سیاست والیبالی ما و این یانکی ها!

کد مطلب: 31935

تاریخ انتشار : يکشنبه ۳۱ خرداد ۱۳۹۴ ساعت ۱۷:۲۹

والیبال چند سالی است خود را به ورزش اول کشور چنان نزدیک کرده که برخلاف فوتبال و کشتی که تا حدی رنگ مردانه تری دارد به ورزش محبوب خانواده تبدیل شده و زنان خانه دار نیز بیش از سایر ورزشها پا به پای همسران و فرزندانشان نتایج آن را دنبال می کنند.

به گزارش ایران خبر،روز جمعه نیز بازی والیبال ایران و آمریکا، شادی وصف ناشدنی ای برای ملت ایران به همراه داشت، انگار دهها دلیل برای این خوشحالی بود، اعتماد به نفس بلند قامتانمان با حمایت پر شور مردم چند برابر شد و قهرمان جهان در مقابل این حرارت و شور به زانو در آمد تا تیم ملی والیبال آمریکا در تهران نخستین شکست لیگ جهانی سال ۲۰۱۵ خود را پذیرفت .
این پیروزی آنقدر شیرین بود که مردم نتوانند به تنهایی و در خانه برایش شادی کنند و آن را در خیابانها با هم قسمت کردند.

*زنان هم بودند و هم نبودند

البته بازی دستخوش حاشیه هایی هم شد که شاید مهمترین آن عدم حضور بانوان در ورزشگاه بود، موضوعی که بخشی از بدنه دولت به شدت پی گیر آن شد و در نهایت با محقق نشدنش معاون رییس جمهور از زنان کشور عذرخواهی کرد و در صفحه فیس بوک خود در این باره نوشت :
"ضمن ادای احترام به رأی و نظر مراجع عظام، در این مدت تمام تلاشمان بر این بود و هست تا این موضوع به مسئله و هزینه‌ای برای کشور تبدیل نشود و با رعایت تمامی جوانب و ملاحظات شرعی و عرفی و قانونی ضمن احترام و توجه به دغدغه‌ها و دل‌نگرانی‌های بخشی از جامعه، به خواسته و مطالبه مشروع بخشی دیگر از جامعه هم پاسخ داده شود. بدیهی است این تلاشها معطوف به حضور بی‌قید و شرط و به هر بهایی آن هم در همه رشته‌های ورزشی نیست، این در حالی است که تمام این قیل‌وقال‌ها نه برای تماشای ورزش فوتبال و شنا و بوکس و کشتی بلکه برای تماشای ورزش والیبال است که تا دو سال پیش منع خاصی نداشت و امری عادی تلقی می‌شده است.

سؤال این است آیا در این دو سال شرایط و اوضاع و احوال تماشای این بازی‌ها تغییر اساسی پیدا کرده که حکم آن نیز باید مشمول تغییر شود؟ آیا با این اوصاف کشور خود را ناتوان از مدیریت و کنترل این موضوع ساده و تعبیه سازوکارها و ایجاد زیرساخت‌های لازم معرفی نمی‌کنیم؟ مگر در همین کشور طرح سالم‌سازی دریا پیاده نشده است؟ در همین سفرهای استانی و در سخنرانی‌های عمومی رییس‌جمهور یا در اماکن مذهبی با اتخاذ تدابیر لازم زن و مرد در کنار هم حضور دارند چه اتفاقی می‌افتد؟ چرا عده‌ای هنرشان پیچیده کردن مسایل و دشوار کردن حل آن است تا گرهی که با دست باز می‌شود را با دندان هم نتوان باز کرد؟ و با تبدیل یک مسئله ساده به مسئله چندمجهولی بدین ترتیب تمام بار اسلامیت نظام بر دوش زنان گذاشته شود."

و البته فدراسیون جهانی والیبال نیز بی تفاوت از کنار غیبت زنان ایرانی نگذشت و سخنگوی فدراسیون جهانی والیبال گفت :"بر اساس اطلاعی که به این فدراسیون داده شده، تغییری در تصمیم ایران مبنی بر "کاهش محدودیت حضور زنان در مسابقات ورزشی" ایجاد نشده است و این فدراسیون جهانی والیبال وضعیت را زیرنظر دارد و از نزدیک با مقامات این فدراسیون که در محل مسابقات حضور می یابند در تماس خواهد بود تا شرایط میزبانی بیست و ششمین دوره لیگ جهانی والیبال در ایران را بسنجد" و در نهایت فدراسیون جهانی والیبال تأکید کرد به حق برابر حضور زنان در ورزش در سراسر جهان پایبند است.
هر چند در نهایت مشخص شد در میان 12 هزار تماشاچی 11 زن شانس این را داشته اند که از سکوی تماشاگران،این بازی را تماشا کنند.

