اتهام سیاسی‌بودن می‌زنند تا سینماگران از موضوعات اجتماعی دور شوند

کامران ملکی که هدایت مراسم را بر عهده داشت با اشاره به حضور گلاب آدینه در میان مهمانان از فیلم های او و همکاری هایی که با رخشان بنی اعتماد داشت، یاد کرد و او را به جایگاه دعوت کرد.
گلاب آدینه با بیان اینکه برای سخنرانی آماده نبوده است، گفت: همانطور که خسرو دهقان بیان کرد ویژگی رخشان بنی اعتماد ایستادگی او برای مواضعی است که دارد که البته این ایستادگی دگم و جزم اندیشانه نیست.

سعی بنی اعتماد در این سال ها این بود که عطوفت و همدلی را به فیلم هایش بیاورد
وی ادامه داد: او به نوعی به جامعه نگاه می کند که پر از عطوفت و مهربانی است و تمام سعی او در این سال ها این بوده است که عطوفت و همدلی را به فیلم هایش بیاورد.

این بازیگر با اشاره به آنچه که درباره سینمای بنی‌اعتماد و سیاه نمایی در آثارش گفته می شود، اظهار کرد: در نظر من که از نزدیک با او همکاری داشته ام چنین مساله ای وجود نداشته است و اتفاقا فیلم «قصه ها» هم از فیلتر عطوفت و مهربانی او نسبت به جامعه گذر کرده است و این نیست که فقط بدبختی ها را نمایش داده باشد. من هم در تمام فیلم هایی که با او کار کردم سعی داشتم به نگاهش نزدیک شوم.

آدینه در پایان سخنانش بیان کرد: آنقدر ارتباط درستی میان او و مواضعش و همچنین شخصیت هایی که در فیلم هایش به کار می گیرد وجود دارد که من هم به عنوان یکی از شخصیت های فیلم او احساس کرده ام که وظیفه دارم تا پیام های بنی اعتماد را نشان دهم.

سپس سیدمحمد بهشتی در جایگاه قرار گرفت و درباره کتاب «زیر پوست قصه ها» گفت: من پیش از نوشته شدن این کتاب، در جریان آن بودم چراکه خودم به انتشارات روزنه پیشنهاد کردم که لیستی از سینماگران را تهیه کرده و درباره آنها کتاب منتشر شود.

وی ادامه داد: پیشنهاد من این بود که ما فیلمسازانی داریم که شایسته هستند چندین کتاب درباره شان نوشته شود. به این ترتیب فهرستی از فیلمسازان را هم پیشنهاد دادم و اولین نفر رخشان بنی اعتماد بود. من در این پیشنهاد بیان کردم ابتدا به سراغ خانم بنی اعتماد بروند چون باقی مسیر را هم تعیین می کند.

بنی اعتماد نگاه منصفانه و عالمانه ای دارد
بهشتی تصریح کرد: ارزیابی من این بود که بنی اعتماد نگاه منصفانه و عالمانه ای دارد. این را هم باید بگویم که در سینمای ایران افرادی هستند که وجود و شخصیت آنها می تواند مسایل و جریان هایی را نمایندگی کند. ممکن است خود خانم بنی اعتماد خود را سینماگر نداند و بیشتر دردمند بداند که البته کاش همه سینماگران ما اینگونه بودند.

این مدیر فرهنگی درباره برچسب سیاه نمایی بر آثار رخشان بنی اعتماد نیز عنوان کرد: همه انسان های تاریخ در دو وضعیت نکره و معرفه هستند و بشر به دنبال راه حلی است که معرفه شود و از نکرگی نجات یابد. معرفه شدن بسیار سخت است و باید زحمت کشید تا علی دایی و یا نیل آرمسترنگ شد.
وی ادامه داد: بنابراین یکی از حیله های ما در معرفه شدن استفاده از مضاف الیه است و اینکه خود را به عنوان دوست افراد معرفه معرفی کنیم و باز ساده ترین حیله آن است که اگر نمی توانیم دوست معرفه شویم دشمن آن باشیم.

در پایان این جلسه رخشان بنی اعتماد نیز در جایگاه قرار گرفت و در ابتدا در پاسخ به سخنان بهشتی عنوان کرد: نسل من سینما را در دوران تفکر شما و افرادی شبیه به شما بدست آورد.

مورد اتهام هستیم که چرا درباره مسایل اجتماعی واکنش نشان می دهیم
وی درباره اینکه گفته است سینماگر نیست، عنوان کرد: ما سینما را با تعریفی یاد گرفتیم که الان باید بابت آن سینما جواب پس بدهیم و متهم باشیم. ما سینما را با یک تعریف یاد گرفتیم و آن این بود که سینمای داستانی و مستند تفاوتی با هم ندارند البته این روزها بابت این نگاه متهم می شویم ولی من از این رویکردم پشیمان نیستم. اینکه من در جایی گفتم سینماگر نیستم به این دلیل بود که منتقدان می گفتند مگر شما سینماگر نیستید پس چرا نسبت به مسایل اجتماعی اینگونه واکنش نشان می دهید. برای این افراد راحت ترین راه برای دور کردن ما از دغدغه های اجتماعی این بود که ما را متهم به سیاسی بودن کنند.

بنی اعتماد با اشاره به تعریف هنر برای هنر توضیح داد: من اعتقاد دارم این تعریف هنوز برای ما زود است. آنچه ما یاد گرفته ایم هنر به علاوه بسیاری از چیزهای دیگر بوده است. من سینما را ابزار مهمی برای آگاهی بخشی و تعالی جامعه می دانم.

این کارگردان پیشکسوت سینمای ایران در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به کتاب سعید عقیقی اظهار کرد: نکته مهمی که عقیقی در کارش انجام داد این بود که برای طرح واقعیت به پژوهش اصالت بخشید. مساله دیگر این است که من از مصاحبه پرهیز می کنم و هر چه سنم بالاتر می رود بیزاری ام بیشتر هم می شود و فکر می کنم عمر محدودی دارم که باید بیشتر فیلم بسازم. گفتگوی من با عقیقی اما مصاحبه نبود بلکه نوعی شخم زدن، بازنگری و برگشت به کارهای خودم بود. خوشبختانه مباحث سینمای اجتماعی در این کتاب به گونه ای مطرح شد که آخرین حرف من شد.

وی در پایان با انتقاد از اینکه سینمای اجتماعی را با تعاریف نادرست به حاشیه می رانند، بیان کرد: بحث پر سوءتفاهم واقعیت، واقع‌نمایی، سیاه‌نمایی و رئالیسم اجتماعی و مفاهیمی از این دست ابزاری شده برای به حاشیه راندن سینمای اجتماعی ولی خوشبختانه در میان این مسایل مردم سوءتفاهم‌ها را کنار زده و فیلم های خوب اجتماعی را می بینند.