کد مطلب: 95281
 
تاریخ انتشار : شنبه ۲۱ مرداد ۱۳۹۶ ساعت ۱۳:۳۸
«سلفی گرفتن» هر روز ابعاد گسترده‌تری پیدا می‌کند. گاه سلفی «پرتره تنهایی» است و فردی که سلفی می‌گیرد، تنها خود را به نمایش می‌گذارد و گاه از خود فراتر رفته و «دیگری» موضوع اصلی آن می‌شود؛ «دیگری»‌ای که گاه یک اثر تاریخی، گاه مکانی خاص و گاه فرد دیگری است که می‌کوشیم با به نمایش درآوردن خود کنار او، تشخص یافته و خود را معرفی کنیم.
 

به گزارش ایران خبر،1.«سلفی گرفتن» هر روز ابعاد گسترده‌تری پیدا می‌کند. گاه سلفی «پرتره تنهایی» است و فردی که سلفی می‌گیرد، تنها خود را به نمایش می‌گذارد و گاه از خود فراتر رفته و «دیگری» موضوع اصلی آن می‌شود؛ «دیگری»‌ای که گاه یک اثر تاریخی، گاه مکانی خاص و گاه فرد دیگری است که می‌کوشیم با به نمایش درآوردن خود کنار او، تشخص یافته و خود را معرفی کنیم. سلفی‌ها را می‌توان از لحاظ روانشناختی و اسطوره‌شناختی به دو دسته تقسیم کرد؛ نخست، سلفی‌هایی که بیانگر «خودشیفتگی» یا نارسیسیسم هستند؛ دوم، سلفی‌هایی که «دگرشیفته» هستند و می‌خواهند خود را در کنار دیگری مطرح کنند. در حالت دوم، سلفی‌ها نقش «اکویی» پیدا می‌کنند. در اسطوره‌شناسی «اکو» دختری بوده که به شدت به «نارسیس» علاقه‌مند بود و نارسیس به او بی‌توجهی می‌کرد. اکو اسطوره «دیگرشیفته» و نارسیس اسطوره «خودشیفته» است که هر دو بیانگر اختلال شخصیتی هستند.

2.اما سلفی گرفتن تعدادی از نمایندگان مجلس، برای محققان جای بررسی بسیار دارد. موضوع این نیست که چند نفر با موگرینی سلفی گرفتند بلکه مهم این است که چند نفر «می‌خواستند» با او سلفی بگیرند. آنچه در این میان اهمیت دارد، دوگانگی شخصیتی است؛ شخصیتی که از یک طرف تندترین تصمیم‌ها را در خصوص ارتباط با غرب می‌گیرد و از طرف دیگر، شیفته‌وارترین حرکت‌ها را نسبت به آنان نشان می‌دهد.کم نیستند دوگانگی‌‌های اینچنینی امروز نخبگان سیاسی در کسوت نمایندگان مجلس، دیروز مجری صدا‌وسیما و فردا افراد دیگر. این دوگانگی‌ها نشان از تعدد شخصیتی دارد. بنابراین، گرفتن این نوع سلفی می‌تواند هشداری برای جامعه باشد که حتی نخبگان و افراد برگزیده از این ضعف شخصیتی رنج می‌برند و این افراد مطمئناً در تصمیماتشان درگیر این تعارضات هستند که می‌تواند منجر به مشکلاتی در سطح اجتماع و مدیریتی شود و جامعه را دچار اختلال کند. معتقدم خود مجلس و نمایندگان، امروز به موضوع مطالعاتی بدل شده‌اند و یکی از موضوعات پژوهش‌های مجلس، باید خود مجلس و نمایندگان باشد. به نظر می‌رسد مجلسی که باید حل مسأله کند امروز خود، به نوعی به مسأله بدل شده است.

3.نکته دیگر، در خصوص دوگانه‌هایی است که ما در جامعه ساخته‌ایم و یکی از آنها «دوگانه‌های جنسیتی» است و اینجا است که این پرسش مطرح می‌شود که اگر موگرینی مرد بود، باز هم برای سلفی گرفتن با او اینچنین تکاپویی می‌شد؟! شاید قرار گرفتن یک زن در چنین پایگاه اجتماعی نیز از دیگر دلایل برای سلفی گرفتن با او باشد. این جداسازی‌ها چنین تأثیراتی را می‌گذارد و این تأثیرگذاری از مرز عامه مردم گذشته و در میان نخبگان سیاسی نیز رخنه کرده است. واقعیت این است که سلفی، در جامعه ما زیاد است و متأسفانه نشانه خوبی هم نیست. یا نشانه «تنهایی» ما است، یا «میل شدید ما به دیگری» است.

منبع : روزنامه ایران