دلیل شش گوشه بودن ضریح امام حسین(ع)

کد مطلب: 43712

تاریخ انتشار : دوشنبه ۲۷ مهر ۱۳۹۴ ساعت ۱۲:۱۸

ضریح مرقد مطهر سیدالشهدا(ع) بر خلاف ضریح و مرقد دیگر امامان شش گوشه ساخته شده است.

ایران خبر - در این زمینه روایت های مختلف و متفاوتی وجود دارد. اما مجموع این روایت ها و آن چه به منطق نزدیک تر به نظر می رسد، آن چیزی است که شیخ مفید(ره) در کتاب "الارشادات" آورده است. او در بخشی از این کتاب نام ۱۷ نفر از شهدای بنی هاشم در روز عاشورا را ذکر کرده و نوشته است: آنان پایین پای آن حضرت در یک قبر (گودی بزرگ) دفن شدند و هیچ اثری از قبر آنان نیست و فقط زائران با اشاره به زمین در طرف پای امام ـ علیه السّلام ـ آنان را زیارت می‌کنند و علی بن الحسین ـ علیهم السّلام ـ (علی اکبر) از جملة آنان است.برخی گفته‌اند: محل دفن علی اکبر نسبت به قبر امام حسین ـ علیه السّلام ـ نزدیک‌ترین محل است.

از طلا و نقره ایرانی تا چوب میانماری
در ساخت ضریح جدید که مساحت پلان آن 22٫86 متر مربع است، حدود 4.5 تن نقره خالص، حدود 120 کیلوگرم طلای خالص ،600 کیلوگرم مس و حدود 400 کیلوگرم استیل و مقداری فلزات دیگر برای اتصالات ضریح به کار رفته است. وزن چوب های به کاررفته در ضریح مظهر حدود 5.5 تن است. این چوب‌ها طبق شناسنامه روی آن‌ها در سال 2003 از درخت ساج و جنگل‌های کشور میانمار درجنوب آسیا تامین شده است. چوبی که بالاترین طول عمر و مقاومت را داراست، ضریح جدید در ابعاد 5٫04 در 7٫34 و با ارتفاع 4٫49 متر ساخته شده و 20 پنجره دارد.

غیر از استاد محمود فرشچیان که طراحی ضریح به عهده‌اش بوده، افراد بسیاری نیز در کارگاه ساخت این ضریح مقدس فعالیت کرده‌اند.

خطاطی مفاهیم ضریح شامل سوره کریمه قرآن، احادیث حول محور سیدالشهداء(ع)، اشعار، اسماء جلاله و نام‌های مبارک معصومین(ع) و... بر عهده استاد سیدمحمد حسینی موحد، از خطاطان بنام جهان اسلام بوده، هنرمندي که تقریبا در تمام حرم‌های مطهر از جمله حرم مطهر امام رضا(ع) در مشهد و بارگاه امیرالمومنین(ع) در نجف، یادگاری از خط زیبایش را به جا گذاشته است.

مهندسی ضریح نیز برعهده متخصصان عمران و معماری از جمله مهندس عبدالحمید توکلی بینا و مهندس مهدی خوش نژاد بوده است.

در روایات دیگری از جمله کتاب "کامل الزیارات" جعفر بن محمد قمی هم آمده است: امام سجاد ـ علیه السّلام ـ (با قدرت امامت و ولایت) به کربلا آمد و بنی‌اسد را سرگردان یافت، چون که میان سرها و بدن‌ها جدایی افتاده بود و آنها راهی برای شناخت نداشتند، امام زین العابدین ـ علیه السّلام ـ از تصمیم خود برای دفن شهیدان خبر داد، آن گاه به جانب جسم پدر رفت، با وی معانقه کرد و با صدای بلند گریست، سپس به سویی رفت و با کنار زدن مقداری کمی خاک قبری آماده ظاهر شد، به تنهایی پدر را در قبر گذاشت و فرمود: با من کسی هست که مرا کمک کند و بعد از هموار کردن قبر، روی آن نوشت:
"هذا قبر الحسین بن علی بن ابی طالب الّذی قتلوه عطشاناً غریباً"؛ این قبر حسین بن علی بن ابی طالب است، آن حسینی که او را با لب تشنه و غریبانه کشتند...

پس از فراغت از دفن پدر به سراغ عمویش عباس ـ علیه السّلام ـ رفت و آن بزرگوار را نیز به تنهایی به خاک سپرد. سپس به بنی‌اسد دستور داد تا دو حفره آماده کنند، در یکی از آنها بنی‌هاشم و در دیگری سایر شهیدان را به خاک سپردند، نزدیک‌ترین شهیدان به امام حسین ـ علیه السّلام ـ فرزندش علی اکبر ـ علیه السّلام ـ است؛ امام صادق ـ علیه السّلام ـ در این باره به عبدالله بن حمّاد بصری فرموده است: امام حسین ـ علیه السّلام ـ را غریبانه کشتند، بر او می‌گرید کسی که او را زیارت کند غمگین می‌شود و کسی که نمی‌تواند او را زیارت کند دلش می‌سوزد برای کسی که قبر پسرش را در پایین پایش مشاهده کند.

بنابراین به نظر می رسد گوشه های اضافی ضریح مطهر امام حسین(ع) محل دفن پسر بزرگ ایشان یعنی حضرت علی اکبر(ع) است. و محل دفن نوزاد شش ماهه اباعبدالله الحسین(ع) یعنی علی اصغر(ع) نیز روی سینه پیکر مطهر امام حسین(ع) باشد.