نظر هنرپیشه ایرانی درباره جراحی زیبایی؛
نیوشا ضیغمی: از جراحی بینی ام پشیمان نیستم
کد مطلب: 67958
تاریخ انتشار : يکشنبه ۲۴ مرداد ۱۳۹۵ ساعت ۱۵:۵۶
زیبایی و خوش پوشی این روزها بین همه مرسوم شده است و بی شک بازیگران به واسطه شغل شان بیشتر از عموم مردم درگیر این قضیه هستند.
به گزارش ایران خبر، زیبایی و خوش پوشی این روزها بین همه مرسوم شده است و بی شک بازیگران به واسطه شغل شان بیشتر از عموم مردم درگیر این قضیه هستند. در بنی بازیگران نیوشا ضیغمی بازگیری است که خوش پوشی و زیبایی اش زبانزد است. بازیگری خوش اخلاق که معتقد است نمی تواند علاقه اش به زیبایی و شیک پوشی را پنهان کند و از سال ها پیش مراجعه کننده پر و پاقرص مراکز زیبایی بوده است. او مثل برخی دیگر از همتایانش به ظاهر شیک و برازنده اهمیت می دهد و برخلاف نظرات مخالف و انتقادهایی که گاهی به او می شود سعی می کند همیشه در مراسم مختلف آراسته ظاهر شود.
من معتقدم بازیگران و کسانی که کار تصویر می کنند، ابزارشان، بدن و بیان و در نهایت سلامت جسم و روح است. به نظرم پوست هر آدمی نشان دهنده درون آدم است. اولین باری که به این مراکز مراجعه کردم 23 ساله بودم. آن زمان سر فیلمبرداری فیلم «شوریده» بودم و از آنجا که گریم آن کار خیلی سنگین بود، گریمور فیلم را به این مراکز معرفی کرد و واقعا ممنون ایشان هستم که مرا در این زمینه راهنمایی کردند. چون از آن زمان آموختم که باید به پوست اهمیت داد.
فقط با جراحی زیبا نمی شوید
مقوله زیبایی یک چیز کاملا سلیقه ای است و در کشورهای مختلف نگرش های متفاوتی به زیبایی دارند. هر کس از نگاه خودش یک چیز را زیبا یا زشت تشخیص می دهد. ولی من فکر می کنم، زیبایی آدم ها بیشتر از هر چیز به سلامتی روح بر می گردد و درواقع آنچه در پوست و مو می بینیم، واکنشی از سلامتی روح است. این بحث کلی است ولی با توجه به پیشرفت علم و تکنولوژی در مورد مساله پوست و زیبایی، آدم ها این امکان را دارند که تا سنینی بالا هم بتوانند پوست خیلی خوبی داشته باشند. البته لزوما رسیدگی و مراقبت از پوست نیازی به جراحی ندارد، چون می توان بدون جراحی هم پوست، مو و دندان خوب و سالمی داشت. اما به هر حال جراحی هم جزیی از زیبایی است که اختیار انجام دادن یا ندادن آن با خود فرد است. اما اصل قضیه این است که بدانیم در جامعه کنونی، علم پزشکی نسبت به 50 و 100 سال پیش پیشرفت زیادی کرده است. پس چرا از این علم استفاده نکنیم.
اعتماد به نفس تان را بالا ببرید
هر کس صبح از خواب بیدار می شود و خودش را در آینه برانداز می کند براساس حساسی که نسبت به چهره خودش دارد، روزش یا خوب پیش می رود یا خراب می شود. زمانی که چهره تان را زیبا و سلامت می بینید، حال تان خوب می شود و اعتماد به نفس تان بالا می رود. یا بالعکس آدمی که اضافه وزن و ظاهری به هم ریخته دارد بی شک حال خوبی نخواهد داشت مگر این که ظاهرش چندان برایش مهم نباشد.
ولی معتقدم کسی که ظاهرش برایش مهم است طبعا خوب یا بد بودن آن در روحیه اش تاثیر می گذارد. پس با توجه به پیشرفت علم خیلی از افراد این امکان را دارند که خودشان را تا سنین بالا سالم و جوان نگاه دارند و با این کار روحیه و اعتماد به نفس خود را هم حفظ کنند.
