به گزارش
ایران خبر، اما بحث این نوشتار بیشتر بر اهمیت این رویداد در مقام یکی از شور و شکوه سازان انتخابات است. رو در رو شدن نامزدها برای عیان کردن، آنچه در نهان دارند رسم خوشایندی است برای مردمی که حداقل با سه نفر از نامزدهای ریاست جمهوری دوازدهم در حد دو ماه است که آشنا شدهاند.
برای عیان ساختن عیار هر یک از نامزدها چنین میدانی لازم مینمود که خوشبختانه این میدان از کما خارج شد و اکنون میتوان به روزهای مناظره امیدها داشت. مردم برای آمدن پای صندوق رای و انتخاب یکی از این 6 تن نیاز دارند، تا آنها را در قامت منتقد یکدیگر ببینند وآنگاه در این رزم تسلط بر بیان و گفتار و رفتار یکی را برگزینند. ضرورت زنده بودن مناظرهها در فضای سیاسی کشور از این منظر اهمیت دارد که اکنون این فضا از آنچه شور انتخاباتی نامیده میشود، دور است مردم به هزاران دلیل هنوز در تب و تاب انتخابات قرار ندارند و این برای انتخاباتی که در حد ریاست جمهوری است و قرار است کمتر از یک ماه دیگر برگزار شود چندان موضوع دلپذیری نیست.
گرچه تبلیغات و حتی تخریبات! رقبا در رسانههای مجازی و شبکههای اجتماعی با شدت و حدت ادامه دارد اما به جرات میتوان گفت این مناظرهها مجازیهای انتخابات را به سخنان و زندگی حقیقی مردم کوچه و بازار خواهد آورد و از رهگذرِحقیقی شدنِ شورِ انتخاباتی، کشور ثمر خواهد دید. شاید به نسبت دموکراسیهای دیگر دنیا، جمهوری در کشور ما نوپا باشد و نیازمند حمایت، اما از این حمایت نباید بهانهای برای تحدید و تهدید این طفل نوپا ساخت. مناظره زنده و تقابل رقبا مقابل چشمان مردم اصل اولیه انتخابات دموکراسی محور است که خوشبختانه خللی در این اصل نخست ایجاد نشد.
مناظراتی که تاریخ یک دهه گذشته ایران نشان داده است که شاید در کوتاه مدت التهاباتی آفریده اما در بلند مدت به سندی تاریخی برای قضاوت مردم بدل شده است. کافی است در شبکههای مجازی و اجتماعی گردشی داشته باشیم تا مشخص شود که این روزها کیلیپهای آن مناظرهها در گوشیهای مردم به عنوان سندی بر عملکرد برخی از چهرههای آن روزها بایگانی شده و چه بسا مشوق حضورشان در انتخابات برای مبارزه با آن ادبیات است. این برای نامزدها نیز فرصت مناسبی است تا با حربههای مختلف بتوانند مردم را تحت تاثیر قرار دهند، این مناظرهها در سالهای قبل نشان داد که با یک جمله بهجا یا نابهجا سرنوشت نامزدی میتواند تغییر کند و سرنوشت انتخابات عوض شود.
دوربینهایی که مقابل چشمان دستکم پنجاه میلیون ایرانی قرار میگیرند، ریزترین حرکات و گفتارهای نامزدها را نشان داده و قضاوت را به مردم میسپارند. مردمی که دیگر به واسطه گسترش دنیای ارتباطی در همان لحظه میتوانند تحلیل آن یک رفتار و حرکت را خوانده و بر اساس آن تصمیم بگیرند. آخر سخن اینکه این مناظرهها را به عنوان قدمهای لرزان دموکراسی در ایران باید به فال نیک گرفت و با همه توان به راه افتادن و صحیح راه رفتن این قدمها کمک کرد