپ هایی بود که هنگام خرید لازم است هزینه کامل آنها پرداخت شود و اشاره ای به اپ هایی که پرداخت درون برنامه ای دارند نشد. برای مثال، تعداد زیادی بازی و برنامه سرگرمی چون اپ «آفتابه» و اپ های بازی ایرانی وجود دارند که توسعه و پیشرفت در آنها یا باز کردن برخی قابلیت های اپ یا بازی مورد نظر، مستلزم پرداخت هزینه های جداگانه درون برنامه ای است. یکی از اپ های پرفروش این روزهای اندرویدی در ایران که پرداخت درون برنامه ای دارند، اپلیکیشن «آزمون آیین نامه راهنمایی و رانندگی» است که با قیمت دو هزار تومان عرضه شده و نزدیک به 20 هزار بار دانلود شده است. 

در زمینه بازی های کامپیوتری هم بازی Table Top Racing که از سری بازی های کمپانی پلی استیشن است با وجود قیمت نسبتا بالای آن (هشت هزار تومان) بیش از 10 هزار بار دانلود شده است که طبیعتا تعدادی از این افراد به صورت مستمر پرداخت های درون برنامه ای در آن داشته اند.
  بر اساس آمار جهانی موجود، سیستم عامل اندروید بیش از 80 درصد بازار اپ های موجود در تمام سیستم عامل های جهان را در اختیار دارد و با قدرت در صدر محبوب ترین های جهان است. طبیعی است که در ایران هم این آمار صدق می کند و حتی ممکن است با توجه به ارزان تر بودن گوشی های با سیستم عامل اندروید نسبت به iOS و پایین تر بودن درآمدهای ایرانیان، اندروید در ایران نسبت به آنچه در جهان است حتی محبوب تر و رایج تر هم باشد.

علاوه بر آنچه گفته شد، از آنجایی که درصد قابل توجهی از ایرانیان در سنین جوانی و نوجوانی هستند، همین جوان بودن بخش قابل توجهی از جمعیت کشور باعث شده که استفاده از تکنولوژی های نوین و به خصوص استفاده از گوشی های هوشمند و خرید و دانلود اپ های اندرویدی بازار گرمی پیدا کنند.

همچنین از آنجا که کمپانی های بزرگ خارجی با مسائل فرهنگی، تاریخی و نیازهای امروز جامعه ایران از نزدیک آشنا نیستند، این موضوع نیز امتیاز دیگری شده که اپ نویسان جوان ایرانی با درک نیازهای هم سالان و هموطنان خود ایده های نابی برای ارائه اپ داشته باشند و به موفقیت های قابل توجهی در این بازار بکر هم دست پیدا کنند.

تمام اینها در کنار نبود دخالت دولتی، نپرداختن مالیات، نپرداختن بیمه و نیاز نداشتن به خرید یا اجاره محلی برای تاسیس شرکت، باعث شده که در هر گوشه ای از کشور چند اپ نویس جوان با مشارکتی ساده با هم و گاه به شکل دور کاری، دست به تولید و انتشار و فروش اپ های خود بزنند. حال بماند که گروه زیادی از اپ نویس ها هم به تنهایی به صفر تا صد اپ نویسی و فروش ساخته های خود مشغول هستند.
  مشکلاتی از جنس اپ نویس ها
اما این تمام ماجرای کسب و کار اپ نویسان در ایران نیست. یکی از اپ نویس های مبتدی ایرانی در خصوص مشکلات و محدودیت های اپ نویسی در ایران می گوید: «من خودم با فون گپ می نویسم و چند برنامه برای اندروید و در یکی از فروشگاه های اندرویدی کشور گذاشتم. اولا این فروشگاه اندرویدی سیاست هایش به گونه ای است که حاضر نیست هر برنامه ای را به شکل پولی روی فروشگاه خود قرار دهد و برنامه نویس را ناچار به ارائه رایگان اپ خود می کند و حتی من خود تا الان چند برنامه پولی نوشته ام که نهایتا فروشگاه های اندروید آنها را رایگان ارائه داده اند و دوما به این آسانی ها هم نیست که بتوان برنامه ای نوشت که مثلا در درآمد صد میلیون تومانی رسید.

طبیعی است که برای نوشتن یک برنامه خوب و پرفروش باید یک ایده خوب و دانش فنی کامل پشت کار باشد که بسیاری از برنامه نویسان اندرویدی فاقد این دانش هستند؛ از سوی دیگر برخی دیگر از اپ نویس ها هم از دانش لازم برخوردارند اما ایده جدید و نوآورانه لازم را برای ارائه اپ های جذاب ندارند. شاید به همین دلیل است که می باید اپ نویسی در ایران از حالت فعالیت تک نفره خارج شده و شرکت های توسعه دهنده با تلفیق ایده های ناب افراد خلاق و دانش فنی برنامه نویسان حاذق، اپ های پرفروش تولید کرده و بازار اپ ایران را متحول کنند. 

کپی برداری برخی از برنامه نویسان تازه کار از نسخه های پرفروش و موفق هم چالش دیگری است که برخی از برنامه نویسان معتقدند اپن سورس بودن اپ های اندرویدی در سال های اخیر این امر را تشدید کرده است.