انتقاد پوریا پورسرخ در اینستاگرام

خیلیامون روزهای تلخی رو سپری میکنیم... از دست دادن عزیزانی که رفتن هر کدومشون زخمی بود عمیق به روح و روان جامعه ... ولی چیزی که نمک روی زخم میپاشه و ظاهراً داره به چشم همه عادی میشه حرف و مزخرفاتی هست که خانواده و جامعه تنها به جرم از دست دادن یک جوان ، باید تحمل کنه... قهرمان جهان بیتوی عزیز رو از دست دادیم بعد دوستانی که سخت ترین حرکت ورزشی عمرشون بستن بند کفششون بوده کارشناس میشن و بیماری رو به مصرف مکمل ربط میدن، بی توجه به خواهش های خانواده و تقاضای جامعه برای پرهیز از این حرفها... راستی دوستان همه چیز دان ... تا امروز چند بدنساز در طول تاریخ بدلیل بیماری واسکولیت از بین رفته اند؟؟مگر نه اینکه بیماری ناشی از عوارض مکمل بوده؟؟

 این بازی دفعه اول نیست که اتفاق افتاده و آخرین بار هم نخواهد بود ... قصه فقط مخصوص علی طباطبایی عزیز و یا شادروان نیما وارسته نیست ... معروف و ناشناس هم نمیشناسه ، هر کدوم از ما شرایط مشابه رو در خانواده و دوستان تجربه کردیم و جالب اینکه خودمون رو از این فرهنگ بی فرهنگی جدا میدونیم... اونقدر به هم بیرحم شدیم که جرأت نمیکنیم برای سوختن فرشته ای که از دویست گربه نگهداری میکرد مرثیه سر کنیم ... مگر نه اینکه ما مشتی مرفه بی دردیم........ بهانه خوبیست... در دنیایی که هر روز هزاران کودک قربانی جنگ قدرت میشوند جان چند حیوان چه جایگاهی دارد ؟؟؟

ولی شک ندارم همان دوستانی که به احترام قدر و منزلت و جایگاه انسانیت همدردی با حیوانات را رفاه زدگی میدانند، ادبیات زخم زبان و قضاوت از روی هیچ را برای همنوع و هموطن خود جایز میدانند... مرده پرستی انگی بود که خودمان به خودمان چسبانده بودیم،،، ظاهراً تازگی مرده ها هم آرامش و احترام ندارن از دست ما زنده ها بیتوی عزیز ممنون که برای پرچم کشورت جنگیدی،،، علی طباطبایی افتخار دوستیتو نداشتم از نزدیک ولی هر جا دیدمت مظهر ادب بودی و خانواده دار بودن...شعله خانم رئوفی ممنون که برای پناه دادن به حیوانات بی پناه از جونت گذشتی و درس انسانیت دادی به همه.

پ.ن : از قدیم گفتن حرف رو بنداز صاحبش خودش میاد بر میداره ...