عوارض صادراتی خرما برداشته شد/ اعلام آمادگی انجمن خرما برای تنظیم بازار داخل
کد مطلب: 90008
تاریخ انتشار : جمعه ۵ خرداد ۱۳۹۶ ساعت ۰۵:۱۰
در صورت پرخوری باید منتظر عواقب آن نیز باشید و ضررهای جبران ناپذیری که بر بدن شما وارد خواهد شد.
در حالی که انتظار می رود با افزایش آگاهی جمعی در زمینه علوم مختلف از جمله علم تغذیه بهبود قابل توجهی در الگوی غذائی و شیوه تغذیه افرد حاصل شود اما عملاً عکس این قضیه در اجتماعات پیشرفته صادق است.حال ببینیم پرخوری به چه معنا است. آیا کسانی که تمایل زیادی به خوردن غذا دارند و بیش از دیگران غذا میل می کنند نشانه ای از نیاز بیشتر آنان به مواد غذائی نیست؟
آیا بدن آنان احتیاج بیشتر به مواد مغذی (در مقایسه با دیگران) ندارد؟ آیا اینامر بعلت پدیده ای به نام نیاز بدن نیست که آنان را بسوی زیاد غذا خوردن و پرخوری می کشاند؟ابتدا بهتر است به تعریف پرخوری بپردازیم و سپس به این سوال مهم پاسخ دهیم.پرخوری عبارت است از دریافت مواد غذائی بیش از نیاز بدن، انباشتن معده از غذا و غذا خوردن فاقد لذت و یا با لذت کاذب.
در پاسخ به سوالی که در این مبحث مطرح شد لازم به ذکر است که بجز در 3 مورد که شرح آن خواهد رفت در سایر موارد تمایل زیاده از حد به مصرف برخی مواد غذائی به هیچ وجه نشانه نیاز بدن به آن ماده غذائی نیست بلکه صرفاً نشأت گرفته از عادات غذائی اکتسابی از خانواده و محیط است.
به عنوان مثال، تمایل زیاد هموطنانمان به مصرف شیرینی بعلت دادن مثلا قنداق در دوران طفولیت و نوزادی، به طفل است که عادت به مصرف مواد شیرین را در او برقرار می کند و یا استفاده زیاد از شیرینی، شربت و سایر مواد شیرین در خانواده، کودک را از بدو طفولیت، به مصرف مواد شیرین عادت می دهد.گفته شد که در 3 مورد تمایل به مصرف بعضی مواد غذائی بعلت نیاز بدن به آن مواد است.
مورد 1: زمانی که مقدار آب میان بافتی در داخل بدن کاهش پیدا می کند و نیاز سلول ها به آب افزایش می یابد، به عبارت دیگر وقتی که فشار اسمزی مایعات داخلی بالا می رود شخص احساس تشنگی کرده و با مصرف آب، نیاز سلول های بدنش را نسبت به آب تأمین می کند.
مورد 2: در افراد دیابتی بعلت آنکه انسولین به میزان کافی ترشح نمی شود، متابولیسم کربوهیدرات ها (مواد قندی – نشاسته ای) به خوبی انجام نشده و قند به میزان کافی به مصرف سلول ها نمی رسد،بدین جهت شخص دیابتی تمایل زیادی به مصرف مواد قندی دارد.
اما برای چاره این مشکل راه حل آن است که افراد دیابتی مواد نشاسته ای را جانشین مواد قندی بنمایند (البته به میزان متعادل) زیرا مواد نشاسته ای قند خود را به تدریج وارد خون می کنند در نتیجه قندخون به حالت ثابت باقی می ماند و نیاز شدید به مصرف شیرینی و مواد شیرین کاهش پیدا می کند.
ضمناً مصرف مواد حاوی فیبر همراه غذا، مانند سبزی خوردن یا سالاد و نیز نان های سبوس دار، موجب ورود تدریجی قند به داخل خون می شود.
مورد 3: زمانی که شخص در معرض گرسنگی طولانی قرار می گیرد، مثلا در افرادی که از رژیم های بسیار کم کالری و سخت پیروی می کنند و مدت طولانی مواد مغذی بخصوص انرژی به بدنشان نمی رسد و یا افرادی که فاقد سحری روزه می گیرند و مدت زیادی غذا مصرف نمی کنند.
از آنجائیکه بدن انسان نمی تواند قند را به مدت طولانی در خون ذخیره کند و سلول های عصبی انرژی مورد نیاز خود را صرفا از کربوهیدرات ها تأمین می نمایند.لذا گرسنگی طولانی موجب تمایل زیاد نسبت به مصرف مواد شیرین می شود.
با توجه به نکات فوق، تاثیر عادات غذائی که از کودکی در طفل شکل می گیرد و نشأت گرفته از الگویی غذائی خانواده می باشد در تمایلات شخص نسبت به برخی مواد غذائی هر چه بیشتر شفاف می شود.
