قرار بود قبل از آمدنم به ايران با دوستان سينمائي توي همين هفته به ديدنش برويم . چند ساعت پيش به " ترمه " زنگ زدم تا دوباره جوياي حالِ پدر بشوم با صداي گرفته گفت : پدر رفت ، پدرم رفت ... سكوت ، سكوت و سكوت .

اين عكس را يك ماه و نيم پيش با هم انداختيم . باورم نمي شود كه اين " سرطان " نا شناخته به اين سرعت او را از پاي در آورد در حاليكه دكترش گفته بود : نه قنددارد نه كلسترل نه فشار خون بدنش سالمِ سالم است.

فكر ميكنم حرف مادرم دارد درست از آب در مى آيد ادم ميتواند از غصه ودوري " غم باد " بياوردو اين "سرطان "كه حتي دكتر ها نتوانستند نوع انرا تشخيص بدهند، همان " غم باد " است كه راه گلوي " اصغر بيچاره " رابراي هميشه بست . يادش گرامي باد.
 

ایران خبر