داریم به سمت حجتیه می رویم!
داریم به سمت حجتیه میرویم!
قبل انقلاب حجتیه می گفتند، دین از سیاست جداست! ما را چه به سیاست؟! چه بخوایم چه نخوایم دنیا پر از ظلم و جور میشه! ولی نباید بی اذن امام زمان علیه ظلم مبارزه کرد. باید دعا و راز و نیاز کرد و خودمونو آماده کنیم برای ظهور منجی، هر وقت حضرت قائم ظهور کردند در رکابشون جان فشانی می کنیم. فعلا فقط دعا، هر وقت امام زمان اومد و گفت بسم الله ما هم می گیم بسم الله…
می گفتند الان هم امام خمینی (ره) داره اشتباه می کنه، نباید علیه شاه بجنگه، امام شخصیت دینی هست، چه ربطی به سیاست داره؟ مبارزه با ظالم فقط با اذن امام زمان (عج) و در حضور ایشان، الان فقط مبارزه با نفس و دعا کردن برای ظهور حضرتشان لازمه.
الان هم متاسفانه یه عده هستن که فقط یاد گرفتن برن مسجد، نماز بخونن و آخرش بگن مرگ بر آمریکا، مرگ بر اسرائیل، خدایا خدایا… ولی وقتی پای مبارزه میاد وسط همه چی یادشون میره! وقتی میگن بیا کالای ایرانی بخر، یادش میره! وقتی میگن سر کارت وجدان کاری داشته باش، یادش میره! وقتی میگن حمایت کن از چندتا جوون که برن سر خونه زندگیشون، یادش میره! وقتی میگن پاشو بیا روشنگری کن، یادش میره! شدیم مرد حرف، عمل رو گذاشتیم واسه روز حسرت…
آقا منتظره دقیقا ولی فقیه پاشه بگه بیاید از حرف من که گفتم “اجازه نمیدهم” حمایت کنید!! چه انتظاراتی دارن بعضیا! اگر قرار باشه ولی فقیه همه چی رو بیاد بگه پس نقش بصیرت چی میشه؟! رهبری چراغ راهه ولی راه شناس باید خودمون باشیم!
میگه به صلاح نیست! چی به صلاح نیست؟! به صلا ح نیست از حقوق پامال شده ی هسته ایمون دفاع کنیم؟! به صلاح نیست راه شهدامونو ادامه بدیم؟! میگه اگه رهبری موافق اجتماع بود، خودش می گفت! مگه الان که اجتماع ها داره انجام میشه رهبری گفت: اجتماع نکنید؟! چرا همش از اونور بوم میوفتیم؟!
نشیم اون جماعتی که گفتند اگر حسین (ع) نیاز به یاری داشته باشه خودش میگه! اگه الان لباس رزم بپوشیم امام رو متهم میکنن به جنگ افروزی. با همین حرفای پوچ نرفتن یاری امام حسین (ع) و وقتی امام غریب شیعه ندای یاری سر داد، مجالی برای یاری امامشان پیدا نکردند، زمانی که لباس رزم به تن کردند که دیگه کار از کار گذشته بود.
و اما بعد…
