وی افزود: خنده، یک انفجار سیستم لذت در مغز است. خندیدن، یک پدیده پیچیده است که از سه لایه عصب شناختی، زبان شناختی و جامعه شناختی قابل بررسی است.

به گفته وی، در زمان خندیدن ، ۴۴ واحد حرکتی فعال می شوند و تفاوت خنده با لبخند، این است که در خنده، عضلات به صورت فعالانه منقبض می شوند، درصورتی که در لبخند ، عضلات منقبض نمی شوند.

وکیلی با اشاره به اینکه بخش پیش پیشانی مغز نقش اساسی در خندیدن دارد، افزود: چون این بخش در یادگیری انسان نیز حائز اهمیت است ، لذا نتیجه می گیریم که تولید خنده، یاد گرفتنی است و همه ما شرایط و توانایی ، تولید آن را داریم.

وی خنده را لایه لایه توصیف کرد و افزود: خنده موازی زبان است، چرا که با خندیدن، پیامی را نیز بین یکدیگر منتقل می کنیم.

این نوروفیزیولوژیست تاکید کرد: با توجه به اینکه، خنده، حالت مسری دارد و می تواند از یک خنده غیرطبیعی نیز آغاز شده و به دیگران منتقل شود و از سویی، چون خندیدن برای سلامتی انسان بسیار مفید است، توصیه می کنم که تا می توانید بخندید و بدانید که همه انسان ها قابلیت و توانایی یادگیری خندیدن را دارند.

ایران خبر