کد مطلب: 78541
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۲۳ دی ۱۳۹۵ ساعت ۲۱:۵۳
ماری‌جوآنا که با نام‌های گرس، گُل یا علف نیز شناخته می‌شود، با تصور مصرف‌کننده‌ها درباره تاثیرات مثبتی که روی روان می گذارد، استعمال می‌گردد.
مصرف این داروی روان گردانِ طبیعی در سال های اخیر در کشور ما نیز زیاد شده به طوری که، تحقیقات بالینی متعددی که توسط درمانگران ایرانی صورت پذیرفته، نشان می دهد که مصرف کنندگان علف، باورهای نادرستی درباره عدم اعتیادآوری این ماده و خطرناک نبودن آن دارند که کاملا اشتباه است.
هنگامی که عامل اصلیِ آثارِ سرخوشی‌آورِ علف یعنی تتراهیدروکانابینول (THC) به سلول های مغز می رسد، باعث ترشح دوپامین می گردد. دوپامین بخشی از سیستم پاداش مغز است که باعث می شود انسان احساس خوشحالی و سرخوشی داشته باشد.
علف، حاوی کانابیدیول (CBD) نیز هست که تصور می شود عامل ایجاد حس سرخوشی ناشی از مصرف ماری جوانا به واسطه این ماده شیمیایی صورت می گیرد. تی اچ سی هم که یکی از گونه های کانابینویدهاست در واقع، ماده محرک عصبی اصلی موجود در شاه‌دانه به شمار می رود و سیستم عصبی مرکزی بدن را تحت تأثیر قرار می دهد.
اثر این ماده عوارضی همانند سستی بدن، افزایش حساسیت حواس و اختلال در درک محیط به دنبال دارد و از تأثیرات فیزیولوژیک THC نیز می توان به افزایش سرعت ضربان قلب، خشکی دهان، افزایش اشتها، تعریق زیاد بدن و کاهش فشار خون اشاره نمود.
