اما سوپراستارهای سینما نمی‌توانند در فیزیک‌شان محدود بمانند. آن‌ها هرسال چند فیلم روی پرده دارند و اگر قرار باشد نقش‌های یکسان بازی کنند، خیلی زود تکراری می‌شوند و محبوبیت‌شان را از دست می‌دهند. به همین دلیل سعی می‌کنند تا جایی که ممکن است نقش‌های متفاوتی را ایفا کنند و در این راه اگر فیزیک‌شان مانع شود، ابایی از تغییر دادن آن ندارند. در این پرونده به مرور بازیگرانی می‌پردازیم که برای ایفای برخی از نقش‌ها درگیر انواع و اقسام تغییرات جسمی شده‌اند. از رژیم‌های چاق و لاغری و گریم‌های عجیب و غریب بگیرید تا ایفای نقش جنس مخالف.

ادی ردمین

بازیگری که سال گذشته برای ایفای نقش «استیفن هاوکینگ» در فیلم «تئوری همه چیز» برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد شد، امسال به چالش جدیدی تن داده که باز هم او را به لیست نامزدهای نهایی بهترین بازیگر مرد اسکار رسانده است یعنی بازی در نقش یک زن. «دختر دانمارکی/ Danish Girl» عنوان فیلمی زندگینامه‌ای به کارگردانی تام هوپر (سخنرانی پادشاه) است که از ماجراهای واقعی زندگی دو هنرمند به نام‌های «لیلی البه» و «گردا واگنر» الهام گرفته شده است.

تام کروز

او که موفق شده در تمام ادوار بازیگری، محبوبیت خود را حفظ کند در سال ۲۰۰۴ با فیلم «جانبی/Collateral» یک تغییر مسیر را تجربه کرد و برای اولین بار در نقش منفی ظاهر شد. اما نقش منفی دومی که بازی کرد موج تحسین منتقدان و تماشاگران را در پی داشت. او در فیلم «طوفان استوایی/ Tropic Thunder» محصول ۲۰۰۸ با ظاهری که در بالا می‌بینید نقش یک تهیه‌کننده سینمایی فوق‌العاده بی اخلاق به نام «لس گروسمن» را ایفا می‌کند که برای فروش فیلمش از هیچ عملی، حتی قربانی کردن ستاره نقش اول فیلم ابایی ندارد. این نقش چنان محبوبیتی به دست آورد که گفته می‌شود در آینده فیلم‌هایی با محوریت این شخصیت تولید خواهد شد.

جانی دپ

او را با قیافه عادی‌اش کمتر دیده‌ایم. از جک اسپاروی «دزدان دریایی کارائیب» و ادوارد عاشق‌پیشه «ادوارد دست قیچی» گرفته تا ویلی وونکای «چارلی و کارخانه شکلات‌سازی» و اخیرا وایتی «عشای ربانی سیاه» او همواره گریم‌های سنگینی را تجربه کرده است. اما گریمی که در آن به هیچ وجه قابل تشخیص نبود و عکسش را در بالا می‌بینید، مربوط می‌شود به فیلم «شماره ۲۱ خیابان جامپ» که در آن در یک نقش فرعی ظاهر شده بود.

شارلیز ترون

این بازیگر اهل افریقای جنوبی که در نوجوانی شاهد قتل پدر دائم الخمرش به دست مادر بود، به دلیل زیبایی ظاهری ابتدا جذب دنیای مد شد و به مدت ۱ سال در ایتالیا مدل بود. پس از آغاز بازیگری اغلب نقش‌هایش تکیه بر ظاهرش داشتند. شاید او تنها بازیگری باشد که مسیر حرفه‌ای بازیگری‌اش را با تغییر ظاهرش آغاز کرد. وی سال ۲۰۰۳ برای بازی در فیلم «هیولا/ Monster» در نقش «آیلین وورنوس» نخستین قاتل سریالی زن امریکایی، درگیر گریم سنگینی شد که در بالا می‌بینید. این گریم سنگین که شارلیز ترون در زیر آن به هیچ وجه قابل تشخیص نبود، جایزه گلدن گلوب و اسکار بهترین بازیگر زن سال را برای او به ارمغان آورد و مسیر حرفه‌ای او را برای همیشه تغییر داد.