عمل زیبایی در تمام دنیا وجود دارد
راستش را بخواهید زمانی که یک برنامه تلویزیونی موجی درباره عمل زیایی به راه انداخته بود، از من هم دعوت شد که در برنامه حضور داشته باشم. ولی واقعیت این است که من همیشه از حاشیه فراری هستم و به همین دلیل ترجیح دادم حضور نداشته باشم. در نهایت هم دیدیم که بحث به شکلی تخصصی پیش نرفت و تاثیری هم نداشت و فقط حاشیه هایی ایجاد کرد.
ببینید وقتی پزشکان متعددی تخصص هایی در این زمینه می گیرند، یعنی بحث زیبایی و عمل زیبایی بحث مهمی در دنیا محسوب می شود. در ضمن جراحی زیبایی نه تنها به عمل بینی یا مثلا پلک چشم و... مربوط نمی شود، بلکه افرادی هستند که در آتش سوزی، تصادف یا حوادث دیگری چهره شان آسیب می بیند. آن پزشک زندگی را به آن بیمار بر می گرداند. یا به طور مثال ورزشکاران احتمال شکستگی اجزای صورت شان خیلی زیاد است. وقتی چهره این افراد می تواند به حالت اولیه اش برگردد چرا باید از عمل جراحی حذر کنند؟!
تمام بازیگران مطرح دنیا از این علم استفاده می کنند ولی چیزی که در جامعه ما افراد را به فکر وا می دارد این است که آدم ها ذهن و فکرشان را رها کنند و تنها به جسم و فیزیک شان بها دهند. با این شیوه جامعه ما به جامعه ای زیبارو ولی تهی مغز تبدیل می شود. این جاست که جامعه آسیب پذیر می شود. اما اساس کسی نمی تواند ذات این ماجرا را زیر سوال ببرد. کارخانه های متعددی در دنیا محصولات زیبایی تولید می کنند و در کنار آن پزشکان زیادی درس می خوانند و تخصص خودشان را در رشته های مختلف زیبایی می گیرند.
پس بی شک نمی توان منکر این قضیه شد. به نظرم سازندگان آن برنامه می توانستند خیلی دلسوزانه به این بحث نگاه کنند. آن ها می توانستند از این زاویه به بحث بپردازند که این ماجرا در کل دنیا هست؛ پس به جای این که اصل قضیه را زیر سوال ببرید و حتی سرکوبش کنید؛ مشکلات این کار را بررسی کنید.
پوشش برایم خیلی مهم است
یکی دیگر از مباحثی که در مقوله زیبایی می گنجد، پوشش است. من هم از آن جایی که به واسطه کارم به مکان های مختلف رسمی یا غیررسمی زیادی می روم ناچارم اهمیت بیشتری به پوشش ام بدهم. الان پوشش مقوله مهمی است و برای همین صنعت مد و فشن در سراسر جهان، درآمد زایی های کلانی دارد. به همین دلیل حدود یک سال است که یکی از دوستانم (بهار اربابی) برایم طراحی لباس می کند. خودم هم به پوشش و مد علاقه مندم و از آن دست بازیگرانی نیستم که حتما باید هنری لباس بپوشم ای پوشش برایم اهمیت نداشته باشد. شاید ضعف من باشد ولی برایم مهم است که چه چیزی می پوشم. به خصوص در مورد خرید کیف و کفش (می خندد). کیف و کفش را خودم می خرم و خانم اربابی براساس آنها برایم مانتو طراحی می کند. خیلی هم اهل خرید برندهای متفاوت هستم.
نمی خواهم ناتوان شوم
من فکر می کنم پیری یکی از اتفاقات ناگزیر زندگی است و یک جور تکامل محسوب می شود. برای همین چندان از این دوره از زندگی نمی ترسم. ولی هیچ وقت ناتوانی را دوست ندارم. از زمانی که پیر می شویم و هیچ کاری از عهده مان بر نمی آید واقعا می ترسم. همیشه یکی از آرزوهایم این است که این روزها را تجربه نکنم. شاید این کمی خودخواهی است ولی ناتوانی را دوست ندارم. آدم ها کهنسالی در دنیا داریم که بسیار باانگیزه هستند و در سنین بالا کارهایی می کنند که خیلی از جوان ها انجام نمی دهند. مثل کوهنوردی و ورزش های خیلی سنگین. من هم دوست دارم مانند آنها باشم.
