به گزارش ایران خبر، در سال میلادی که گذشت در دنیای مد و فشن صحبت های زیادی شنیدیم: از احساسات میوچا پرادا در مورد پیر شدنش بگیرید تا صحبت های کارل لاگرفلد در مورد گربه اش، شوپِت، در کل اصحاب دنیای فشن امسال حرف های زیادی برای گفتن داشتند.
این صحبت ها بیهوده بوده باشند یا الهامبخش، جنجالی بوده باشند یا کاملاً تحریک آمیز، اگر به دنیای فشن علاقمند هستید یا می خواهید در جریان آنچه اهالی این صنعت برای گفتن دارند قرار بگیرید، می توانید صحبت های آنها را در زیر بخوانید.
1. کارل لاگرفلد در مورد گربه اش، شوپِت، به مجله T می گوید: «من مهمترین آدم تو خونه خودم نیستم. فکر می کنم شوپت باعث شد که من آدم بهتری بشم و خودخواهی م رو کمتر کنم. من نمی خوام شوپت کار کنه ولی ژاپنی یه پیشنهاد کار بهش دادن و این کار براش موفقیت خیلی بزرگی بود.
در یه روزنامه آشغالی فرانسوی از خوانندگان پرسیده بودن: "آیا شوکه شدین از اینکه یه گربه می تونه این همه پول دربیاره؟" هشتاد و دو درصد اونا شوکه شده بودن، بنابراین من یه نامه به ادیتور روزنامه فرستادم و گفتم واقعاً متأسفم که 82 درصد از خواننده های اونا آدمای حسودی هستن. چی می تونم بگم؟ گربه من بین همه گربه ها واسه خودش یه "گرتا گاربو" هستش.»
2. راف سیمونز، مدیر نوآوری سابق کریستین دیورChristian Dior، در مورد سرعت سرسام آور صنعت مد به Business of Fashion می گوید: «وقتی شش فشن شو در سال دارین دیگه زمان کافی برای کل این پروسه ندارین. از لحاظ فنی بله، افرادی که دوخت و دوز رو انجام می دن، اونایی که نمونه هاذو آماده می کنن، می تونن این کارو بکنن.
ولی شما زمانی برای تکوین ایده ها ندارین و زمان تکوین و توسعه از اهمیت بسیار بالایی برخورداره. وقتی ایده ای رو امتحان می کنین، به اون نظری می اندازین و پیش خودتون فکر می کنین، خب، بذار یه هفته اینو بذارم کنار و بعداً در موردش فکر کنم. ولی این هیچوقت شدنی نیست، چون شما فقط یه تیم در اختیار دارین که باهاش روی همه کلکسیون ها کار کنین.»
3. میوچا پرادا در مورد پیر شدن در دنیای فشن به روزنامه گاردین اینچنین می گوید: «اولاً وقتی من 33 ساله شدم نگرانی در مورد پیر شدن مشکل من بود و خدا رو شکر که بالاخره به این نگرانی غلبه کردم و دیگه به سراغم نیومد.
ثانیاً بالاخره به اون نقطه می رسیم چون دنیا در حال پیر شدنه بنابراین از دیدگاه تجاری، بالاخره مردم به این می رسن که بگن: "پیر شدن معرکه س". شما با مدل های پیرتر نمی تونین مردمو متقاعد کنین، ولی وقتی هر کدوم از ما واقعاً به خودش ایمان داشته باشه و نسبت به خودش حس خوبی و زیبایی و جذابیت و امنیت داشته باشه، کارش درسته. و در هر صورت، اگه کار خودمونو بکنیم، به کسی چه ربطی داره؟ اگر کاری نکنی، البته که شروع می کنی به فکر کردن در مورد چروک های صورتت و از صبح تا شب به اون فکر می کنی.
ولی وقتی کار می کنی، چیز بهتری داری که بهش فکر کنی. این نقطه شروع افتخاره و اون افرادی که کار نمی کنن، من اصلا حرفی باهاشون ندارم.»
4. جورجیو آرمانی در مورد 40 سال استایل به مجله هارپرز بازارHarper’s Bazaar می گوید: «می خوام بگم ایده و تصور من از استایل و سلیقه م درست مثل همون موقعی هستن که کارمو شروع کردم: استایل و سلیقه من، توجه و احترام عمیق من به سادگی و خطی بودن چیزها است... من همیشه دلم می خواد که با زمان پیش برم ولی نمی خوام ویژگی های بنیادی فلسفه م رو تغییر بدم.»
5. جی جی حدید، مدل آمریکایی در مورد افرادی که نسبت به بدن او انتقاد می کنند در اینستاگرامش می گوید: «آره، من شکم صافی دارم و برجستگی های بدنم رو دوست دارم و انتظار ندارم که با من متفاوت برخورد بشه. من کاملاً اندازه سایزهای نمونه لباس های کلکسیون ها هستم.
