کد مطلب: 50147

تاریخ انتشار : دوشنبه ۷ دی ۱۳۹۴ ساعت ۱۸:۵۸

به گزارش ایران خبر ،17ربیع‌الاول عام‌الفیل مشهور میان علمای امامیّه، روز ولادت با سعادت رسول خدا حضرت محمّد بن عبدالله(ص) آخرین فرستاده خداوند و خاتم انبیاء الهی برای هدایت بشریت به سوی سعادت در روی زمین است.

معروف آن است که ولادت پیامبر(ص) در مکّه معظّمه، واقع شده است و زمان ولادتش هنگام طلوع فجر، روز جمعه بوده است. (عام الفیل سالی است که ابرهه با لشکرش که بر فیل سوار بودند به قصد تخریب کعبه آمد، ولی همگی نابود شدند).

حضرت محمد(ص)، از پدری به نام عبدالله بن عبدالمطلب و مادری به نام آمنه بنت وهب دیده به جهان گشود و با انوار رخسار و جمال منوّرش، جهان تیره و تاریک، به ویژه عربستان را روشن گردانید.

نام مبارکش محمد بن عبدالله و در تورات و برخی کتب آسمانی"احمد" نامیده شده است. آمنه، دختر وهب، مادر حضرت محمد(ص) پیش از نامگذاریِ فرزندش توسط عبدالمطلب به محمّد، وی را «احمد» نامیده بود کنیه حضرت محمد (ص)ابوالقاسم و ابوابراهیم است و القاب حضرت محمد (ص) رسول اللّه، نبی اللّه، مصطفی، محمود، امین، امّی، خاتم، مزّمل، مدّثر، نذیر، بشیر، مبین، کریم، نور، رحمت، نعمت، شاهد، مبشّر، منذر، مذکّر، یس، طه‏ و...

در قرآن مجید بحث زیادی درباره دوران طفولیت پیامبر(ص) نیامده است. تنها در آیات 6 و 7 و 8 سوره ضحی می‌خوانیم: «أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیماً فَآوَی * وَ وَجَدَکَ ضَالاًّ فَهَدَی * وَوَجَدَکَ عَائِلا فَأَغْنَی»؛ (آیا او تو را یتیم نیافت و پناه داد؟! * و تو را گمشده یافت و هدایت کرد، * و تو را نیازمند یافت و بی نیاز نمود).

در آیه نخست اشاره به یتیمی پیامبر(ص) شده که در تاریخ نیز آمده است. چون در آن هنگام که در شکم مادر بود، پدرش عبدالله را از دست داد و شش ساله بود که مادرش نیز از دنیا رفت و خداوند او را در آغوش جدش عبدالمطلب و در هشت سالگی که جدش از دنیا رفت، در دامان عمویش ابوطالب پناه داد که او را همچون جان شیرین در بر می‌گرفت و محافظت می‌کرد.

در آیه سوم اشاره به تهی دستی پیامبر(ص) در آغاز عمر کرده که سپس خداوند مهر او را در قلب خدیجه(علیها السلام) انداخت و با او ازدواج کرد و ثروت سرشارش را در پای او ریخت.

و امّا در آیه دوم می‌فرماید: «تو را گمشده یافت و هدایت کرد» بعضی از مفسّران، «ضالّاً» را به معنای عدم شناخت حق تفسیر کرده و گفته‌اند مفهوم آیه این است که تو گمراه بودی و حق را نمی‌شناختی و ما تو را به سوی حق هدایت کردیم؛ در حالی که بعضی دیگر آن را به معنای غفلت می‌دانند. یعنی تو از این احکام و کتاب آسمانی غافل بودی. در مقابل بعضی می‌گویند مراد ضلالت ظاهری است. یعنی در طفولیت یک یا چند بار، در درّه‌های مکه یا نقاط دیگر گم شدی و خداوند تو را هدایت کرد و به آغوش پر مهر عبدالمطلب و ابوطالب و حلمیه سعدیه مادر رضاعیت باز گردانید.
 

تکریم، تعظیم و بزرگداشت روز تولد پیامبر (ص)بسیار به‌جاست، مرحوم «سیّد بن طاووس»، در اقبال، در تکریم و تعظیم این روز به خاطر ولادت شخص اوّل عالم امکان و سرور همه ممکنات حضرت نبیّ اکرم(ص) سفارش بسیار کرده است.

بنابراین، سزاوار است مسلمین با برپایی جشن‌ها و تشکیل جلسات، هرچه بیشتر با شخصیّت نبیّ مکرّم اسلام(صلی الله علیه وآله)، سیره و تاریخ زندگی او آشنا شوند و از آن، برای ساختن جامعه‌ای اسلامی و محمّدی بهره کامل گیرند.
 
