به گزارش
ایران خبر، بازار خودرو این روزها با رکود دست و پنجه نرم میکند،به تازگی گروهی به عنوان «خودرو صفر ممنوع» در شبکههای اجتماعی مانند تلگرام فعالیت خود را آغاز کرده و توانسته کاربران قابل توجهی را به خود جذب کرده است.
این گروه عنوان می کند که قصد دارد با ایجاد کمپینی، مردم را به نخریدن خودرو صفر کیلومتر از خودروسازان داخلی دعوت کند و استنباط می کند تا زمانی که ایران خودرو و سایپا قیمت محصولات خود را کاهش ندهند، نباید محصولی از این دو شرکت خریداری کرد.
تشکیل چنین کمینی سبب شده تا خودروسازان داخلی در کنار مسائل و مشکلاتی نظیر کمبود منابع مالی، حراست از بازار و مدیریت ورود خودروهای چینی و مسائل مربوط به صنعت قطعه سازی، با پدیده جدید شبکه های اجتماعی مواجه شوند و برای رفع آسیب های چنین گروه هایی تاکتیک جدیدی را به کار گیرند.اما واقعا به راه افتادن چنین کمپینی چقدر منطقی و چقدر کمک حال اقتصاد کشور و مردم است؟
*مدیرعامل ایران خودرو:چه چیز ارزان شده که خودرو ارزان شود
هاشم یکهزارع با طرح این پرسش که کدام کالا و خدمات کاهش قیمت داشته، تاکید میکند: محصولات کشاورزی ما مگر ارزان شدهاند؟ مگر لبنیات کاهش قیمت داشته؟ مگر قیمت خدمات ارائه شده به مردم پایین آمده که خودرو هم ارزان شود. به گفته وی، مردم حق دارند در مواردی از صنعت خودرو ناراضی باشند، با این حال واقعا امکان کاهش قیمت خودرو وجود ندارد. وی در نهایت تاکید میکند که هزینههای تولید در حال افزایش است و این موضوع باعث میشود تا قیمتها روند کاهشی نداشته باشند.
اظهارات مدیرعامل ایران خودرو در شرایطی است که قیمت خودرو طی یکی دو ماه گذشته افت قابلتوجهی داشته و از همین رو مشتریان همچنان معتقد به ادامه تحریم بازار هستند و میخواهند به این واسطه، قیمتها را بیش از پیش بشکنند.
*عضو انجمن قطعه سازان: دلار را به ۱۰۰۰ تومان برگردانید، خودرو هم ۷ میلیون میشود
محمدرضا نجفی منش گفت: همه دوست دارند خودروها قیمت مناسب داشته باشند، اما باتوجه به روند افزایشی قیمت دلار در سالهای اخیر،باید بگوییم در این سال ها قیمت خودرو افزایشی نداشته است.
عضو هیات مدیره انجمن قطعه سازان ایران افزود: اگر نگاهی به افزایش قیمت دیگر کالاها بیندازیم پی خواهیم برد که قیمت خودرو در مقایسه با آنهاکمترین میزان افزایش قیمت را داشته است.
وی گفت: اگر می خواهید قیمت خودرو کاهش یابد، باید قیمت دلار را کم کنید در این صورت قیمت خودرو به قیمت چند سال گذشته خود یعنی 6 تا 7 میلیون تومان برخواهد گشت.
عضو هیات مدیره انجمن قطعه سازان ایران افزود: اعتقاد دارم صادرات برای خودروساز سود آورتر از تولید و عرضه در داخل کشور است .
وی با اشاره به خصوصی سازی شرکت های خودروسازی در داخل گفت: در حقیقت شرکت های خودرو ساز ایرانی از طریق دولت مدیریت می شوند و به معنای واقعی خصوصی سازی صورت نگرفته است.
* قطعه سازان:منظور از بی کیفیتی، قدیمی بودن است
نجفی منش افزود: منظور مردم از بی کیفیت بودن خودروهای داخلی، در حقیقت قدیمی بودن این خودروهاست که ادعای کاملا درستی است.
