ایران خبر - عاشورای حسینی یا مراسم خودنمایی و دیده شدن جوانان

عاشورای حسینی یا مراسم خودنمایی و دیده شدن جوانان

با فرا رسیدن ایام محرم و حضور در هیات های مختلف برای عزاداری سالار شهیدان با دیدن چهره و تیپ برخی افراد از به بودن خود در آن مراسم شک می کنیم! نمی دانیم ما به اشتباه وارد مراسم عزاداری شدیم یا دیگران!

عاشورای حسینی یا مراسم خودنمایی و دیده شدن جوانان
درباره عاشورا
عاشورا، دهمین روز از ماه محرم در گاه‌شماری هجری قمری، روز مقدس مسلمانان و عزای شیعیان است. شهرت این روز نزد شیعیان به دلیل وقایع عاشورای سال ۶۱ هجری قمری است که در این روز حسین بن علی- امام سوم شیعیان - و یاران وی در رویداد کربلا در جنگ با لشکر عمر سعد کشته شدند.
شیعیان در این روز سوگواری می‌کنند. اهل سنت روز عاشورا را سالگرد روزی می‌دانند که موسی دریای سرخ را شکافت و خودش و پیروانش از آن عبور کردند و این روز را گرامی و روزه گرفتن در این روز را سنت می‌دانند. روایت دیگر آنست که کشتی نوح در این روز در جودی قرار گرفته‌است.

پیشینه تاریخی سوگواری برای حسین
سابقه ی سوگواری و برپایی عزاداری برای حسین بن علی به اولین روزهای بعد از عاشورا، در محرم سال ۶۱ هجری می‌رسد. اولین مراسم سوگواری را زینب خواهر حسین در زندان برگزار کرد. همچنین دختر سه ساله ی حسین، رقیه، در زندان اغلب برای پدرش گریه می‌کرد تا اینکه دستور دادند سر بریده ی پدر را به حضورش ببرند که این عمل باعث مرگ دختر شد. مرگ رقیه باعث بلوایی در شام شد که عاقبت یزید مصلحت دید اسرای کربلا را آزاد کرده آن‌ها را به مدینه بفرستد.
همچنین از سجاد روایت شده که تا بیست سال پس از مرگ پدرش هر وقت می‌خواست اب بنوشد به گریه می‌افتاد. نقل شده‌است که روزی خدمتکاری از او پرسید "ای پسر رسول خدا! آیا وقت آن نرسیده‌است که اندوه‌تان به پایان برسد؟" سجاد پاسخ داد: "وای بر تو! یعقوب پیامبر دوازده پسر داشت و خداوند یکی از آن‌ها را از چشمش پنهان کرد. از گریه ی زیاد چشمانش کم سو و از غصه سرش سفید شد و پشتش خمیده گشت. (قرآن: ۱۲:۸۴) اگر چه پسرش زنده بود، اما من با چشم خود دیدم که پدر و برادر و عمو و هفده تن از اعضای خانواده‌ام در اطرافم قربانی شدند. چگونه اندوهم به پایان رسد؟