*رفتار پيامبر (ص) با خانواده

انس بن مالك (خدمتكار حضرت) مي گويد: كسي با زن و فرزندش مهربان تر از رسول گرامي نبود.
ايشان مي فرمودند: هر درختي ميوه اي دارد و ميوه دل، فرزند است (كنزالعمال،ج16، ص457)

*رفتار با مردم

آن حضرت به همه انسان ها بسيار مهربان و دلسوز بود و از انسان هاي خشن و بي عاطفه رنج مي برد و مي فرمود: كسي كه به مردم رحم نكند، خداوند به او رحم نخواهد كرد. به آنچه (از مردمان و جانوران) در روي كره زمين است مهرباني كنيد، تا آنكه در آسمان هاست به شما رحم آورد (مسند ابن مبارك، ص165)

*رفتار با همسايگان

ايشان توجه زيادي به همسايگان مي نمودند و همواره مسلمان را نسبت به همسايگان سفارش مي نمودند. از فرمايشات حضرت اين بود كه: پيش از خريد خانه، همسايه بجوييد (جامع الصغير1، ص237) منظور حضرت اين بود كه پيش از خريد خانه مطمئن شويد كه همسايگان خوبي داريد يا خير. سپس اگر مطمئن شديد همسايگان خوبي در اطراف مسكن مورد نظرتان است آن گاه آن منزل را خريداري كنيد. هم چنين مي فرمودند: همواره جبرئيل درباره همسايه سفارش مي كرد، تا بدانجا كه گمان كردم همسايه به زودي ميراث بر خواهد شد. كسي كه به پروردگار و روز رستاخيز باورد دارد، همسايه اش را نيازارد. (مستدرك الوسائل،ج 8 ،ص 423)

*رفتار با مهمانان

حضرت، همواره مهمان را گرامي مي داشتند و مهماني را بسيار دوست مي داشتند و مي فرمودند: محبوب ترين غذا نزد پروردگار غذايي است كه دست هاي زيادي براي خوردن آن دراز مي شوند. (جامع الصغير، ج1، ص38)

*رفتار با يتيمان

ايشان در ارتباط با يتيمان مي فرمودند: محبوب ترين خانه هاي شما در نظر خداوند، خانه اي است كه در آن به يتيمي احترام نهاده شود. (كنزل العمال، ج3، ص168)
هم چنين مي فرمودند: در بهشت خانه اي به نام (خانه شادماني) هست. تنها كسي به اين خانه مي رود كه يتيمان دين باور را شاد سازد. (مشكاة الانوار، ص295)
هم چنين حضرت فرمودند: از ما نيست كسي كه كهنسالان ما را احترام نكند. (اصول كافي، ج2، ص165)
هم چنين فرمودند: بركت با بزرگان شماست. (مجمع الزوائد، ج8، ص15) مي فرمودند: هر مردي كه فرزندش را نفرين كند، بينوا مي شود (بحارالانوار، ج11، ص99) هم چنين مي فرمودند: خداوند درباره چيزي به اندازه زن ها و بچه ها خشمگين نمي شود. (بحارالانوار، ج101، ص73)

*رفتار با خويشاوندان

حضرت مي فرمودند: كسي كه پيوند خويشاوندي را گسسته است با ما همنشين نمي شود؛ چرا كه لطف (خداوندي) بر گروهي كه ميان آنان قطع رحم است، فرود نمي آيد. (مشكاة الانوار، ص290)
هم چنين جابربن عبدالله از حضرت روايت مي كند كه ايشان فرمودند: همانا بوي بهشت از فاصله هزار سال راه استشمام مي شود، اما كسي كه پيوند خويشاوندي را پاره كند آن را استشمام نمي كند (مجمع الزوائد، ج8، ص49)
*رعايت عفاف

نبي مكرم اسلام (ص) براي پاسداري از كانون گرم خانواده سخن گفتن مردان با زنان و دوشيزگان بيگانه را بدون آن كه ضرورتي در كار باشد، ناپسند مي شمرد. حضرت در اين رابطه فرمودند: مردي كه با زن نامحرمي شوخي كند، پروردگار (در روز رستاخيز) به خاطر هر واژه هزار سال زنداني اش مي كند (وسايل الشيعه چاپ اسلامين، ج14، ص143) 

