کد مطلب: 142862
تاریخ انتشار : شنبه ۱۶ آذر ۱۳۹۸ ساعت ۱۰:۱۳
«شناخت پیش از ازدواج» به قدری اهمیت دارد که می‌تواند میزان موفقیت یا ناموفق بودن ازدواج را تعیین کند؛ در واقع زوجین پیش از ازدواج و برای شناخت از یکدیگر باید درباره زندگی آینده، تعاملات، علایق، رفتار و دیگر مسائل مهم با یکدیگر صحبت کنند، اما آنها چگونه باهم آشنا شوند، چه بگویند و چگونه بگویند؟ چه بپرسند و چگونه بپرسند؟.
این روانشناس در ادامه مهمترین موضوعاتی که زوجین باید پیش از ازدواج درباره آن با یکدیگر صحبت کنند را تشریح کرد و یادآور شد: سرگرمی‌ها و علایق و نحوه مقابله با هیجانات مهمترین مسئله‌ای است که در این زمینه باید میان زوجین مطرح شود؛ اینکه سرگرمی‌های مورد علاقه هر یک از طرفین چیست؟ و برای مقابله با هیجانات و احساسات خود از چه روشی استفاده می‌کنند؟. بیان این موضوعات باعث می‌شود آنها در زندگی مشترک بتوانند با ایجاد احساس خوب با هم، روزها و لحظات بهتر و شادتری را تجربه کنند.
انزانی همچنین بیان اندیشه‌ها، باورها و اصول دینی را نیز از موضوعات مهم دیگری عنوان کرد که باید پیش از ازدواج مطرح شود و گفت: باورهای دینی مانند اعمال فعالیت‌های واجب و مستحب، اعتقادات دینی نسبت به گناهان کلامی (دروغ، غیبت، تهمت و...)، نوع نگاه به گناهانی مانند خوردن مال یتیم، اسراف و... می‌تواند موجب آشنایی بیشتر زوجین شود.
به گفته این روانشناس، زوجین باید درباره باورها و ارزش‌های فردی خود نسبت به دوست و رفاقت نیز گفتگو کنند؛ اینکه دوستان آنها دارای چه خصوصیات اخلاقی هستند و در چه شرایطی با دوستانشان قطع رابطه می‌کنند؟ میزان اعتماد به دوست و اهمیت دوستی و رابطه‌ای که از همسر آینده خود درباره دوستی دارند چیست؟ و رابطه با دوستانشان چقدر از زندگی مشترک‌شان را در برمی‌گیرد؟.
وی همچنین مطرح کردن اهداف، ارزش‌ها و الگوهای فردی را نیز از دیگر موضوعات مهم برشمرد و تصریح کرد: زوجین پیش از ازدواج باید درباره اهداف و برنامه‌های خود در حوزه اقتصادی، تحصیلی، اجتماعی، شغلی و معنوی و میزان زمان و انرژی که قرار است برای رسیدن به آن صرف کنند و... با یکدیگر صحبت کنند. در صورتی که آنها با یکدیگر تفاهم نداشته باشند، در زندگی مشترک بیشترین میزان آسیب را تجربه می‌کنند. همچنین در این راستا باید الگوها و ارزش‌های خانوادگی مانند میزان تحصیل، مذهب، حجاب، مسائل اقتصادی (میزان درآمد، جهیزیه،مهریه، میزان پس‌انداز، قرض، وام، مسکن و شراکت)، شغل، ادب و آیین‌های خانوادگی، کیفیت روابط خانوادگی، میزان استقلال و وابستگی به اعضای خانواده، روش حل اختلاف در خانواده، روابط و صمیمت میان اعضا، نحوه تصمیم‌گیری در خانواده‌ها و همچنین نگاه همسر آینده به خانواده خود و همسر آینده‌اش نیز مطرح شود.
به گفته این روانشناس، در این مراحل اگر زوجین درباره مسئله فوق تفاهم داشته باشند، باید محور گفت‌وگوی خود را به موضوعات خانوادگی متمایل کنند. آنها در این زمینه درباره خویشاوندان، ارزش‌ها و باورهایشان نسبت به روابط خویشاوندی صحبت می‌کنند؛ در واقع کیفیت (میزان اهمیتی که برای افراد قائل می‌شویم) و کمیتی (زمانی که به آنها اختصاص می‌دهیم) که برای خویشاوندان خود و همسر آینده مد نظر قرار دارد می‌تواند از مهمترین مباحث اختلافاتی میان زوجین در مراحل بعد از ازدواج باشد.
انزانی با بیان اینکه تفاوت در نوع روابط صمیمانه با همسر می‌تواند زمینه طلاق عاطفی و درنهایت طلاق رسمی را فراهم کند، گفت: نحوه بیان خواسته و توقعات و نشانه‌های کلامی از پایه‌های اصلی روابط زناشویی محسوب می‌شود. اینکه همسر آینده نشانه‌های رفتاری صمیمیت را چه می‌داند؟ تا چه میزان به مناسبت‌های فردی و خانوادگی اهمیت می‌دهد؟ و مناسبت، رازداری و از خودگذشتگی را چگونه معنی می‌کند؟ از همسر آینده خود چه توقعاتی دارند؟ آیا می‌توانند نیازهای خود را صریح و بدون واسطه به یکدیگر منتقل کنند یا ترجیح می‌دهند مشکلات خود را با سکوت، قهر و دعوا بیان کنند؟ چنانچه زوجین در این زمینه نیز با هم تفاهم نداشته باشند در زندگی مشترک با قهر، افسردگی، خشم، پافشاری، طلاق عاطفی و طلاق رسمی مواجه خواهند شد.
وی معتقد است که در مرحله پایانی زوجین باید درباره وظایف زن و مرد و باورهای خود نسبت به وظایف یکدیگر، جایگاه زن و مرد در خانواده و... به نتیجه برسند و چنانچه در موضوعات ذکر شده تفاهم داشتند، باید درباره تمایلات، تعداد و جنسیت فرزندشان با یکدیگر صحبت کنند و اینکه اگر فرزنددار نشوند چه کار می‌کنند.