شهرت، شمشیر دولبه است
قطعا مقوله پیری برای یک بازیگر با دیگر مردم متفاوت است. در دنیای بازیگری و شهرت، بحث سن جایگاه ویژه ای دارد. به همین دلیل در تمام دنیا برای این افراد بحثی با عنوان روان شناسی برای زمان بازنشستگی بعد از دوران شهرت مطرح است چرا که بازنشستگی، بسیاری از بازیگران دنیا را به خودکشی، انزوا و اعتیاد کشانده است.
فکر می کنم یکی از چیزهایی که می تواند ما را از این آینده ناراحت کننده دور کند، این است که روح و ذهن مان را پرورش دهیم تا بزرگ شود. با این روش از پیری و عواقب آن کمتر آزار خواهیم دید. چون می دانیم ما تجربه ای در اختیار داریم که جوان ها ندارند. چیزی داریم که عمری را برای یادگیری آن سپری کردیم و می توانیم آن را به دیگران بیاموزیم. همچنین باید بدانیم که شهرت یک شمشیر دولبه است، پس نباید چندان به آن مغرور شد.
از جراحی بینی ام پشیمان نیستم
من سال 86 جراحی زیبایی بینی انجام دادم و قبل از آن هم 11 فیلم بازی کرده بودم. اما یکی از دلایلی که بینی ام را جراحی کردم این بود که خودم از نیمرخ ام خوشم نمی آمد و با چهره ام خوشحال نبودم. حالا این بحث سلیقه ای است، چون برخی معتقدند شکل بینی قبلی ام بهتر بود. البته تغییر محسوسی هم نداشتم چون به پزشکم تاکید کردم که نمی خواهم بینی ام غیرطبیعی شود. ولی برآمدگی استخوانی که روی بینی ام داشتم را دوستش نداشتم. به هر حال ما بازیگر هستیم و اگر چهره مان مصنوعی شود، خیلی از نقش ها را از دست می دهیم. در نهایت به هیچ عنوان از این که بینی ام را جراحی کردم پشیمان نیستم. اما بعد از آن عمل جراحی، حاشیه های زیادی برایم به وجود آمده.
به خصوص بعد از فیلم «پرتقال خونی» موجی مغرضانه به راه افتاد. در صورتی که من قبل از «پرتقال خونی» فیلم های متعددی با بینی خودم بازی کرده بودم ولی بعد از اکران این فیلم که به عنوان سرمایه گذار هم در آن حضور داشتم، هجمه ای مغرضانه ایجاد شد که این بازیگر کل چهره اش را عمل کرده و... این اتفاقات خیلی برایم ناراحت کننده بود.
من معتقدم بازیگران و کسانی که کار تصویر می کنند، ابزارشان، بدن و بیان و در نهایت سلامت جسم و روح است. به نظرم پوست هر آدمی نشان دهنده درون آدم است. اولین باری که به این مراکز مراجعه کردم 23 ساله بودم. آن زمان سر فیلمبرداری فیلم «شوریده» بودم و از آنجا که گریم آن کار خیلی سنگین بود، گریمور فیلم را به این مراکز معرفی کرد و واقعا ممنون ایشان هستم که مرا در این زمینه راهنمایی کردند. چون از آن زمان آموختم که باید به پوست اهمیت داد.
فقط با جراحی زیبا نمی شوید
مقوله زیبایی یک چیز کاملا سلیقه ای است و در کشورهای مختلف نگرش های متفاوتی به زیبایی دارند. هر کس از نگاه خودش یک چیز را زیبا یا زشت تشخیص می دهد. ولی من فکر می کنم، زیبایی آدم ها بیشتر از هر چیز به سلامتی روح بر می گردد و درواقع آنچه در پوست و مو می بینیم، واکنشی از سلامتی روح است. این بحث کلی است ولی با توجه به پیشرفت علم و تکنولوژی در مورد مساله پوست و زیبایی، آدم ها این امکان را دارند که تا سنینی بالا هم بتوانند پوست خیلی خوبی داشته باشند. البته لزوما رسیدگی و مراقبت از پوست نیازی به جراحی ندارد، چون می توان بدون جراحی هم پوست، مو و دندان خوب و سالمی داشت. اما به هر حال جراحی هم جزیی از زیبایی است که اختیار انجام دادن یا ندادن آن با خود فرد است. اما اصل قضیه این است که بدانیم در جامعه کنونی، علم پزشکی نسبت به 50 و 100 سال پیش پیشرفت زیادی کرده است. پس چرا از این علم استفاده نکنیم.
