روز گذشته نمایندگان مجلس با بررسی اولویت‌دار طرح الزام دولت به حفظ دستاوردهای هسته‌ای کشور موافقت کردند. تصویب بررسی این طرح در مجلس می‌تواند واکنشی نسبت به تصمیم کنگره آمریکا قلمداد شود که بر اساس آن تصویب هرگونه توافق با ایران باید با نظر کنگره آمریکا باشد. این طرح مجلس در واقع می‌تواند واکنشی باشد برای اینکه ایران هم دست بسته نیست. درعین حال برخی نمایندگان مجلس از این واکنش متقابل استفاده کرده و نظر منفی‌شان نسبت به جریان مذاکرات را ابراز کردند. بنابراین در عین اینکه این افراد خواستند به کنگره آمریکا واکنشی نشان دهند، می‌خواهند خواسته قبلی خود را به عرصه ظهور برسانند و اقداماتی که انجام می‌شود نظر نهایی مجلس ایران را در پی داشته باشد. در خصوص مباحث هسته‌ای از ابتدا وحدت استراتژیک کمتر دیده شده و نهادهای مختلف دیدگاه‌های متفاوتی در این باره داشته‌اند.

برخی افراد اینگونه فکر می‌کنند که انتقادهای تند از مذاکرات می‌تواند به ماموران دیپلماسی کمک کند و قدرت چانه‌زنی آنها را در مذاکرات بالا ببرد که این نظر جای توضیح دارد. ما شاهد این هستیم که موضع‌گیری برخی افراد در مجلس بیشتر بر اساس موضع‌گیری‌های جناحی است تا مسائل و منافع عمومی. به این ترتیب هر رویدادی که به نحوی موجب توقف یا بی‌نتیجه ماندن مذاکرات شود در راستای خواست این عده‌ تعریف خواهد شد، در صورتی که توافق خوب، به خیر و صلاح کشور است. درخصوص تهدیدات گروه‌های تندرو هم باید اذعان داشت که آنها پس از دستیابی به توافق در جایگاهی نخواهند بود که بتوانند به آن ایرادی وارد کنند و این رفتارها و صحبت‌هایی که از سوی آنها ظهور پیدا می‌کند تنها یک ژست به حساب می‌آید. هر کسی که نگاه خردمندانه به منطقه و شرایط کشور داشته باشد، نیک می‌داند که کشور درحال حاضر در یک شرایط خاص اقتصادی به‌سر می‌برد و اگر این توافق صورت بگیرد، می‌تواند گره‌های بسیاری را بگشاید. البته به نظر نمی‌رسد که مذاکرات به شکست منجر شود و اگر در زمان پیش‌بینی شده توافقی حاصل نشود، احتمال آن وجود دارد که زمان کوتاه‌تری برای ادامه روند مذاکرات در نظر گرفته شود. چراکه آنچه دستاوردی برای دولت آمریکا و اوباما و دیگران محسوب می‌شود این است که در همین مدت باقیمانده به یک نتیجه مطلوب و قابل قبول نسبی برسند. همچنین باید اضافه کرد که اگرچه برخی کشورهای منطقه مانند ترکیه یا عربستان که دچار سرخوردگی شده و در حالت استیصال به‌سر می‌برند و از هرگونه بهبود رابطه ایران و آمریکا نگرانند و از شکست مذاکرات خوشحال می‌شوند، اما این توافق در طولانی‌مدت به نفع منطقه خواهد بود. همچنین توافق هسته‌ای به نفع جامعه بین‌الملل نیز خواهد بود، چراکه در مذاکرات، پنج عضو شورای امنیت، نماینده جامعه بین‌المللی هستند و به نام جامعه بین‌المللی حضور دارند. از این نظر می‌توان اذعان داشت که توافق هسته‌ای با ایران دستاوردی برای شورای امنیت سازمان ملل نیز خواهد بود. در واقع با دسترسی به این توافق پنج عضو شورای امنیت می‌توانند اعتباری برای این شورا نیز حاصل کنند. 

  منبع : آرمان