ایران خبر بررسی می کند؛
"فرزند" "بلای جان" یا "آرام جان"
19 مهر 1394 ساعت 12:40
پدر و مادر نقش خیلی موثری در زندگی فرزند دارند، به دلیل انسانیتی که در وجودشان است عهده دار تربیت فرزند می شود. مهمترین وظیفه ای که پدر و مادر دارند حمایت، راهنمایی و تشویق فرزند است. تا فرزند در مسیر درست قرار گیرد و بتواند درست و نادرست را ازهم تشخیص دهد.
ایران خبر - با توجه به اینکه انسان موجود اجتماعی است بیشتر از هر نیازی، به داشتن خانواده نیاز دارد. برای اینکه انسان به رشد و تکامل برسد باید با دیگران ارتباط موثر داشته باشد.
نوزادی که متولد می شود به حمایت و توجه پدر و مادر نیاز دارد، زیرا نمی تواند به تنهایی زندگی کند. کودک با توجه به نیازهای جسمی، تامین غذا و پوشاک، محافظت شدن و دور از خطر بودن نیاز که دارد از طرف پدر و مادر حمایت شود. از بُعد روحی و روانی نیز کودک به توجه والدین نیازمند است.
وابستگی فرزندان به والدین
با توجه به موارد بالا حال باید دید کودکان تا چه زمان باید به پدر و مادر خود وابسته باشند؟ آیا تا مادامی که پدر و مادر در قید حیات هستند، فرزند یا فرزندانشان در هر زمینه ای باید به آنها وابسته باشند؟ مگر پدر و مادر به تنهایی حق زندگی کردن ندارند که تا پایان عمر باید بار مسئولیت فرزندان را به دوش بکشند؟!
پدر و مادر نقش خیلی موثری در زندگی فرزند دارند، به دلیل انسانیتی که در وجودشان است عهده دار تربیت فرزند می شوند. مهمترین وظیفه ای که پدر و مادر دارند حمایت، راهنمایی و تشویق فرزند است. تا فرزند در مسیر درست قرار گیرد و بتواند درست و نادرست را ازهم تشخیص دهد.
وقف زندگی پدر و مادرها برای فرزندان
زندگی آینده فرزند تا حد بسیار زیادی به پدر و مادر وابسته است. پدر و مادر از بدو تولد نگرانی و دغدغه برای فرزند خود دارند. نگرانی های پدر و مادر برای تربیت، آموزش و راهنمایی، هزینه تحصیل، دوست یابی، هزینه های ازدواج فرزند تمامی ندارد و در طی زندگی مدام درگیری ذهنی دارند، که فرزندشان بزرگ شد چه اتفاقاتی برای زندگی اش می افتد؟ پدر و مادر زمان های خود را وقف فرزندان می کنند که زندگی خودشان به طور کامل فراموش می شود.
در فرهنگ ما این مسئله رواج پیدا کرده است که پدر و مادر باید از خودگذشتگی داشته باشند، اما به چه قیمتی و تا چه زمانی؟ اکثر پدر و مادرهای ایرانی برای خود زندگی نمی کنند و فقط عمر خود صرف زندگی فرزند و سپس نوه های خود می کنند. برخی پدر و مادرها از زمانی که دارای فرزند می شوند تمام لذت های شخصی شان به فراموش سپرده می شود.
پدر و مادر برای داشتن روابط دوستانه و صمیمی با فرزندان خود همواره به آمال، آرزوها و اهداف آنها توجه می کنند و درصدد هستند به بهترین نحو خواسته های آنها را اجابت کنند و اگر در جایی دچار کاستی شوند خود را گناهکار می دانند!
اما متاسفانه برخی فرزندان وقتی به سنی می رسند که احساس می کند از نظر روحی به پدر و مادر وابسته نیستند، تمامی زحمات آنها را از یاد می برند، فراموش می کنند که پدر و مادر چه زحماتی کشیدند که وی به آن سن رسیده است، تصورشان بر این است که پدر و مادر تا آخرین لحظات زندگی وظیفه رسیدگی به آنها را دارند!
حمایت والدین در تمامی مراحل زندگی فرزند همراهشان است و آنها لحظه ای از دست از حمایت و محبت بر نمی دارند. در این موقعیت است که فرزند باید قدردان زحمات پدر و مادر باشد.
فرزندان قدردان پدر و مادر باشند
فرزندان باید هوشیار باشند و بدانند که مسیر زندگی همیشه یک جاده مستقیم نیست. گاهی برای رسیدن به تکامل باید از روش تغییر پذیری و انعطاف پذیری پیروی کرد.
آموزش و فرهنگ سازی در این زمینه باید توسط خود جوانان صورت گیرد. باید با اتحاد و مشارکت عمومی بین خود به این نتیجه برسند که پدر و مادر هیچ وظیفه ای در قابل آنها ندارند و اگر از عمر، زمان و پول خود کاری برای فرزند انجام می دهند نهایت انسایت را به خرج داده اند.
بنابراین جوانان باید بتوانند این فرهنگ را تغییر دهند و بپذیرند که پدر و مادر هم حق خوب زندگی کردن را دارند. آنها هم باید سفر بروند، لباس خوب بپوشند، تفریح کنند، معاشرت داشته باشند. اما متاسفانه برخی فرزندان ناسپاس این احساس گناه را در والدین پررنگ کرده اند، وظیفه آنها است تا مادامی که زنده هستند به تمامی نیازهای مادی و معنوی فرزند پاسخ دهند، در صورتی که این تصور غلط را باید جوانان از ذهن خود حذف کنند.
فرزندان باید بدانند وقتی به سنی رسیدند که می توانند مستقل باشند باید از هر نظر این استقلال را حفظ کنند و برای نگه داشتن آن نهایت تلاش خود را داشته باشند. برخی از فرزندان فکر می کنند استقلال فقط جنبه فکری دارد و به محض این که خود را شناختند و به تضادها و تفاوت های بین نسلی خود و والدین پی بردند از پدر و مادر خود فاصله می گیرند، اما وابستگی مالی خود را نسبت به پدر و مادر حفظ می کنند! که این بدترین ضربه روحی را به آنها وارد می سازد.
بنابراین فرزندان باید با درایت و واقع بینی بیشتری نسبت به زحمات پدر و مادر خود رفتار کنند و آرام جان پدر و مادر باشند نه بلای جان آنها! زیرا پدر و مادر مربیان خدا بر روی زمین هستند که برای هدایت و حمایت فرزندان فرستاده شدند.
پس تا زنده هستند قدردان باشیم.
گزارش از مه جبین محمدی - ایران خبر
کد مطلب: 43051
آدرس مطلب: https://www.irankhabar.ir/fa/doc/report/43051/فرزند-بلای-جان-یا-آرام
ایران خبر
https://www.irankhabar.ir