اعتماد به نفس تان را بالا ببرید
هر کس صبح از خواب بیدار می شود و خودش را در آینه برانداز می کند براساس حساسی که نسبت به چهره خودش دارد، روزش یا خوب پیش می رود یا خراب می شود. زمانی که چهره تان را زیبا و سلامت می بینید، حال تان خوب می شود و اعتماد به نفس تان بالا می رود. یا بالعکس آدمی که اضافه وزن و ظاهری به هم ریخته دارد بی شک حال خوبی نخواهد داشت مگر این که ظاهرش چندان برایش مهم نباشد.
ولی معتقدم کسی که ظاهرش برایش مهم است طبعا خوب یا بد بودن آن در روحیه اش تاثیر می گذارد. پس با توجه به پیشرفت علم خیلی از افراد این امکان را دارند که خودشان را تا سنین بالا سالم و جوان نگاه دارند و با این کار روحیه و اعتماد به نفس خود را هم حفظ کنند.
عمل زیبایی در تمام دنیا وجود دارد
راستش را بخواهید زمانی که یک برنامه تلویزیونی موجی درباره عمل زیایی به راه انداخته بود، از من هم دعوت شد که در برنامه حضور داشته باشم. ولی واقعیت این است که من همیشه از حاشیه فراری هستم و به همین دلیل ترجیح دادم حضور نداشته باشم. در نهایت هم دیدیم که بحث به شکلی تخصصی پیش نرفت و تاثیری هم نداشت و فقط حاشیه هایی ایجاد کرد.
ببینید وقتی پزشکان متعددی تخصص هایی در این زمینه می گیرند، یعنی بحث زیبایی و عمل زیبایی بحث مهمی در دنیا محسوب می شود. در ضمن جراحی زیبایی نه تنها به عمل بینی یا مثلا پلک چشم و... مربوط نمی شود، بلکه افرادی هستند که در آتش سوزی، تصادف یا حوادث دیگری چهره شان آسیب می بیند. آن پزشک زندگی را به آن بیمار بر می گرداند. یا به طور مثال ورزشکاران احتمال شکستگی اجزای صورت شان خیلی زیاد است. وقتی چهره این افراد می تواند به حالت اولیه اش برگردد چرا باید از عمل جراحی حذر کنند؟!
تمام بازیگران مطرح دنیا از این علم استفاده می کنند ولی چیزی که در جامعه ما افراد را به فکر وا می دارد این است که آدم ها ذهن و فکرشان را رها کنند و تنها به جسم و فیزیک شان بها دهند. با این شیوه جامعه ما به جامعه ای زیبارو ولی تهی مغز تبدیل می شود. این جاست که جامعه آسیب پذیر می شود. اما اساس کسی نمی تواند ذات این ماجرا را زیر سوال ببرد. کارخانه های متعددی در دنیا محصولات زیبایی تولید می کنند و در کنار آن پزشکان زیادی درس می خوانند و تخصص خودشان را در رشته های مختلف زیبایی می گیرند.
پس بی شک نمی توان منکر این قضیه شد. به نظرم سازندگان آن برنامه می توانستند خیلی دلسوزانه به این بحث نگاه کنند. آن ها می توانستند از این زاویه به بحث بپردازند که این ماجرا در کل دنیا هست؛ پس به جای این که اصل قضیه را زیر سوال ببرید و حتی سرکوبش کنید؛ مشکلات این کار را بررسی کنید.
