چه اتفاقی در تلویزیون افتاده که برخی دوست ندارند با آن کار کنند؟
– صبغه قالب های ارتباطی مانند تلویزیون نشان داده که مهمترین سرمایه اش مخاطبش است. به طور طبیعی اگر در طولانی مدت به مخاطب احترام گذاشته نشود، به تدریج استقبال از تلویزیون کم می شود. یکی از حکمرانی های بی چون و چرای تلویزیون در ماه رمضان بود و همه سریال ها را می دیدند، اما حدود سه سالی است که مردم سریال های ماه رمضان را هم نمی بینند. مسأله دیگر گریزان کردن کارگردان هاست و فکر می کنم در حال حاضر سیروس مقدم فعالیت بیشتری دارد که باز هم به نظرم نسبت به گذشته این همکاری کمتر شده است. دیگر حسن فتحی و قاسم جعفری وجود ندارد و صداوسیما در طولانی مدت تولید کننده ها که سرمایه گذاران در این زمینه بودند را از دست داد. فکر نمی کنم همه موارد به مسائل مالی ربط داشته باشد؛ چون در گذشته هم وقتی کار می کردیم، به طور صد در صد مطمئن نبودیم که دریافتی داریم یا نه و بسیاری از همکاران ما معتقد بودند که می توانند انرژی لازم را از مخاطبان دریافت کنند اما در حال حاضر این مسأله کمرنگ شده است.
برخی مسائل و عوامل مختلف مثل تهیه کنندگی یا دستمزد را در این کمبود استقبال دخیل می دانند، نظر شما چیست؟
– نه، از هیچ کس گله مند نباید بود بلکه به نظرم این یک سیستم است که اشتباه کار می کند و نمی شود تنها یک مدیر را مسئول دانست. عمق نقصان هایی که وجود دارد به اندازه ای است که شاید به زمان زیادی احتیاج داشته باشیم.
برخی نقش ها مثل نقشی که در سریال «از نفس افتاده» داشتید، از یاد مخاطب نمی رود. به نظر شما چه اتفاقی باید بیفتد که بازگشت به تلویزیون دوباره اتفاق بیفتد؟
– مسأله من هیچ وقت قالب و مدیوم تلویزیون، سینما یا تئاتر نبوده است. مهم آن است که کار درست انجام دهیم. به طور طبیعی وقتی اعتقادی به اثری که تولید می شود، ندارم، همه چیز آن باسمه ای و سرهم بندی شده می شود. ایرادی به کسانی که در حال حاضر از این راه ارتزاق می کنند، نمی گیرم اما تا زمانی که در تنگنا قرار نگرفتم، ترجیح می دهم این کار را انجام ندهم.
راهکاری برای بهتر شدن شرایط تلویزیون دارید؟
– در این زمان کوتاه امکان نقد وجود ندارد. فکر می کنم هرگاه تلویزیون، سیستم صداو سیما و رادیو که ارزشمندترین هنرمندان خود را طی دهه گذشته از دست داد، رغبتی برای تغییر و نزدیکی به مخاطب داشته باشد، قطعا راهکارهایی وجود دارد و هنرمندان ما برای رفع کدورت پیش قدم بودند. کاری که رامبد جوان، مهران مدیری و عادل فردوسی پور انجام می دهند، بسیار بزرگ است تا تماشاگر به طور صدرصد از تلویزیون جدا نشود. من در چند مورد از نزدیک با کارهایشان مواجه بودم و با شامورتی بازی و جادو در حال پیشروی هستند. شما نمی دانید با چه قوانین دست و پاگیر، بی ربط و تعبیرهای خودساخته ای که ربطی به دین و شرع ندارد، رو به رو هستند.