*رفتار با بيمان

حضرت محمد (ص) به دورترين بخش شهر براي عيادت مريض مي شتافت، اگر چه بيماري آن مريض چشم درد بود. (كنزالعمال، ج7، ص94)
در حديثي از نبي مكرم اسلام آمده است كه ايشان فرمودند: آفريدگار در روز رستاخيز مي گويد: آدميزاد! بيمار شدم، آفريدگار در روز رستاخيز مي گويد: آدميزاد! بيمار شدم، مرا عيادت نكردي، كه انسان مورد خطاب الهي (با تعجب) مي گويد: خدايا! چگونه تو را كه پروردگار جهانياني عيادت كنم؟ خداوند متعال پاسخ مي دهد: مگر نمي دانستي كه فلان بنده ام بيمار بود و او را عيادت نكردي؟ مگر نمي دانستي كه اگر او را عيادت مي كرد، مرا نزد او مي يافتي؟ (بحارالانوار، ج64، ص156)

*رفتار با جوانان

پيامبر در ارتباط با جوانان فرمودند، برتريِ جوانِ نيايشگري كه نوجواني اش را عبادت كرده، بر پيري كه پس از بالا رفتن سنش عابد شده، به سان برتريِ پيامبران است بر مردم (كنزالعمال، ج15، ص776) 

*خدمات اجتماعي

حضرت مي فرمودند: كسي كه بشنود مردي فرياد مي زند: اي مسلمانان و پاسخش را ندهد مسلمان نيست (اصول كافي، ج2، ص164)
هم چنين فرمودند: شخصي كه براي رفع نياز دنيوي آسيب ديده اي با وي همراه شود، پروردگار ضمانت مي دهد كه او را از دو رويي و آتش دوزخ برهاند و نيز هفتاد نياز اين جهان او را تامين مي كند و همچنان در لطف خداوند والاست تا برگردد. (مكارم الاخلاق، ص413)

*سلام دادن

پيامبر پيرامون سلام دادن مي فرمودند: سلام، نامي از نام هاي خداوند است؛ پس آن را ميان خودتان منتشر كنيد. هرگاه مسلمان به عده اي سلام كند، اگر آنان پاسخش را ندهند، كسي (فرشته) كه بهتر و پاكيزه تر از آن هاست جوابش را مي دهد. (جامع الصغير، ج1، ص246)

*گشاده رويي

حضرت پيرامون گشاده رويي مي فرمودند: گشاده رويي، كينه را از بين مي برد. (اصول كافي، ج2، ص103)
هم چنين فرمودند: همانا پروردگار از كسي كه با دوستانش با چهره اي اخم آلود رو به رو شود، نفرت دارد. (كنزالعمال، ج3، ص441)
از خداوند متعال مسئلت داريم تا عيدي ما را در روز ميلاد نبي مكرم اسلام (ص) توفيق پيروي از رفتارهايش قرار دهد.
 

*اعمال روز 17 ربیع الاول:

 1- غسل.

2- روزه: از برای آن فضیلت بسیار است و روایت شده هر که این روز را روزه بدارد ثواب روزه ی یک سال را خدا برای او می نویسد و این روز یکی از آن چهار روز است که در تمام سال به فضیلت روزه ممتاز است.

3- زیارت: زیارت حضرت رسول صلّی الله علیه و آله و سلّم و همچنین زیارت امام امیرالمؤمنین علیه السّلام .

4- نماز: دو رکعت نماز که در هر رکعتی یک مرتبه حمد و 10مرتبه سوره قدر و ده مرتبه سوره اخلاص است، بگزارد و پس از نماز در محلّ نماز بنشیند و دعائی که روایت شده است بخواند : اَللَّهُمَّ اَنتَ حَی لاَ تَمُوتُ ...

5 - تصدّق و خیرات: مسلمانان این روز را تععظیم بدارند و تصدّق و خیرات نمایند و مؤمنین را مسرور کنند و به زیارت مشاهد مشرّفه بروند. (مفاتیح الجنان . فصل نهم . در اعمال ماه ربیع الأّوّل)

6- عید گرفتن: به آنچه موافق حقیقت عید است (عمل کند) یعنی به آنچه که در شرع وارد گشته نه آنچه خلاف مقرّرات شرع باشد همچنان که عادت و سنّت پاره ای از نادانان است که به لهو و لعب بلکه پاره ای از افعال حرام می پردازند. برای هر مجلسی لباس مخصوصی و زینتی مناسب آن لازم است و لباس شایسته ی اهل چنین مجلس(ی)، لباس تقوا و تاج آنها، تاج کرامت و وقار می باشد؛ یعنی لباس اهل این مجلس تخلّق به اخلاق حسنه و تاج معارف ربّانیه و تطهیر آنها، پاکیزه ساختن دل از اشتغال به غیر خدا و بوی خوش ایشان، ذکر خدا و درود بر رسول خدا و آل طاهرین او{علیهم السّلام} است. ( المراقبات .ص81 – 84)

 

 

 

تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.

  توليد شده توسط نرم افزار جامع ”استوديو خبر“