عضو هیات مدیره انجمن قطعه سازان ایران گفت: برای آینده در نظر داریم تلاش کنیم به گونه ای برنامه ریزی شود که یک خودرو بیش از ده سال در کشور تولید نشود.
وی افزود: طراحی پلتفرم خودرو برای نخستین بار در ایران با همکاری یک شرکت ایتالیایی در دست انجام است و در مدت دو تا سه سال آینده به نام و مالکیت ایران عرضه خواهدشد.
نجفی منش گفت: ارائه پلتفرم داخلی سبب خواهد شد که قیمت تمام شده خودرو برای خودروسازان پایین تر بیاید تا مشتریان هم بتوانند با قیمت پایین تری خودروی داخلی را خریداری کنند.
عضو هیات مدیره انجمن خودروسازان اضافه کرد: بانک مرکزی می خواهد ارز را تک نرخی کند تا قیمت ارز را بازار تعیین کند و با توجه به این مسئله مردم نباید انتظار کاهش قیمت خودرو را داشته باشند.
وی گفت: مردم تصور می کنند که با توجه به توافق هسته ای،خودروسازان خارجی وارد بازار ایران می شوند و تولیدات خود را ارائه خواهندکرداما این اتفاق نخواهد افتاد و قیمت خودرو کاهش نخواهدیافت.
عضو هیات مدیره انجمن قطعه سازان ایران گفت : اگر قیمت نان سنگک به 500 تومان و دلار به 1000 تومان باز گردد می توان امیدوار بود که خودرو هم ارزان شود وچون کاهش قیمت نان و دلار غیر ممکن است به ارزان شدن خودرو هم نباید امیدوار بود.
*خبر ایران خودرو از افزایش فروش
در عین حال و همزمان با راه افتادن چنین کمپینی،گروه صنعتی ایران خودرو اعلام کرد که این شرکت در مردادماه گذشته تعداد فروش محصولات خود را به بیش از ۴۴هزار خودرو برساند که این عدد در مقایسه با مردادماه گذشته بیش از ۲۵۰۰دستگاه افزایش داشته است.
معاون بازاریابی و فروش گروه صنعتی ایران خودرو با اعلام این خبر اظهار کرد: در مردادماه سال ۱۳۹۳ تعداد فروش محصولات ایران خودرو به صورت تجمیعی ۴۱هزار و ۵۴۱دستگاه بود که این عدد در مردادماه ۱۳۹۴ به بیش از ۴۴هزار دستگاه رسید.
مصطفی خان کرمی اظهار کرد: این افزایش فروش در حالی صورت گرفته است که در ماه های اخیر به دلایل گوناگون بازار خودرو در رکود به سر می برده اما گروه صنعتی ایران خودرو با ایجاد و اجرای طرح های مختلف فروش، علاوه بر ادامه روند فروش محصولات خود، موفق به افزایش آن نیز شد.
وی در ادامه به دلایل رکود بازار خودرو در تابستان امسال اشاره کرد و گفت: علاوه بر عوامل کلان اقتصادی مانند کاهش قدرت خرید مردم، فضای روانی ایجاد شده پس از توافق هسته ای باعث شده تا مردم منتظر کاهش قیمت خودروها باشند، در حالی که قیمت خودرو تابع شرایط واقعی اقتصادی است و به صرف توافق سیاسی محصولی کاهش قیمت نخواهد داشت.
معاون فروش ایران خودرو افزود: در صورتی می توان قیمت خودرو را کاهش داد که عوامل موثر بر قیمت تمام شده محصول مانند بهای خرید مواد اولیه، دستمزد و حقوق، نرخ تسهیلات بانکی و ... کاهش پیدا کند، در حالی که ارزانی در هیچیک از این عوامل روی نداده است.
خان کرمی در ادامه به انتظار مردم برای ورود محصولات جدید نیز اشاره کرد و افزود: گروه صنعتی ایران خودرو دور تازه ای از همکاری های بین المللی را آغاز کرده و با جدیت تمام به دنبال ایجاد تنوع در سبد محصولات خود است اما ورود و تولید محصولات مشترک با خودروسازان جهانی مستلزم فرآیندی است که دوسال زمان لازم دارد و انتظار ورود خودروهای جدید در دو ماه آینده دور از ذهن است.
