کد مطلب: 42036

تاریخ انتشار : پنجشنبه ۹ مهر ۱۳۹۴ ساعت ۱۰:۴۰

ایران خبر- در ادبیات عامیانه و شفاهی مردم کوچه و بازار کلمات و اصطلاحات خاصی وجود دارد و هر آنچه که در ضرب‌المثل‌ها، متل‌ها، قصه‌ها و باورهای مردم آمده است نشان دهنده جایگاه خاص این نوع از ادبیات در زندگی مردم است. 

درک و آشنایی ما از این سبک زبان در كوچه و خیابان ها رقم می خورد. در تابلوهای تبلیغاتی، دست نوشته های پشت شیشه ی مغازه ها، پارچه نوشته های سازمان های گوناگون، مجموعه اعلامیه ها،آگهی ها و ابزاری كه برای اطلاع رسانی در سطح شهر، چند جمله كوتاه را در خود جای داده اند، اینها همه نشان دهنده همان درك كلی مردم از زبان فارسی است. 

با اندکی مطالعه و  جداسازی نوشته های در و دیوار و مغازه ها و خیابان ها به راحتی می توانیم به تقسیم بندی قبیله های زبانی گوناگون دسترسی داشته باشیم، در آن تقسیم بندی می توان سطح های زبانی صنف ها و قشرهای مختلف را بازشناخت. 

حال، نگاهی داریم به برخی از ضرب‌المثل‌ها و کنایه‌های مردم طهران یا منسوب به آنها که در این عبارات وجود دارد:

ییهو = یكدفعه
غلامم/چاكرم / نوكرم/مخلصم = ابرازعلاقه ی دوستانه ی الوات
لات = فردی كه سر چهارراه می نشیند
گنده لات = فردی كه در جرگه ی الوات سر امد است
ددر = مهمانی
ددری = فردی كه زیاد به مهمانی میرود
ممل = محمد
چرمنگ = كسی كه زود فریب میخورد/ایضا:ببو گلابی/هالو
اوبس : خیلی خوب .خیلی جالب. خیلی با حال
اوبس اوبسه :خیلی خوبه
یوبس : عبوس و بد اخلاق
پوز زنی : رو کم کنی
فکش خورد زمین : حالش گرفته شد. روش کم شد
رفیق دنگ : رفیق فاب دوستان بسیار صمیمی
بخواب تو جوب بابا ! : بنشین سر جات ساکت باش. شلوغ نکن
آخرشه : اندشه . نهایتشه
دمت گرم=زنده باشی/نفست گرم باشد
قر و قاطی = انچه از اخطلاط پدید اید
گیجگالو= كسی كه زود فریب میخورد
قلقلی= تپل
ژیگول=آنكه از لحاظ ظاهر برازنده باشد
 اشتب : کوتاه شده ی اشتباه

 

 

 

تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.

  توليد شده توسط نرم افزار جامع ”استوديو خبر“