علت اول: مخفی نگه داشتن درونیات خود از همسر
وقتی درباره مسئله ای با همسرمان گفتگو می‌کنیم اغلب به بیان سطحی ‌ترین لایه آن اکتفا می کنیم. به عبارت دیگر آن چه را که در دلمان می گذرد اعم از ترسها، نیازها و یا لذتهایمان را برای او روی داریه نمی ریزیم. و این در حالی است که دوست داریم او درونیات ما را بداند و برای آنها کاری بکند. اما طبیعتاً چون همسر چیزی نمی ‌داند اقدام موثری نیز نمی ‌تواند انجام دهد و به این ترتیب سر و کلّه اولین دردها در ناحیه رابطه پیدا می شود.
درمان: برون ریزی درونیات برای همسر
وقتی که بتوانیم نیازها، احساسات، آرزوها، ترسها و دغدغه های خود را با همسرمان مطرح کنیم زمانی است که می توانیم بگوییم به برون ‌ریزی درونیات خود پرداخته ایم. به خاطر داشته باشیم رابطه شاداب و سالم رابطه ‌ای است که همسران.
علت دوم: انتقادگرایی
بعضی از ما فکر می کنیم صحبت کردن درباره نکات مثبت همسر ضرورتی ندارد چرا که همین ‌طور که هست خوب است و به جای آن باید ضعفهای او را شناسایی و برطرف کرددر نتیجه انگشتمان را فقط روی ویژگیهایی می ‌گذاریم که مورد پسند ما نیست. چنین می شود که شروع می ‌کنیم به کاربرد وسیع جمله « تو……. » تا سیل انتقادات و حملات خود را به سوی او روانه کنیم. در این وضعیت طبیعتاً همسرمان هم بیکار نمی نشیند و در پاسخ به این حمله دست به ضد حمله می زند. به این ترتیب که به لاک دفاعی فرو می ‌رود و برای محافظت از خودش ضعفهای موجود را انکار می کند و او هم با متوسل شدن به جمله « تو…….. » دست به حمله متقابل می زند. گفته های همسران نشان می دهد که این اتفاق تا چه حد می ‌تواند رابطه را دردناک کند.
درمان: پرهیز از انتقادگرایی و مشخص کردن خواسته ها و انتظارات
برای قطع چرخه "انتقاد کردن از همسر- دفاعی شدن همسر”بایدبه جای آنکه بر ضعفهای همسر تأکید کنیم، انتظاراتمان از وی را به صورت دقیق و شفاف مشخص کرده و با طمأنینه و احترام یک به یک آنها را برای او بازگو کنیم. وقتی خواسته هایمان را به صورت مشخص با همسرمان مطرح می کنیم نیاز او به دفاعی شدن را به طور کامل از میان برمی داریم و در نتیجه او با قلبی نرم و عطوف به نیازهای ما گوش می سپارد.
علت سوم: تفاوت بین «منظور از گفته ‌ها» و «تأثیر آنها بر همسر»
ما در گفتگو چیزهایی می گوییم که از صافی ذهنی خودمان به سلامت عبور کرده ‌اند و کلماتی را به کار می بریم که به نظرمان می تواند به بهترین شکل منظور ما را به دیگری برساند. اما گاهی مواقع تأثیر آن کلمات و مطالب بر همسرمان متفاوت از چیزی می شود که منظور ما بوده است. علت آن مشخص است؛ همسر هم صافی های ذهنی خودش را دارد که از دریچه آنها حرف های ما را ادراک می کند. اینجا زمانی است که ما به واکنش او اعتراض می کنیم و با گفتن "من چنین کلماتی را بر زبان نیاوردم” رابطه را با چالش بیشتری مواجه می کنیم.
درمان: توجه به صافی های ذهنی همسر
وقتی بین آنچه که می خواستیم به همسرمان برسانیم با آن چه که همسرمان برداشت کرده تفاوتی مشاهده می کنیم باید به درمان دردی که در ناحیه رابطه احساس می کنیم توجه ویژه ای نشان دهیم. یک راه این است که به همسرمان بگوییم "عزیزم، به نظر می رسد من نتوانستم منظورم را خوب بیان کنم. لطفاً برداشت خودت را از حرف من دقیق بگو تا من بتوانم منظور واقعیم را برای تو بیان کنم». و یا از خود بپرسیم که "چرا همسرم درباره حرف من به این نتیجه رسید؟ چه چیزی در این حرف او را اذیت کرد؟” سعی در درک معانی عمیق ‌تر مسائل از دریچه نگاه همسر به ما کمک می کند تا رابطه مان را از لوث دردها و بیماریها پاک کنیم.
ما سعی می کنیم رابطه خوبی با همسرمان برقرار کنیم اما اغلب از راههای آسیب ‌زا برای این کار استفاده می ‌کنیم و در نتیجه فرصتهای ایجاد یک رابطه سالم را از دست می دهیم. وقتی رابطه دچار درد می شود تنها شناسایی علت کافی نیست بلکه لازم است برای درمان آن هم قدمی برداریم. برای اینکه رابطه ای بدون درد را تجربه کنیم باید مطمئن شویم که:
1)  نیازها و احساساتمان را به صورت شفاف و مشخص برای همسرمان بازگو می کنیم،
2)  از انتقادگرایی اجتناب می کنیم و
3)  در جریان گفتگو صافی های ذهنی او را هم در نظر می ‌گیریم.

ایران خبر