وی افزود: تیراژ تولید در گروه صنعتی ایران خودرو به حد مطلوب رسیده و مدیرعامل ارشد گروه برنامه و هدف اصلی ایران خودرو در سال ۹۴ را افزایش کیفیت محصولات تعیین کرده به شکلی که محصولات تولیدی تا ۱۰ هزار کیلومتر نخست کارکرد، نیاز به مراجعه به تعمیرگاه یا نمایندگی های خدمات پس از فروش نداشته باشند.
* پادشاهِ لخت خودرو و شبکه های اجتماعی!
در علوم اجتماعی محاسباتی مفهومی وجود دارد به نام همهدانی مشترک که مثال ساده آن را اکثر مردم در دوران کودکی با تماشای کارتون پادشاهِ لخت دیدهاند. در این یادداشت به این موضوع میپردازیم که به مدد فنآوری اطلاعات و وجود شبکههای اجتماعی دیگر دوران اینکه مردم برای پادشاه لخت هورا بکشند تمام شده است و از این به بعد باید بیشتر منتظر کمپینهایی چون کمپین نخریدن خودرو بیکیفیت باشیم.
دکتر رسول رمضانی در این باره نوشته است: برای شرح مفهوم همهدانی مشترک بگذارید به داستان پادشاه لخت اشاره کنیم. روزی خیاطی پیش پادشاه رفت و گفت پارچهای دارد که تنها انسانهای بیگناه آن را میتوانند ببینند و در حالی که دستهایش خالی بود وانمود کرد که پارچهای بر دست دارد.
پادشاه برای آنکه خود را بیگناه جلوه دهد شروع کرد به تمجید و تعریف از پارچه، و قرار شد که خیاط برای او لباسی فاخر از پارچه بدوزد. پس از اینکه خیاط لباس خیالی را دوخت، جارچیان فریاد زدند که ای مردم، فردا پادشاه با ردایی که تنها انسانهای بیگناه آن را میبینند از میدان اصلی شهر گذر خواهد کرد. همه مردم جمع شدند، و در حالی که همه میدیدند که پادشاه لخت است هورا میکشیدند و از زیبایی لباس تعریف میکردند.
هر کسی با خودش فکر میکرد که شاید او نمیتواند به علت گناهانی که کرده است لباس را ببیند و بقیه مردم دارند لباس را میبینند و برای اینکه خود را بیگناه جلوه دهد او نیز از لباس خیالی تعریف میکرد و هورا میکشید. در این حالت، همه میدانستند که پادشاه لخت است، اما این دانایی یک همهدانی مشترک اجتماعی نبود.
با اینکه همه میدانستند که پادشاه لخت است ولی کسی نمیدانست که آیا همه میدانند که همه میدانند ... که پادشاه لخت است؟
تا اینکه یک کودک شش ساله دستش را به سمت پادشاه دراز کرد و گفت: مامان! ببین! پادشاه لخت است! در اینجا همه مردم از هورا کشیدن دست برداشتن و پس از سکوتی کوتاه هورا کشیدن برای پادشاه به هو کردن پادشاه تبدیل شد.
فرض کنید الف یک واقعیت باشد و فرض کنید اعضای یک جامعه همه از رخ دادن الف مطلع باشند. در این حالت ضرورتا الف همهدانی مشترک اجتماعی نیست، بلکه باید همه اعضا بدانند که همه اعضای از الف مطلع هستند و همه اعضا بدانند که همه اعضا میدانند که همه از الف مطلع هستند و ... تنها در این شرایط است که الف یک همهدانی مشترک اجتماعی خواهد بود.
تا قبل از آنکه شبکههای اجتماعی پدید بیایند، این امر که آنچه که همگان میدانند به همهدانی مشترک اجتماعی تبدیل شود، کاری بسیار دشوار بود. اما امروزه، به مدد شبکههای اجتماعی آنچه که همگان میدانند به سرعت تبدیل به همهدانی مشترک میشود.