جارد لتو

این بازیگر، خواننده سبک راک نیز هست. وی عضو گروهی به نام «۳۰ ثانیه مانده به مشتری/ 30Seconds To Mars» است و طبیعتا علاقه ویژه‌ای به گروه بیتلز و «جان لنون» داشته که حاضر شده برای ایفای نقش «مارک دیوید چاپمن» از طرفداران «جان لنون» که بعدها او را به قتل رساند، ۳۵ کیلو وزن اضافه کند و با ظاهری که در عکس می‌بینید در فیلم «فصل ۲۷/ Chapter 27» به ایفای نقش بپردازد. وی امسال در فیلم «جوخه خودکشی/ Suicide Squad» در نقش جوکر هم گریم سنگینی را تجربه کرده است.

داستین هافمن

او که با بازی در فیلم «پاپیون»، «همه مردان رئیس جمهور» و «کریمر علیه کریمر» تبدیل به ستاره بزرگی شده و ژانرهای مختلفی را تجربه کرده بود، در نقشی استثنائی ظاهر شد که هم تغییر بزرگی در کارنامه و هم در ظاهرش بود. داستین هافمن در کمدی «توتسی/ Tootsie» در نقش بازیگری حرفه‌ای ظاهر می‌شود که به دلیل وسواسی که در ایفای نقش دارد، همواره با کارگردان‌ها دعوایش می‌شود و به نوعی در لیست سیاه قرار گرفته است و نقشی نصیبش نمی‌شود. وی برای فرار از این وضعیت برای بازی در نقش یک زن تست می‌دهد. نقشی که بلافاصله به محبوب‌ترین چهره تلویزیون تبدیل می‌شود و ... . این نقش هم قابلیت‌های جدیدی از بازی هافمن را نشان داد و هم بعد از چند فیلم جدی، قدرت او را در کمدی هم ثابت کرد.

کیت بلانشت

این بازیگر استرالیایی‌تبار که بیشترین شهرتش را مدیون ایفای نقش «بانو گالادریل» در مجموعه فیلم‌های «ارباب حلقه‌ها»ست، تا کنون نقش‌های بسیار متفاوتی را از ملکه الیزابت انگلستان تا مادرخوانده خبیث سیندرلا بازی کرده و ۲ بار هم مجسمه طلایی اسکار را به خانه برده است. اما با اطمینان می‌شود گفت متفاوت‌ترین نقشی که وی تاکنون در آن ظاهر شده، به فیلم «من آنجا نیستم/ I’m Not There» محصول ۲۰۰۷ برمی‌گردد که در آن نقش «باب دیلن» خواننده مرد مشهور را ایفا می‌کند.

رابرت داونی جونیور

ستاره مجموعه فیلم‌های «مرد آهنی» و «شرلوک هولمز» با ایفای نقش یک سیاهپوست در فیلم «طوفان استوایی/ Tropic Thunder» همه را متعجب کرد. نقشی که برای آن تا نامزدی اسکار هم پیش رفت.

مارلون براندو

ستاره بی بدیل بازیگری جهان، در سن ۴۷ سالگی نقش «دون ویتو کورلئونه» را در فیلم ماندگار «پدرخوانده/ Godfather» ایفا کرد. رئیس مافیای ایتالیایی که در محیط خانه پدری مهربان و دلسوز است اما در نزد دیگران، تجسمی است از بدترین کابوس‌هایشان. وی برای ایفای این نقش علاوه بر گریمی که برایش در نظر گرفته شده بود، چند ساچمه فلزی هم در دهان خودش گذاشت تا افتادگی دور لب‌ها را تشدید کند و سن‌اش را بیشتر نشان دهد. این نقش برای او جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را به همراه داشت.

کریستین بیل

بازیگر خوش‌تراش نقش «بروس وین» در سری فیلم‌های «بتمن» ساخته کریستوفر نولان، برای ایفای نقش «ترور رزنیک» در فیلم «ماشین کار/ Machinist» مجبور شد ۲۸ کیلوگرم وزن کم کند تا به شمایل استخوانی‌ای که در تصویر می‌بینید، تبدیل شود. ترور رزنیک در فیلم، مکانیکی است که به مدت یک سال بیخوابی دائمی دارد و به خاطر همین به حدی وزن کم کرده که به لاغری شدیدی رسیده است. این تریلر روان‌شناسانه، جایگاه کریستین بیل را به عنوان بازیگری توانا تثبیت کرد.