نگرش مذاهب دیگر
اهل سنت
در مورد واقعه عاشورای سال ۶۱ اغلب تاریخ نگاران اهل سنت از جمله محمد بن جریر طبری، بلاذری، عمر بن سعد،ابن قتیبه دینوری، احمد بن داوود دینوری و عزالدین بن اثیر واقعه کربلا را به تفصیل و بر اساس روایت ابومخنف بیان کرده‌اند. این درحالی است که شیعیان معتقد هستند که بعد از واقعه عاشورا، بنی امیه به جعل منابع اسلامی پرداخت و به بهانه کشتن امام سوم شیعیان آن را روز مبارک و عید، روزه، توبه آدم، نجات یونس از شکم ماهی، استقرار سفینه نوح در کوه جودی، روز شکافته شدن دریا برای موسی، خاموش شدن آتش برای ابراهیم و… اعلام نمود.
یهودیت
صحیح بخاری این روز را معادل یوم‌کیپور شمرده‌است. در این روایت ذکر شده‌است که زمانی که محمد به مدینه رسید مشاهده کرد که یهودیان برای یوم کیپور روزه می‌گیرند. او از آنان پرسید دلیل روزه گرفتن چیست. آن‌ها پاسخ دادند که خداوند در این روز قوم موسی را از دست فرعون نجات داد. او گفت ما از شما به موسی نزدیکتریم و دستور داد که پیروانش روزه بگیرند.
بر اساس نظر بعضی محققان نیز عاشورا بر روی یوم کیپور بنا نهاده شده‌است. از این رو بعضی اعتقاد دارند که تا زمان کمی قبل از فوت محمد که تغییر در تقویم در آیه نسیء منع شد دو روز عاشورا و یوم کیپور در انتهای تابستان بر روی یکروز قرار داشتند. بعد از نازل شدن آیه نسیء و ممنوع شدن سالهای سیزده‌ماهه دو تقویم عبری و عربی از یکدیگر جدا شدند و عاشورا از یوم کیپور جدا گشت. مراسم یوم کیپور در یهودیت نیازمند انجام قربانی به عنوان کفاره گناهان است که در آن خون قربانی در معبد ریخته می‌شد. همچنین در زبان عبری لغت دهم عاشارا یا عاسارا (عبری: עשרה) و دارای ریشه سامی ع-ش-ر به معنی ده است.
حال آنکه بعضی دیگر اعتقاد دارند چون ۱۰ محرم ۶۱ هجری قمری برابر با ۱۰ حشوان ۴۴۴۱ عبری بوده‌است در حالی که یوم‌کیپور در روز دهم ماه تیشری می‌باشد این دو واقعه به یکدیگر مرتبط نیستند.
سایر
همچنین زمان بسیاری وقایع سرنوشت ساز برای پیامبران پیشین به این روز منتسب شده‌است. پذیرش توبه آدم، پایان طوفان نوح، گذشتن ابراهیم از میان آتش، بینا شدن یعقوب، بهبود بیماری ایوب و انتقال عیسی به بهشت پس از تلاش ناموفق یهودیان برای مصلوب کردن او، همگی مطابق برخی روایات در این روز اتفاق افتاده‌اند. موارد بالا همان مواردی هستند که توسط بنی امیه جعل شده‌اند برای آن که بهانه‌ای باشد برای جشن گرفتن در روز عاشورا.
با توضیحاتی که در بالا داده شد اکنون می خواهیم به این موضوع بپردازیم که چرا مراسم عزاداری امام حسین (ع) به سالن مد و نمایش جوانان تبدیل شده است؟ آیا حضور در این مراسم با ظاهر و پوشش عجیب و غیرمتعارف عادی است؟ آیا این نوع حضور نوعی بی احترامی محسوب نمی شود؟ چرا جوانان مراسم عزاداری را با جشن و مهمانی اشتباه گرفته اند؟ کجای کار اشتباه است؟ تربیت خانوادگی، عدم آگاهی جوانان، آزادی اشتباه؟!
با فرا رسیدن ایام محرم و حضور در هیات های مختلف برای عزاداری سالار شهیدان با دیدن چهره و تیپ برخی افراد از به بودن خود در آن مراسم شک می کنیم! نمی دانیم ما به اشتباه وارد مراسم عزاداری شدیم یا دیگران!

اگر جوانان بدانند با چه پوششی در چه موقعیت زمانی حضور پیدا کنند هم دیگران را از شک رها می سازند و هم به حرمت ها بی احترامی نمی شود.
هیچ کس از زیبایی دوری نمی کند و زیبایی را دوست دارد و مانع زیبا شدن نمی شود، اما نه زیبایی با جلوه های عجیب و غریب که آن دیگر زیبایی به حساب نمی آید و صرفا جلب توجه و ظاهری زننده است آنهم در مراسم عزاداری عمومی.
متاسفانه برخی از برگزار کننده های هیات های عزاداری با یکدیگر رقابت دارند و صرفا شلوغ بودن هیات برایشان مهم است و دیگر به پوشش افرادی که در مراسم آنها حضور دارند توجهی نمی کنند و این موضوع باعث شده برخی جوانان با ظاهر عجیب و غیراصیل وارد مراسم عزاداری شوند و همه نگاه ها را به سمت خود جلب کنند.
حضور برخی دختران و پسران با آرایش های زننده و پیرایش موهای عجیب دیگران را از عزاداری باز می دارد چرا که تمام حواس شان به ظاهر جوانان است و درباره آن صحبت می کنند.
به نظر می آید جوانانی که با ظاهرهای عجیب و غریب در مراسم سالار شهیدان حضور پیدا می کنند سطح آگاهی پایینی دارند نسبت به اینکه در این مراسمی با چه ظاهری حضور داشته باشند و این سطح آگاهی نیاز به آموزش دارد تا جوانان با دید بهتر و آگاهانه تری در مراسم عزاداری عمومی حضور داشته باشند.