نظرات بدخواهانه شما باعث نمی شن که من بدنم و سایزم رو تغییر بدم یا باعث بشن که من به طراحای فشنی که منو به فشن شوهادعوت می کنن جواب منفی بدم و قطعاً باعث نمیشن که نظر دیزاینرها در مورد من عوض بشه... اگه نمی خواهید بخشی از تغییر باشید، لااقل فکرتونو عوض کنین، چون این تغییر داره اتفاق می افته.»
6. کتی هارین، منتقد فشن، در مورد پدیدآورندگان نمادهای فشن در دنیای امروز، به Business of Fashion می گوید: «اگه کاملاً از دیدگاه مد و فشن به قضیه نگاه کنین و به تغییرات بوجود آمده در دیزاین که در دهه های شصت و هفتاد رخ داد فکر کنین و در دهه هشتاد به طراحانی مانند کاواکوبو نگاه کنین، فکر می کنم تأیید می کنین که در دهه دوم قرن بیست و یکم ما یه چیزی کم داریم.
کاواکوبوی امروز ما کجاست؟ یا مارتین مارجیلا یا هلموت لانگ؟ این افراد کسانی بودند که نمادی از دوران خود ساختند. فکر می کنم اگر اینطور بگویم کسی مخالفتی با من نداشته باشد که دیگر نمی بینیم که افرادی مانند آنها ظهور کنند.»
7. البر الباز، که سابقاً برای لانوَنLanvin کار می کرد، در مورد آینده فشن به AnOther می گوید: «این روزا وقتی خانما یه لباسی رو پرو می کنن، اولین کاری که انجام میدن اینه که سلفی بگیرن. چون می خوان ببینن تو عکس با اون لباس چجوری می افتن. این یه پدیده ست.
من همش از خودم می پرسم، آیا عکس جایگزین آینه شده؟ آیا خانمای امروز واسه بدنشون لباس می پوشن یا واسه عکسشون؟ کدوم یکی از اینا براشون مهمتره؟ بعد از خودم سوالایی در مورد کل دنیای فناوری و سرعت اون می پرسم.
اینکه می تونی یه کلیک بکنی و بعد حذف کنی و دوباره کلیک کنی و عکست منتشر بشه. یه چیزی در مورد این پروسه هست، در مورد کار دست در مقابل دنیای فناوری و سرعت عکس. آیا این تنها راه برای شنیده شدن و دیده شدن تو دنیای امروزه؟»
8. تام فورد در مورد زندگی شخصی اش به The Evening Standard می گوید: «من خیلی خجالتی ام. شاید باور نکنین، ولی من خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خجالتی ام. من اصلاً پارتی های بزرگ رو دوست ندارم. من دوست دارم با چهار تا یا شش تا از دوستای خوبم شام بخورم. بیشتر مردم فکر می کنم زندگی من خیلی متفاوت باشه.
اونا عکس رتوش شده منو تو یه مجله می بینن و شاید فکر می کنن که دارم نوشیدنی مو می نوشم و اطرافم پر از آدمه و همه مون داریم تو یه پارتی مواد مصرف می کنیم. ولی واقعیت اینه که من تو خونه دارم با ریچارد و جک شام می خورم و شاید بعد از شام تلویزیون نگاه کنیم و تا ساعت 10 حداکثر 10 و نیم می خوابم.»
9. اولویه روستَن از بالمَن Balmain در مورد تحول مدل های امروزی به روزنامه تلگراف اینچنین می گوید: «صنعت فشن به نوعی بانوان رو فراموش کرده و زیادی روی پوشاک تمرکز کرده. این برای من بی معنی بود. در دنیای مد، مهمترین لحظه لحظه ای بود که مدل ها برای خودشون سلبریتی بودن، همه ما نائومی کمپل، کلودیا شیفر، کارلا برونی و لیندا اوانژلیستا رو یادمونه.
مدل ها همه نباید یک شکل باشن، بلکه باید مدل هایی با ظاهرهای مختلف حضور داشته باشن. من مدل های لاغر و مردنی رو دوست ندارم. من می خوام مدل هام نماینده قشر زن واقعی باشن، نه یه سایه یا شبحی از اون.»
10. ریک اوونز در مورد آینده فشن شو ها به نیویورک تایمز می گوید: «من فشن شو ها رو مراسم مدرنی می دونم که در اونا مردم دور هم جمع میشن تا با هم زیبایی رو تحسین کنن. این غریزه انسانیه که راه خودشو تو تاریخ پیدا کرده. لباس هایی که من می فروشم آثار همین مراسم هستند. فشن شو ها می تونن زیبایی فیزیکی رو نشون بدن، ولی در عین حال فرصت بسیار خوبی برای تحسین آرمان های زیبا و رفتارهای زیباتر هستند.»