*نقش شبکه های اجتماعی
پیشتر اگر یک مصرف کننده از کالایی ناراضی بود با خودش فکر میکرد که این نارضایتی تنها محدود به او میشود، و نارضایتیاش به اعتراض تبدیل نمیشد، اما با شبکههای اجتماعی، نارضایتی عمومی تبدیل به همهدانی مشترک میشود و کمپینهای اعتراضی شکل میگیرد. کمپینهایی چون کمپین خودروی بیکیفیت نخریم از همین تبدیل شدن آنچه همه میدانند به همهدانی مشترک سود میبرند.
نگارنده نه در پی جانبداری از گروهی است که کمپین خودروی بی کیفیت نخریم را حمایت میکنند و تولید خودرو بیکیفیت و انحصاری را خیانت میشمارند و نه در پی جانبداری از افرادی است که ضربه زدن به تولید ملی و اشتغال را خیانت میدانند. بلکه هدف آن است که گوشزد شود که از این بعد به علت وجود شبکههای اجتماعی کمپینهای زیادی در حمایت از مصرفکننده به راحتی به راه خواهد افتاد و آنچه همگان میدانند به سرعت به همهدانی مشترک اجتماعی تبدیل میشود.
*چه کسانی از کمپین نفع می برند؟
کمپین «خرید خودروی صفر ممنوع» در حالی این روزها واکنشهای بسیاری را بهدنبال داشته است که سناریوهای مختلفی درخصوص عاملان راهاندازی این کمپین وجود دارد. واردکنندگان خودرو، خودروسازان چینی و برخی از مخالفان سیاستهای اقتصادی دولت از جمله ذینفعان راهاندازی این کمپین هستند. با وجود آنکه، مشخص نیست کدام یک از این گروهها پشت کمپین «خرید خودرو صفر ممنوع» هستند، اما خودروسازان و وزارت صنعت، معدن و تجارت، کمپین موردنظر را مردمی نمیدانند.
مشتریان؟ واردکنندگان خودرو؟ خودروسازان چینی؟ یا سیاسیها؟ کدام یک از اینها پشت کمپین «خرید خودرو صفر ممنوع» هستند؟ اصلا نفع این کمپین به چه کسی یا کسانی میرسد؟
البته خودروسازان و حتی وزارت صنعت، معدن و تجارت، کمپین موردنظر را مردمی نمیدانند و معتقدند ذینفعان آن دیگران (واردکنندگان، چینیها، سیاسیهاو...) هستند نه مشتریان
*نخریدن خودرو داخلی، خلاف، گناه و کار ضد انقلاب است
اگر به اظهارات محمدرضا نعمتزاده، وزیر صنعت، معدن و تجارت رجوع کنیم، مشخص میشود وی نیز از دست داشتن عدهای در راهاندازی این کمپین خبرداده است.
ولی عنوان کرده پشت کمپین «خرید خودرو صفر ممنوع» مشتریان نیستند و دستهای پشت پرده، آن را اداره میکنند. نعمتزاده حتی تاکید کرده «نخریدن خودرو داخلی، خلاف، گناه و کار ضد انقلاب است و به ضرر اقتصاد داخل خواهد بود»، با این حال این پرسش پیش میآید که آیا واقعا مشتریان پشت کمپین تحریم خودروهای ایرانی نیستند و دستهای دیگری در کار است؟
*واردکنندگان، متهم ردیف اول
اگر از فعالان صنعت خودرو بپرسیم پشت کمپین «خرید خودرو صفر ممنوع» چه کسانی هستند، بهطور قطع در درجه اول از «واردکنندگان» نام خواهند برد. از نظر فعالان صنعت خودرو، یکی از ذینفعان اصلی تحریم خرید خودروهای ایرانی، شرکتهای رسمی و غیررسمی واردکننده هستند؛ زیرا هرچه فروش جاده مخصوصیها کاهش یابد، اوضاع مالی و اقتصادیشان بیشتر به هم میریزد و این موضوع به ضعیف شدن آنها میانجامد. به اعتقاد فعالان صنعت خودرو، طبعا ضعف خودروسازان داخلی میتواند ریشه واردکنندگان را قویتر کرده و مشتریان بیشتری را جذب خودروهای خارجی کند.
