ایران خبر - فلسفه آتش زدن خیمه ها در ظهر عاشورا چه بود؟

«هدف سواران عمر سعد از آتش زدن خیمه‌ها چه بود؟»، مقاتل درباره غارت اموال اهل بیت نوشته‌اند این لشکر از هیچ ظلمی برای این خاندان خودداری نکردند، اما آنچه به نظر می‌رسد و هیچ یک از ارباب مقاتل به آن اشاره نکرده‌اند، آتش زدن اسناد موجود در خیمه‌هاست.

به گزارش ایران خبر، بعد از ظهر عاشورا با به شهادت رسیدن امام حسین (ع) جنگ پایان پذیرفت. همه یاران امام حسین (ع) به شهادت رسیدند. آن دسته از همراهان حضرت که باقی ماندند حدود ۸۰ زن و کودک هستند که قدرت و توان جنگ نداشتند. امام علی بن الحسین (ع) که سخت بیمار بود و در این مرحله زینب (س) ماند و همه مصیبت‌ها.
در این مرحله یک‌ باره سواران عمر سعد مشعل به دست به سوی خیمه‌ها حمله‌ور شدند و سرپناه و خیمه‌های آل‌الله را به آتش کشیدند. وقتی آتش خیمه‌ها را فراگرفت، زینب (س) به بچه‌ها دستور داد به اطراف فرار کنند که در آتش نسوزند.
این زن و بچه‌های مصیبت دیده از چادرها به اطراف گریختند و لشکر به غارت خیمه‌ها و اموال پرداخت. هرچه به دستشان می‌رسید برمی‌داشتند و خیمه‌ها غارت شدند.
مقاتل درباره غارت اموال اهل بیت (ع) نوشته‌اند این لشکر از هیچ ظلمی برای این خاندان خودداری نکردند، اما آنچه به نظر می‌رسد و هیچ یک از ارباب مقاتل به آن اشاره نکرده‌اند، آتش زدن اسناد موجود در خیمه‌ها است.
اگر هدف لشکر ابن سعد غارت خیمه‌ها بود و دستیابی به اموال، نیازی به آتش زدن نبود، در آتش همه چیز با هم شعله‌ور می‌شود، هم کار بر غارتگر سخت می‌شود و هم به اموال کمتری دست پیدا می‌کند.
باید هدف از آتش زدن خیمه‌ها را در جای دیگر جستجو کرد و در پی نکته مهم‌تری بود.
در شرح ماجرای قیام امام و استقرار حضرت در مکه داریم که مردم اقصی نقاط دنیای اسلام آن روز با شنیدن اعتراض امام و عدم بیعت حضرت با یزید شروع به ارسال نامه کردند و از حضرت خواستند به شهر و دیار آنان مهاجرت کند. بیشترین نامه‌های رسیده از کوفه بود و بزرگان کوفه هر یک جدا جدا برای امام دعوت نامه فرستاده بودند به حدی که امام، مسلم بن عقیل را برای بررسی به کوفه فرستاد.
وقتی که حربن یزید ریاحی راه را بر امام حسین (ع) بست و امام را به اقامت اجباری در سرزمین کربلا وادار کرد! حضرت با نشان دادن نامه‌هایی او را به این شهر دعوت کردند؛ فرمود مگر این نامه‌های شما مردم کوفه نیست؟ اشاره حضرت به نامه‌ها نشان می‌دهد همه نامه‌ها را با خود آورده است. این نامه‌ها هر یک نام و نشان و خاتم دارد و مشخص است چه کسی نوشته و محتوای آن چیست؟
امروز که نویسندگان نامه‌ها اکثرا به سپاه ابن سعد پیوسته و رسما دعوت خود را فراموش کرده‌اند و به جای حمایت از امام زمان خود که به دعوت آنان به این منطقه آمده؛ در مقابل او ایستاده‌اند موجودیت این نامه‌ها را مخالف منافع خود می‌دانند و بایستی دست به کاری بزنند که این نامه‌ها امحا شده و سندی از دعوت باقی نماند.
با این تفکر و هدف بود که وقتی یاران ابن سعد خود را در بعدازظهر عاشورا پیروز میدان دیدند، به فکر سندی افتادند که علیه آنان در خیمه گاه امام حسین (ع) موجود است. اگر این سند به دست عبیدالله بیافتد، دیگر امتیازی برای اینان در نظر نخواهد گرفت.
امروز برای این جماعتی که فرزند پیامبرشان را با نهایت بی‌انصافی کشته‌اند، رضایت عبیدالله شرط است چرا که برای به دست آوردن این رضایت، هر جنایت غیر انسانی که به ذهنشان می‌رسید، انجام دادند.
هدف آنان جنگ و رعایت مقررات جنگی نبود، از آب بستن گرفته تا بچه شش‌ماهه را هدف قرار دادن! تا با لشکری انبوه به تعداد قلیل حمله کردن! و هر جنایتی را به نام دین و بهره قیامت انجام دادند.
حال امروز که می‌خواهند امتیاز و پاداش پیروزی بدهند، بایستی سابقه گذشته را نابود کنند که به دست عبیدالله نیافتد. برای این هدف بود که خیمه‌ها را آتش زدند که همه نامه‌ها بسوزد و آثاری از آن باقی‌ نماند.