ایران خبر - اقامت چند ساعته در هتل؛ تلاش برای خالی نماندن اتاق

اقامت چند ساعته در هتل؛ تلاش برای خالی نماندن اتاق

اقامت چند ساعته در هتل با پرداخت هزینه ای کمتر یکی از راه هایی است که هتلداران در صورت اطمینان از نداشتن مسافر آن را انتخاب می کنند تا اتاق خالی کمتری داشته باشند.

به گزارش ایران خبر، خبرگزاری مهر _ گروه جامعه؛ اقامت بخش مهمی از هزینه‌های سفر را تشکیل می‌دهد. این هزینه زمانی برای مسافران گران‌تر می‌شود که می‌داند تنها برای چند ساعت در اتاق هتل قرار است اقامت کند و بقیه روز را یا به تفریح بیرون از هتل می‌رود یا برای انجام مأموریت هتل را ترک می‌کند.

بسیاری از مسافران هتل‌ها به خصوص در شهرهایی که مسافران زیادی برای کارهای کوتاه مدت دارد اقامت چند ساعته در مراکز اقامتی متداول است. این اقامت‌های چند ساعته در مراکز اقامتی شهرهای گردشگری نیز در زمان غیر پیک متداول است اما بیشتر در خارج از کشور.

اقامت‌های چند ساعته در دنیا با اصطلاح Hourly hotel یا DAYUSE مشهور است یعنی اقامتی چند ساعته برای مسافرانی که تنها قصد استراحت کوتاه مدت را دارند.

این راه در واقع یکی از راه‌های جذب مسافران، بازاریابی و تخفیف ویژه برای مسافران است. این طرحی است که در دنیا برای مسافران جا افتاده و هتلدار برای ساعتی از شبانه روز، اتاق را به مسافر اجاره می‌دهد اما بیشتر هتلدارانی این کار را می‌کنند که می‌دانند در طول روز هم مسافر دارند.

گاهی اگر مسافری در طول شب به هتل مراجعه کند هتلدار یا رزروشن اتاق را با تخفیفی مناسب در حد اقامت چند ساعته شب اجاره می‌دهد این کار با طرح اقامت چند ساعته متفاوت است.

این ایده از آنجا شکل گرفته که خیلی از مسافران زمان زیادی را در اتاق هتل نبوده‌اند اما مجبور بودند هزینه یک شبانه روز را بابت یک اتاق بپردازند بنابراین این ایده از سال ۲۰۱۰ شکل گرفت و رواج پیدا کرد.

به خصوص در هتل‌های فرودگاهی که مسافران تنها چند ساعت نیاز به استراحت داشتند تا دوباره سفر بعدی خود را با هواپیما آغاز کنند. اکنون نیز هتل‌های فرودگاهی از زمان تأسیس چنین خدماتی را به مسافران ترانزیت می‌دهند.

در ایران نیز چنین تخفیف‌هایی به خصوص برای مسافران شب وجود دارد. در ایران هم اگر کسی به هتلی مراجعه کند که مسافری ندارد و تنها برای چند ساعت شب اتاق بخواهد ممکن است تخفیف بگیرد اما این به منزله طرح چند ساعته اتاق نیست. چون هنوز خیلی از هتلداران با وجود نداشتن مسافر حاضرند اتاق خالی داشته باشند تا آن را برای چند ساعت اجاره دهند.

شاید یکی از دلایلش این باشد که به هر حال آن اتاق برای چند ساعت نیز به نظافت و هزینه نیاز دارد و این اقامت چند ساعته مقرون به صرفه نخواهد بود. که البته چنین چیزی برای هتل‌های ۴ و ۵ ستاره ممکن است وجود داشته باشد و هتل‌های با ستاره بالا اقامت چند ساعته را نپذیرند.

با آنکه اقامت‌های چند ساعته در هتل‌ها به صورت روتین همیشه وجود داشته و مسافران برای بیشتر ماندن و یا زودتر تحویل گرفتن اتاق هتل مبلغ بیشتری را می‌پرداختند اما رواج آن در دو سه سال اخیر آن هم در اقامتگاه‌های رسمی و غیر رسمی ایران چند سالی است آغاز شده و فراگیرتر شدن آن می‌تواند ریشه در چند اتفاق هم داشته باشد.

یکی آنکه تعداد معدودی از هتلداران بر این باور هستند که می‌توانند با این کار حداقل اتاق خالی خودشان را برای چند ساعت بفروشند و این اتفاق می‌تواند برای زمانی باشد که مطمئن هستند آن شب یا آن ساعت از شبانه روز اتاق خالی دیگری هم دارند یا مسافری نخواهند داشت.

از سویی خواب دو ساله هتلداران در اثر شیوع ویروس کرونا موجب شد تا هتلداران از عدم انجام سفرها متضرر شوند و اقامت‌های چند ساعته نیز می‌تواند بخشی از هزینه‌های آن‌ها را جبران کند.

از سوی دیگر مسافرانی که بعد از دو سال قصد سفر دارند با نرخ‌های نجومی هتل‌ها مواجه شوند آنها نیز توان پرداخت هزینه‌های گزاف هتل‌ها را ندارند به خصوص اگر با خانواده سفر کنند اما می‌توانند با پرداخت نرخ کمتری، ساعاتی از شبانه روز را در هتل باشند. در واقع تغییر معیشت مردم و بالا رفتن نرخ هزینه هتل‌ها نیز می‌تواند علت دیگر درخواست مسافران از هتل‌ها برای در اختیار داشتن موقتی اتاق هتل باشد.

در ایران قانونی برای اجاره ساعتی مراکز اقامتی وجود ندارد از طرفی منعی هم برای آن نیست. اما هنوز این فرهنگ جا نیفتاده تا هتلداران بتوانند از این طریق ضررهایشان را جبران کنند یا تخفیفی برای بازاریابی خود به مسافر بدهند. اما هنوز برای بسیاری از هتل‌ها این اتفاق ناشناخته است و هتلداران حاضرند اتاق خالی داشته باشند اما چنین تخفیفی به مسافرانشان ندهند. چون در عمل این اتفاق یک تخفیف است و نه یک طرح یا رسم برای فروش بیشتر اتاق.

اما در مراکز اقامتی غیر رسمی نیز یکی دو سالی است که اقامت چند ساعته متداول شده است. با این تفاوت که نرخ اقامت ساعتی در آنها گران‌تر یا برابر با نرخی است که در روزهای کم تقاضا برای یک شبانه روز از مسافر دریافت می‌شود.

نرخ اقامت برای اقامتگاه‌های غیر رسمی شاید برای یک اتاق معمولی شبی ۵۰۰ هزار تومان باشد اما صاحب اقامتگاه با فروش اتاق خود در سایت‌های فروش آنلاین آنها را تا ۳۰۰ هزار تومان نیز برای سه ساعت در نظر می‌گیرد. این اقامتگاه‌ها کمتر به نظافت و رسیدگی می‌پردازند و همین موضوع موجب می‌شود تا سود بیشتر و هزینه کمتر را بپسندند.

به همین دلیل برای جذب مشتری به صورت غیر واقعی اعلام می‌کنند که نرخ ارزان برای سوئیت یا اتاق در نظر گرفته‌اند و زمانی که مسافر به پای اقامتگاه می‌رسد، اعلام می‌کنند که این هزینه تنها برای نصف روز یا ساعتی از شبانه روز است در حالی که قاعده درست این ماجرا آنجا است که به مسافر قبل از هر سوالی اعلام شود نرخ تخفیف داده شده به چه علت است.