اما شاید حاشیه ای که در هیاهوی نبودن زنان در فدراسیون گم شد ،تفاوت نوع برخورد ما با آمریکایی ها و برخورد آنها با ما در عرصه ورزش است .

*سرود ملی آمریکا و نقص فنی رسانه ملی ما!

پخش تصاویر زنده از استادیوم 12 هزار نفری آزادی دقایقی قبل از اذان مغرب آغاز شد و این تصاویر با کیفیت تمام و بدون هیچ مشکلی در حال پخش بود، تا نوبت به پخش سرود ملی دو تیم ایران و آمریکا رسید. ناگهان به دلیل آنچه از جانب گزارگشر بازی مشکل فنی اعلام شد صدا قطع و به محض پایان یافتن سرود ملی آمریکا ، این مشکل به ظاهر فنی برطرف می شود.
هر چند یکی از کارشناسان حقوق ورزشی ، این اتفاق را مغایر قوانین ندانسته و گفته است: " از آنجاییکه این دیدار به میزبانی ایران برگزار شد ،شبکه پخش کننده بازی مجری انحصاری پخش مسابقه تلقی می شود و لذا تلویزیون کشور میزبان می تواند تصاویر را مطابق میل خود پوشش دهد.
هوشنگ نصیر زاده معتقد است:مسابقاتی که شکل رفت و برگشت دارند با بازی های تجمیع شده مانند مسابقات المپیک تفاوت دارند.بحث های رسانه ای مرتبط هم شرایط متفاوتی دارند.در مجموع باید گفت حق پخش بازی ایران و آمریکا به میزبانی کشورمان به صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران تعلق دارد و نمی توان ایراد قانونی در این باره گفت."
اما ناظر فدراسیون جهانی (FIVB) که برای بررسی استانداردهای میزبانی ایران به تهران سفر کرده است با حساسیت روی این موضوع نسبت به عدم پخش سرود ملی آمریکا از تلویزیون اعتراض کرد و در این باره به فدراسیون والیبال تذکر داد.

*تبریک از نوع آمریکایی

اما طنز تلخ ماجرا آنجا کامل شد که وزارت خارجه آمریکا بعد از برد مقتدرانه کشورمان ،تبریک گفت.
در متن تبریک توییتری وزارت خارجه آمریکا خیلی کوتاه و خلاصه آمده است :

"ضمن تبریک به تیم والیبال ایران، برای هردو تیم در بازی بعدی آرزوی رقابتی خوب داریم."

فارغ از سیاستی که ممکن است پشت یک پیام ساده آمریکایی باشد، قطعا این تبریک می تواند درسهایی نیز به ما دهد، این که یاد بگیریم حداقل در ظاهربه گونه ای رفتار کنیم که ورزش از سیاست جداست.
آمریکایی ها با این تبریک، ژست جوانمردانه گرفتند و خواستند بگویند ما آنقدر مرام داریم که حتی اگر باختیم به حریفمان، ولو آنکه در دنیای سیاست ما را شیطان بزرگ بنامد تبریک بگوییم .
یقینا هیچ تجمع و تظاهراتی هم مقابل ساختمان وزارت خارجه آمریکا از سوی طرفدران جناح مقابل دولت اوباما، در اعتراض به این تبریک شکل نخواهد گرفت و چنین حرکتی در دیپلماسی آمریکایی پذیرفته شده است .
تصور اینکه اگر دقیقا بعد از برد آمریکا مقابل ایران، مشابه این رفتار از سوی دستگاه دیپلماسی ما انجام می شد ، چه عواقبی می توانست داشته باشد، را به خواننده واگذار می کنیم .
بعد از بازی نیز والیبالیستهای آمریکایی، با مجسمه یکی از اسطوره های ایرانی عکس سلفی می گیرند ، به برج میلاد که حالا کم کم نماد تهران شده است سری می زندد و آخر شب در یک سفره خانه ایرانی قلیان چاق می کنند، تصاویر آن نیز به راحتی در اختیار رسانه ها قرار می گیرد تا بخواهند از خود چهره صلح طلب و مردم دوست و فارغ از هیاهوهای سیاسی به تصویر بکشند.

امشب فرصت دوباره ای است ، نمی دانم دوباره موقع پخش سرود ملی آمریکا دچار نقص فنی خواهیم شد یا نه ، اما کاش به این بیاندیشم که آمریکا شیطان بزرگ است کمی از شیطنت هایش درس بگیریم!