بهعبارت بهتر، فعالان خودروسازی به این دلیل واردکنندگان را پشت پرده کمپین «خرید خودرو صفر ممنوع» میدانند که معتقدند آنها از فروش نرفتن خودروهای داخلی نفع برده و فروش و درآمدشان به شدت افزایش مییابد. به جز فعالان صنعت خودرو، برخی کارشناسان نیز واردکنندهها را پشت پرده کمپین «خرید خودرو صفر ممنوع» میدانند و معتقدند نفع اصلی از تحریم خودروهای داخلی، به آنها میرسد.
هرچند واردکنندگان هنوز واکنشی رسمی به موضوع نشان ندادهاند، اما به اعتقاد برخی دیگر از کارشناسان، نمیتوان کمپین «خودرو نخریم» را به واردکنندگان وصل کرد، زیرا به فرض تحریم خودروهای داخلی، بعید بهنظر میرسد مشتریان خودروهای خارجی چندان افزایش پیدا کنند؛ چه آنکه قیمت این خودروها اجازه رخ دادن چنین اتفاقی را نمیدهد.
به گفته آنها، اگر قدرت خرید مشتریان بالا بود و قیمت خودروهای خارجی پایین، اصلا نیازی به تشکیل کمپین وجود نداشت؛ زیرا مشتریان خود به خود جذب برندهای خارجی میشدند و سمت خودروهای ایرانی نمیرفتند.
در واقع این دسته از کارشناسان بر این باورند که برخی واردکنندگان؛ یعنی آنهایی که خودروهای گران قیمت کرهای و ژاپنی و آلمانی و ایتالیایی را وارد کشور میکنند، مشتریان خاص خود را دارند و تحریم خودروهای ایرانی نمیتواند اثر قابل توجهی بر فروششان بگذارد. کارشناسان به یک نکته دیگر نیز اشاره میکنند و آن، رکود بازار خودروهای وارداتی است؛ به گفته آنها، در حال حاضر خرید و فروش خودروهای خارجی هم رونقی ندارد و واردات خودرو نیز افت شدیدی را در مقایسه با سال گذشته به خود میبیند، پس کمپین، واردکنندگان را نیز آزار داده است.
*اتهام به خودروسازان چینی
اما دیگر متهم تشکیل کمپین «خرید خودرو صفر ممنوع» خودروسازان چینی هستند، همانها که طی چند سال گذشته توانستهاند سهم بازار خود را در ایران افزایش داده و کمکم به رقیبی برای غولهای جاده مخصوص تبدیل شوند.
از نظر فعالان صنعت خودرو، خودروسازان چینی به شدت از ضعف ایران خودرو و سایپا بهعنوان دو خودروساز بزرگ داخلی نفع میبرند؛ زیرا میتوانند با عرضه محصولاتی دارای ظاهر زیبا و پر از آپشن و شاید ارزان قیمتتر نسبت به خودروهای ایرانی، سهم بازار خود را افزایش داده و به «غول سوم» تبدیل شوند.
از نظر برخی کارشناسان نیز خودروسازان چینی مستعد تشکیل کمپین ضد خودرو ایرانی هستند و حتی احتمال پشت پرده بودن آنها در این ماجرا، بیش از واردکنندگان است.
به اعتقاد این دسته از کارشناسان، خودروهای چینی نگران ورود بزرگان صنعت خودرو جهان به ایران هستند، چون میدانند با حضور آنها، اقبال محصولاتشان (خودروهای چینی) کم میشود، بنابراین بهدنبال راهی برای ماندن در بازار کشور هستند.
