گدایی و تکدی گری یگی از شغل های پر درآمد برخی افراد اجتماع است. این روزها متکدیان با شغل شان ار خیابان های شهر به شبکه های اجتماعی کوچ کرده اند.
ایران خبر- گِدا، مُتِکَدی، یا دَریوزه‌گر به شخصی اطلاق می‌شود که از طریق درخواست کمک مادی از مردم روزی ستاندن می‌کند و با ایجاد حس ترحم از مردم پول می‌ستاند و این کار به صورت حرفه وی محسوب گردد.
در گفتار عامیانه ایرانیان به شخص سمج و ضعیف‌نما اصطلاحاً «مثل گداهای سامره» گفته می‌شود. این به این خاطر است که گداهای شهر سامره عراق در میان ایرانیان مسافر در قدیم بخاطر سماجت و مزاحمت‌آفرینی زبانزد شده بودند.
پیشرفت علم و تکنولوژی تغییر و تحولات گسترده ای در ارتباطات به وجود آورد. این تغییرات در رفتارهای اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و حتی سیاسی تاثیرگذار بوده است.
تغییر در رفتارهای اجتماعی را می توانیم در ارتباطات افراد در شبکه های اجتماعی به وضوح مشاهده کنیم. گدایی و تکدی گری یگی از شغل های پر درآمد برخی افراد اجتماع است. این روزها متکدیان با شغل شان ار خیابان های شهر به شبکه های اجتماعی کوچ کرده اند. به عنوان مثال؛ کودکی چهار ساله، بی سرپرست، محتاج دارو و یا قرص است، خانواده این کودک نیازمند است و چشم انتظار اندک کمکی از سوی شما هم وطنم مهربان است! و یا نیازمند کمک شما برای تهیه کیف یا کفش مدرسه دختر بچه 9 ساله هستیم، این متن ها جملات کوتاه و ناچیز برخی از گدایان است که در صفحات شبکه های اجتماعی در حال رد و بدل شدن است.
مسئله قابل توجه این است که گدایان در کمال وقاحت شماره حساب خود را در انتهای متن حزن انگیز خود درج می کنند تا خیلی سریع به پول خود برسند. این افراد به راحتی از احساسات دیگران سوء استفاده می کنند و با ناله و زاری دست گدایی به سمت هر فردی دراز می کنند، متکدیان به قدری برای بدست آوردن پول ناله و فغان سر می دهند که دل هر رهکذر و جدیدا مخاطبی را به درد می آورند.
درست است که زندگی برخی از افراد جامعه به سختی سپری می شود و ما این واقعیت را کتمان نمی کنیم که فقر ریشه در لایه های اجتماع دوانده است. اما روی سخن ما با افراد که طماع است. با کمی دقت به گدایان سر هر چهارراه متوجه می شویم برخی از این افراد که به گدایی مشغول اند و یا می خواهند شیشه ماشین ها را تمیز کنند خانم هستند، اگر از شیوه لباس پوشیدنشان غافل شویم نمی توانیم ابروهای تاتو کرده و موهای مش شده آنها را مخفی کنیم. پس متوجه می شویم این افراد همان هایی هست که نیازی به گدایی کردن ندارند و این کار برایشان به عادت تبدیل شده است.
اگر افرادی که سر چهاراه ها ها گدایی می کنند به شبکه های های اجتماعی کوچ کرده اند باید بدانیم نیازی به این کار ندارند چرا که اگر کسی واقعا نیازمند باشد در ابتدای امر نیازهای اولیه زندگی اش را برآورده می کند، اگر فردی در زندگی نیاز اولیه اش فراهم کردن خوراک و پوشاک باشد برای تامین آنها تلاش می کند و خرید گوشی هوشمند در اولویت های بعدی اش قرار می گیرد. پس با کمی تامل و دقت متوجه می شویم گدایی به شیوه مدرن عادتی بیش نیست برای افراد تن پرور که حاضر نیستند به کار ثابت مشغول باشند.
مسلما باید برنامه و طرحی اجرا شود تا تکدی گری چه در اجتماع و چه در فضای مجازی کنترل و جمع آوری شود، چرا که اگر گدایی به همین روش ادامه پیدا کند افراد تن پرور با خالی کردن جیب مردم رزق و روزی خود را تامین می کنند و فقر و بیچارگی نیز روز به روز افزایش پیدا می کند.