پوشش برایم خیلی مهم است
یکی دیگر از مباحثی که در مقوله زیبایی می گنجد، پوشش است. من هم از آن جایی که به واسطه کارم به مکان های مختلف رسمی یا غیررسمی زیادی می روم ناچارم اهمیت بیشتری به پوشش ام بدهم. الان پوشش مقوله مهمی است و برای همین صنعت مد و فشن در سراسر جهان، درآمد زایی های کلانی دارد. به همین دلیل حدود یک سال است که یکی از دوستانم (بهار اربابی) برایم طراحی لباس می کند. خودم هم به پوشش و مد علاقه مندم و از آن دست بازیگرانی نیستم که حتما باید هنری لباس بپوشم ای پوشش برایم اهمیت نداشته باشد. شاید ضعف من باشد ولی برایم مهم است که چه چیزی می پوشم. به خصوص در مورد خرید کیف و کفش (می خندد). کیف و کفش را خودم می خرم و خانم اربابی براساس آنها برایم مانتو طراحی می کند. خیلی هم اهل خرید برندهای متفاوت هستم.
نمی خواهم ناتوان شوم
من فکر می کنم پیری یکی از اتفاقات ناگزیر زندگی است و یک جور تکامل محسوب می شود. برای همین چندان از این دوره از زندگی نمی ترسم. ولی هیچ وقت ناتوانی را دوست ندارم. از زمانی که پیر می شویم و هیچ کاری از عهده مان بر نمی آید واقعا می ترسم. همیشه یکی از آرزوهایم این است که این روزها را تجربه نکنم. شاید این کمی خودخواهی است ولی ناتوانی را دوست ندارم. آدم ها کهنسالی در دنیا داریم که بسیار باانگیزه هستند و در سنین بالا کارهایی می کنند که خیلی از جوان ها انجام نمی دهند. مثل کوهنوردی و ورزش های خیلی سنگین. من هم دوست دارم مانند آنها باشم.
شهرت، شمشیر دولبه است
قطعا مقوله پیری برای یک بازیگر با دیگر مردم متفاوت است. در دنیای بازیگری و شهرت، بحث سن جایگاه ویژه ای دارد. به همین دلیل در تمام دنیا برای این افراد بحثی با عنوان روان شناسی برای زمان بازنشستگی بعد از دوران شهرت مطرح است چرا که بازنشستگی، بسیاری از بازیگران دنیا را به خودکشی، انزوا و اعتیاد کشانده است.
فکر می کنم یکی از چیزهایی که می تواند ما را از این آینده ناراحت کننده دور کند، این است که روح و ذهن مان را پرورش دهیم تا بزرگ شود. با این روش از پیری و عواقب آن کمتر آزار خواهیم دید. چون می دانیم ما تجربه ای در اختیار داریم که جوان ها ندارند. چیزی داریم که عمری را برای یادگیری آن سپری کردیم و می توانیم آن را به دیگران بیاموزیم. همچنین باید بدانیم که شهرت یک شمشیر دولبه است، پس نباید چندان به آن مغرور شد.
از جراحی بینی ام پشیمان نیستم
من سال 86 جراحی زیبایی بینی انجام دادم و قبل از آن هم 11 فیلم بازی کرده بودم. اما یکی از دلایلی که بینی ام را جراحی کردم این بود که خودم از نیمرخ ام خوشم نمی آمد و با چهره ام خوشحال نبودم. حالا این بحث سلیقه ای است، چون برخی معتقدند شکل بینی قبلی ام بهتر بود. البته تغییر محسوسی هم نداشتم چون به پزشکم تاکید کردم که نمی خواهم بینی ام غیرطبیعی شود. ولی برآمدگی استخوانی که روی بینی ام داشتم را دوستش نداشتم. به هر حال ما بازیگر هستیم و اگر چهره مان مصنوعی شود، خیلی از نقش ها را از دست می دهیم. در نهایت به هیچ عنوان از این که بینی ام را جراحی کردم پشیمان نیستم. اما بعد از آن عمل جراحی، حاشیه های زیادی برایم به وجود آمده.
به خصوص بعد از فیلم «پرتقال خونی» موجی مغرضانه به راه افتاد. در صورتی که من قبل از «پرتقال خونی» فیلم های متعددی با بینی خودم بازی کرده بودم ولی بعد از اکران این فیلم که به عنوان سرمایه گذار هم در آن حضور داشتم، هجمه ای مغرضانه ایجاد شد که این بازیگر کل چهره اش را عمل کرده و... این اتفاقات خیلی برایم ناراحت کننده بود.
