الیزابت آردن با نام اصلی «فلورنس نایتینگل گراهام» در کانادا متولد شد. فلورنس در دوران آموزش پرستاری با شیمیدانی ملاقات کرده بود که کرم صورت تولیدی آن می‌توانست به درمان آکنه کمک کند. از این رو، توجه او به این نکته جلب شد که اکثر خانم‌ها برای کسب زیبایی حاضر به پرداخت هر هزینه‌ای هستند.
با وجود این، نخستین کرم صورت تولیدی فلورنس با شکست مواجه شد و پس از آن مشاغل مختلفی را در تورنتو تجربه کرد که فرصت مناسبی برای نمایش توانایی‌های فروش او فراهم کرد. فلورنس در 30 سالگی توانست به‌عنوان حسابدار در شرکت دارویی «اسکویب» مشغول به کار شود و محیط این شرکت و آزمایشگاهش، علاقه او به تحقیق و توسعه را افزایش داد.
از این رو، برای بررسی و آزمایش ایده‌های زیبایی خود آزمایشگاه کوچکی تدارک دید. فلورنس پس از مدتی، کار خود را در این شرکت رها کرد و به‌عنوان دستیار به سالن زیبایی «کترینگ» پیوست.
در شرایطی که فلورنس تا پیش از این هیچ پیش زمینه‌ای از سالن‌های زیبایی نداشت، کار در این مکان به کسب آموزه‌های لازم برای تاسیس شرکتی که در صنعت لوازم آرایشی مدت‌ها حرف اول را می‌زد، بسیار کمک کرد.
از این رو، در شرایطی که فلورنس از بودجه کافی برای آغاز کسب‌و‌کار شخصی خود برخوردار نبود، فعالیت مشترکی را در سال 1910 با «الیزابت هوبارد» آغاز کرد که سرآغاز شکل‌گیری شرکت «الیزابت آردن» و نماد مشهور «در قرمز» بود. باوجود اجاره‌های بالا، فلورنس بر استقرار در خیابان پنجم که خیلی زود به منطقه تجاری اصلی شهر مبدل شد، اصرار داشت.
الیزابت هوبارد خیلی زود از این فعالیت کناره‌گیری کرد و فلورنس وامی 6 هزار دلاری را برای باز نگه داشتن سالن از برادر خود گرفت. تصمیم‌گیری درباره نام سالن نیز از اهمیت بسیاری برخوردار بود. فلورنس از نام الیزابت خوشش می‌آمد و نام فامیلی آردن را نیز پس از مطالعه شعری از «آلفرد لرد تنیسون» انتخاب کرد. اینگونه فلورنس نایتینگل گراهام به الیزابت آردن مبدل شد.
یکی از ابتکارات او افزودن رایحه به لوسیون و پودرهای آرایشی بود. از سوی دیگر، در آن زمان کرم‌های صورت چرب و غلیظ بودند، از این رو الیزابت، شیمیدانی را برای تهیه فرمول تولید محصولی لطیف‌تر و سبک‌تر استخدام کرد که موفقیت فوری را برای وی در پی داشت. در همان دوران بود که وی ایده «زیبایی کامل» را به اجرا گذاشت و سالن خود را به ارائه خدمات مختلف مانند آرایشگری، چشمه آب معدنی و... اختصاص داد.
در سال 1925، فروش الیزابت آردن به دو میلیون دلار رسید و این رقم تنها طی چهار سال بعد از آن به دو برابر افزایش یافت. در اواسط دهه 1930 و باوجود بروز دوران رکود گسترده، الیزابت آردن همچنان یکی از شرکت‌های سودآور آمریکا محسوب می‌شد و تعداد سالن‌هایش در سراسر جهان به 29 عدد رسیده و 108 محصول مختلف را روانه بازار می‌کرد. امپراتوری الیزابت آردن در صنعت لوازم آرایشی تا زمان مرگ وی در سال 1966 ادامه داشت.
در آن زمان، این صنعت در آمریکا رشد قابل توجهی داشت و به کسب‌و‌کاری چند میلیارد دلاری مبدل شده بود. این در شرایطی بود که بسیاری از دوستان و آشنایان الیزابت آردن، در سال 1929 زمانی که پیشنهاد 15 میلیون دلاری خرید این شرکت مطرح شد به وی توصیه کردند این کار را انجام دهد اما الیزابت با رد این پیشنهاد به پیشرفت چشمگیر خود در این صنعت ادامه داد.
پس از مرگ الیزابت آردن، مذاکرات برای فروش این شرکت آغاز شد و در سال 1970 شرکت «ایلای لیلی» آن را خریداری کرد. تا پیش از سال 1990، این شرکت سه بار دیگر به فروش رسید و در این سال توسط شرکت «یونیلیور» خریداری شد.
دو سال بعد، یونیلیور «گروه محصولات شخصی پرستیژ» را تاسیس کرد که شامل برندهای «الیزابت آردن» و «کالوین کلین» می‌شد. خرید دو شرکت «الیزابت آردن» و «فابرژ» در سال 1990، یونیلیور را به دومین شرکت آرایشی بزرگ جهان مبدل کرد. الیزابت آردن با قدمتی بیش از یک قرن، همچنان به فعالیت‌های خود ادامه می‌دهد.
