تشبیه کاندیدای ریاست جمهوری آمریکا به موسولینی
کد مطلب: 38874
تاریخ انتشار : دوشنبه ۹ شهريور ۱۳۹۴ ساعت ۱۰:۰۸
ترامپیسم یک جنبش فاشیستی است اما ترامپ هیچ گونه جنگ تهاجمی یا لغو اصول دموکراتیک را پیشنهاد نداده است.
ایران خبر- در حالی که موقعیت نگران کننده دونالد ترامپ در کمپین انتخابات ریاست جمهوری در حال فزونی است، سوال عجیبی که برایم مطرح می شود این است: آیا آمریکا مشکل فاشیسم دارد؟ این یک سوال جنجالی است، اما به این معنی نیست که ترامپ، هیتلر آینده است. خوب پس منظور من از فاشیسم چیست؟ رابرت پاکستون در کتاب فوق العاده اش درباره این موضوع این گونه نتیجه گیری می کند: «یک نوع رفتار سیاسی مشخص است که جامعه را به سوی انحطاط و احساس حقارت می برد و همه قربانی اتحاد، انرژی و خلوص یک حزب مبتنی بر توده همانند شبه نظامیان ناسیونالیست می شود که به طور موثری با نخبگان سنتی همکاری می کنند و آزادی های دموکراتیک را رها می کنند و با استفاده از خشونت و بدون قیود اخلاقی یا حقوقی به دنبال پاکسازی داخلی و گسترش در خارج می روند.»
قسمت ابتدایی این تعریف به خوبی با جنبش ترامپ سازگار است. شعار وی «احیای مجدد آمریکای بزرگ» چندان از شعارهای سیاسی غالب دور نیست، اما نیت آن بسیار متفاوت تر از «صبح در آمریکا»ی ریگان است. مصالحه ریگان به نوعی عادلانه بود، اما ترامپ معتقد است که کارگران غیرسفیدپوست خارجی در حال نابودی کشور هستند.
از ادعای اینکه مهاجران غیرقانونی مکزیکی قاچاقچی مواد و متجاوز هستند تا درخواست برای اخراج 11 میلیون نفر از آنها تا بحث درباره این که چین در حال نابودی تجارت ما است، ترامپ نشان داده که پیام سیاسی اش اگر نگوییم نژادپرستی، بلکه بیگانه ستیزی است. ترامپ همانند مردی است که هیچ وقت عقب نشینی نمی کند و می خواهد همه چیز را درست کند. فقط کافی است حمله وی به معروف ترین خبرنگار هیسپانیک کشور را مشاهده کنید.
وی با تجمع چند صد هزار نفری که پلاکاردهای تبلیغاتی وی را در دست دارند، چندین موفقیت سیاسی بزرگ به دست آورده است. به جز برنی سندرز، ترامپ بیش از هر کاندیدای دیگری جمعیت مردم را به خودش جلب می کند. توده ها یکی از پایه های کلیدی فاشیسم است، براساس بررسی نیویورکر، بسیاری از حامیان وی ناسیونالیست های مغرور سفیدپوست هستند.
بنابراین ما با یک پدیده پیچیده روبه رو هستیم که دارای ویژگی های کیش شخصیت، حمایت گسترده ناسیونالیست ها و یک گونه وسواس و تصفیه است. نشانه این موضوع بحثی است که طرفداران ترامپ می کنند مبنی بر این که دولت برای کشته شدن هر کسی که از مرز عبور می کند، باید پاداشی 50 دلاری تعیین کند.
اما قسمت دوم تعریف چندان شامل ترامپ نمی شود. پاکستون نشان داده بود که فاشیست ها هیچ وقت با تکیه بر خودشان به قدرت نمی رسند بلکه با استفاده از حمایت نخبگان محافظه کار که از جنبش های پوپولیست چپ می ترسیدند، روی کار می آمدند. اما امروز، هیچ نشانه ای مبنی بر این که بدنه اصلی حزب جمهوری خواه آماده همکاری با ترامپ باشد وجود ندارد. در مقابل، جمهوری خواهان به دنبال خلاص شدن از شر ترامپ هستند.
با این حال ترامپ هیچ گونه جنگ تهاجمی یا لغو اصول دموکراتیک را پیشنهاد نداده است. پاکسازی و تحقیر و تمسخر دموکراسی هر دو از نشانه های ایده های فاشیستی هستند.
اما در حالی که من فکر می کنم ترامپیسم یک جنبش فاشیستی است، اما وی شبیه هیتلر نیست، بلکه بیشتر شبیه بنیتو موسولینی است که جلودار فاشیسم اروپایی بود. قبل از نازی ها، وی یک دیکتاتور لوده بود که حمایت توده ای غیرمعمولی از وی به عمل می آمد. وی یک نژادپرست، جنگ طلب اقتدارگرا بود اما به نسل کشی دیوانه وار هیتلر نزدیک نشد.
چه کسی می گوید شرایط ما متفاوت است؟ اگر اقتصاد آمریکا به بدی منطقه یورو بود و اگر برنی سندرز به آسانی می توانست در انتخابات مقدماتی حزب دموکرات پیروز شود، نرخ مالیات افزایش شدیدی می یافت، ترامپ ممکن بود یک چهره واقعاً وحشتناک از خودش نشان دهد.
منبع: دیپلماسی ایرانی