کارشناسان بر این باورند که خودروهای چینی به دلیل قیمت پایین و حتی جذابیتی که در ارائه آپشن دارند، کار راحت تری در مقایسه با واردکنندگان از حیث افزایش سهم خود در بازار خودرو ایران خواهند داشت و از همین رو کاهش فروش خودروهای ایرانی میتواند به معنای افزایش فروش آنها باشد.
متهم کردن چینیها به چرخاننده کمپین «خرید خودرو صفر ممنوع» البته در شرایطی است که فروش آنها هم در بازار ایران نیز با افت روبهرو شده و تعریفی ندارد. اتفاقا حالا که نام خودروسازانی مانند فولکس واگن و فیات-کرایسلر و ... برای حضور در «جاده مخصوص» مطرح شده، چینیها زیان دیدهاند؛ زیرا مشتریان این روزها به هوای خرید خودروهای روز اروپا، کمتر از گذشته سمت محصولات چینی میروند. بهعبارت بهتر، خودروسازان چینی حاضر در ایران نیز جزو قربانیان رکود بازار و همین کمپین موردنظر هستند، تا جایی که برای فروش محصولات خود مجبور به کاستن از سود و ارائه تخفیفهای چند میلیون تومانی شدهاند.
به اعتقاد برخی کارشناسان، اگرچه ضعف شرکتهای خودروساز ایرانی به قوت خودروسازان چینی میانجامد، اما نمیتوان پذیرفت که آنها پشت پرده کمپین تحریم خودرو ایرانی هستند، هر چند که به هر حال امکان منتفع شدنشان از این ماجرا در آینده وجود دارد.
*دست سیاسیها در کار است؟
از چینیها و واردکنندگان که بگذریم، فعالان صنعت خودرو معتقدند کمپین «خرید خودرو صفر ممنوع» میتواند ریشه سیاسی نیز داشته باشد. به اعتقاد آنها، یک سری در تحریم خرید خودروهای داخلی، منافعی دارند که همه آن هم اقتصادی نیست و حتی ریشه سیاسی نیز دارد.
از نظر آنها، به هر حال برخی بدشان نمیآید با استفاده از صنعت خودرو، اهداف سیاسی خودشان را دنبال کنند؛ زیرا پس از توافق هستهای ایران و کشورهای 1+5 در وین، مردم انتظار کاهش قیمت دارند، بنابراین هستند کسانی که میخواهند در این شرایط، توقعات از دولت را بالا ببرند.
فعالان صنعت خودرو این را هم میگویند که در حال حاضر مردم در انتظار ورود خودروهای با کیفیت و کاهش قیمتها هستند و چون خودرو را سیاسی کردهاند، برخی میخواهند از راه دامن زدن به این مسائل (کاهش قیمت و ورود خودروهای جدید) سبب افزایش توقع از دولت شوند. در واقع حرف فعالان صنعت خودرو این است که چون خودروسازی صنعتی سیاسی در ایران به حساب میآید و ضریب نفوذ بالایی در جامعه دارد؛ بنابراین میتواند به محلی برای پیشبرد مقاصد سیاسی برخی افراد تبدیل شود، بی آنکه اهداف اقتصادی پشت آن باشد و به اصطلاح کسی دلش برای مشتریان بسوزد.
هرچند شاید نتوان احتمال سیاسی بودن کمپین «خرید خودرو صفر ممنوع» را کاملا منتفی دانست، اما پذیرفتن اینکه کمپین موردنظر به کل سیاسی بوده و هیچ ریشه دیگری ندارد، سخت است. در واقع به نظر میرسد اگر هم سیاسیها چنین کمپینی را به راه انداخته باشند، نمیتوان همه حامیان و اعضای آن را دارای انگیزه سیاسی دانست، چه آنکه در کوچه و بازار نیز حرف از نخریدن خودرو داخلی است.
*مشتریانی ناراضی
اگرچه خودروسازان و مسوولان وزارت صنعت، معدن و تجارت مردمی بودن تحریم خودروهای داخلی را رد کرده و کمپین «خرید خودرو صفر ممنوع» را کار دیگران میدانند، اما به اعتقاد برخی کارشناسان، این کمپین حتما طرفداران مردمی نیز دارد و نمیتوان حامیانش را فقط واردکنندگان، چینیها و سیاسیها دانست.