رالف فاینس

این بازیگر توانمند انگلیسی که تا کنون ۲ بار نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر مرد شده، برای ایفای نقش منفی مجموعه فیلم‌های هری پاتر، گریم سنگینی را تجربه کرد. ولدمورت در مجموعه کتاب‌های هری پاتر به عنوان جادوگر سیاهی توصیف شده که با انجام آزمایش‌هایی ظاهرش را به کل تغییر داده. به جای بینی ۲ سوراخ اریب برچهره دارد و پوست صورتش سفید و رنگ پریده است و چشمانش هم مردمک عمودی و سرخرنگ دارد. این ظاهر، تنها با گریم قابل دستیابی نبود. بنابراین رالف فاینس علاوه بر ساعت‌ها گریم شدن، می‌بایست نقش را به گونه‌ای ایفا می‌کرد که بعدا متخصصان جلوه‌های ویژه بتوانند تنظیمات مربوط به حذف بینی وی را هم در رایانه اعمال کنند. با وجود همه این‌ها، بخش مردمک عمودی و سرخرنگ ولدمورت نهایتا در فیلم اعمال نشد.

بیل نایی

نقش منفی «دزدان دریایی کارائیب ۲: صندوقچه مرد مرده» موجودی دریایی است که صورتی شبیه به اختاپوس دارد. این شمایل به هیچ عنوان با گریم قابل دستیابی نبود. بنابراین حرکات صورت و بدن «بیل نایی» با سنسورهایی که در روش اسکرین کپچر به بدن وی متصل شده بود، به رایانه منتقل و با مدل گرافیکی‌ای که برای این نقش در نظر گرفته بودند جایگزین شد. با توجه به بزرگ‌تر بودن جثه شخصیتی که نایی نقشش را ایفا می‌کرد، وی باید بدنش را طوری حرکت می‌داد که جا برای اضافه کردن عناصر اضافی در ادیت رایانه‌ای وجود داشته باشد. این همان تکنیکی است که برای خلق شخصیت «گالوم» در ارباب حلقه‌ها و «سزار» در «خیزش سیاره میمون‌ها» هم به کار رفته است.

جیم کری

جیم کری بازیگری است که در فیلم‌های زیادی مانند «ماسک» و «چگونه گرینچ کریسمس را دزدید» با گریم سنگین ظاهر شده است. اما مجموعه گریم‌های او در فیلم «سلسله وقایع ناگوار لمونی اسنیکت/ A Series Of Unfortunate Events» به خوبی خباثت شخصیت «کنت اولاف» را درست همانگونه که در مجموعه کتاب‌هایی که فیلم از آن‌ها اقتباس شده، نمایان کرد و به حق جایزه اسکار بهترین گریم سال را هم گرفت.

هیث لجر

هیث لجر که با بازی در «کوهستان بروکبک» به شهرت رسیده بود و برخی از منتقدین بازی وی را با بهترین بازی‌های «مارلون براندو» و «شان پن» مقایسه می‌کردند، برای ایفای نقش مرد خبیث گاتهام مورد توجه کریستوفر نولان قرار گرفت. نولان که برخلاف تیم برتون قصد داشت از فانتزی کردن «بتمن» اجتناب کند و نسخه‌ای رئال از این قهرمان کمیک بوکی ارائه کند، این شانس را به هیث لجر داد تا جامه واقعیت را بر تن شخصیت آشوب‌طلب جوکر بپوشاند. نقشی که با ترکیب بازی فوق‌العاده هیث لجر و گریم مناسبی که برای او طراحی شده بود، علاوه بر جایزه اسکار، او را در تاریخ سینما برای همیشه ماندگار کرد. و البته با مرگ نابهنگامش (حتی پیش از دریافت اسکار) حسرت را بر دل طرفدارانش باقی گذاشت. وی در هنگام مرگ ۲۹ سال داشت.

آماندا باینز

بازیگر امریکایی است که خیلی زود از عالم سینما خداحافظی کرد. اما با ایفای نقش در فیلم She’s The Man در سال  ۲۰۰۶ قابلیت‌های کمدی خود را به رخ کشید. وی در این فیلم نقش «اولیویا هیستینگز» را ایفا می‌کند که عضو تیم فوتبال مدرسه است. اما مدرسه تیم آن‌ها را منحل می‌کند و درخواست عضویتش در فیلم پسران هم رد می‌شود. بنابراین تصمیم می‌گیرد به جای برادر دوقلویش عضو تیم مدرسه مقابل شده و تیم خودی را شکست دهد. ایفای این نقش خیلی زود او را محبوب کرد ولی انتخاب نقش‌های اشتباه، او را به جایی رساند که دچار مشکلات روانی متعددی شد و در نهایت بازیگری را کنار گذاشت.