با این حال، از نظر جاده مخصوصیها و وزارت صنعت، مشتریان هر چقدر نیز که ناراضی و ناخشنود باشند، بعید به نظر میرسد پشت این کمپین قرار داشته باشند. همین چند روز پیش بود که یکی از مدیران عامل خودروسازی اعلام کرد بعید میداند تشکیل این کمپین خودجوش باشد. به گفته وی قطعا این کمپین به جریان یا گروهی وابستگی دارد و نمیتواند از سوی مشتریان شکل گرفته باشد.
این مقام ارشد هرچند کم کاریهای خودروسازان را میپذیرد، اما بر مردمی نبودن آن تاکید کرد و معتقد بود نمیتوان این موضوع را سرچشمه شکل گرفتن کمپین موردنظر دانست.
از طرفی، وقتی وزیر صنعت نیز نخریدن خودرو داخلی را کار ضد انقلاب دانسته و از آن بهعنوان گناه یاد میکند، قطعا نمیتواند منظورش مشتریان داخلی باشد و این نشان میدهد وی نیز کمپین را مردمی نمیداند.
این در شرایطی است که به اعتقاد برخی از کارشناسان، اتفاقا احتمال مردمی بودن تحریم خرید خودروهای ایرانی، بیش از سایر فرضیهها است، چه آنکه نارضایتی از خودروهای تولید داخل در جامعه موج میزند و این موضوع را خود فعالان صنعت خودرو نیز قبول دارند.
به گفته آنها، خودروسازان ایرانی با وجود قدمتی معادل نیم قرن، محبوبیتی نزد مردم ندارند، چون نتوانستهاند در این سالها محصولاتی مطابق میل و سلیقه مشتریان، خودرو تولید و عرضه کنند و از طرفی همواره طی چند سال گذشته بهدنبال افزایش قیمت بودهاند.
شدت نارضایتی مشتریان از خودروسازی کشور به حدی است که آنها حاضرند کرکره غولهای جاده مخصوص پایین بیاید و خودروهای خارجی در خیابانها جولان بدهند.
از طرفی برای اثبات ناخشنودی ایرانیها از خودروسازی کشور، اصلا نیازی به تشکیل کمپین و امثال اینها نیست، چه آنکه اگر همین حالا گزارشی میدانی هم تهیه و از مردم کوچه و خیابان (حتی آنهایی که به شبکههای اجتماعی دسترسی ندارند و طبعا عضو کمپین نیستند) نیز در مورد خودروسازان داخلی بپرسیم، متوجه عمق نارضایتی و ناراحتی عمومی از عملکرد جاده مخصوصیها خواهیم شد.
به اعتقاد برخی کارشناسان، صنعت خودرو ایران نتوانسته در بعد اجتماعی و اقتصادی، ایرانیها را راضی و خشنود کند و و بهنوعی پرانتقادترین صنعت کشور به شمار میرود.
کارشناسان بر این باورند که حتی اگر کمپین کار ضد انقلاب و چینیها و واردکنندگان هم باشد، باز هم نمیتوان حضور مردم عادی را در آن منکر شد و روی نارضایتی مشتریان از کیفیت و قیمت و خدمات پس از فروش خودروهای داخلی سرپوش گذاشت و کمکاریها را رد کرد.
با این وجود برعهده رسانه هاست برای سرپا نگاه داشتن این صنعت داخلی، در عین نقد مشفقانه برای افزایش کیفیت خودروهای داخلی، با آگاهی رسانی به مردم چه از طریق تیریبونهای رسمی و چه با استفاده از همان ابزار شبکه های اجتماعی اول از همه به شبهات ایجاد شده درباره قیمت تمام شده خودروهای داخلی پاسخ دهند و سپس به مشتری این باور را بدهند که وجدان کاری و مسئولیت پشت تولید خودروهای داخلی است و عزم برخورد با سودجویان جدی است.