بیماری ام اس؛
افسردگی زمینه ابتلا به بیماری ام اس را فراهم می کند
کد مطلب: 67468
تاریخ انتشار : دوشنبه ۱۸ مرداد ۱۳۹۵ ساعت ۰۸:۴۵
افسردگی در اشکال مختلف از علائم شایع بیماری ام.اس است. افسردگی واژه ای که برای طیف گسترده ای از تغییرات روحی، از بی حوصلگی روزانه تا اوج این حالت گفته می شود که نیازمند درمان بالینی است. درمان افسردگی ممکن است ماهها طول بکشد.
در مقاله سایت یاد شده آمده است: مؤثرترین درمان افسردگی را ترکیب روان درمانی با داروهای ضدافسردگی است. فعالیت بدنی و ورزش نیز تأثیر بسزایی در بهبود افسردگی دارد. گروه های پشتیبانی و حمایتگر در درمان افسردگی خفیف می توانند مفید باشند ولی به هیچ وجه جایگزین درمان های بالینی جدی نخواهند شد.
در بخش دیگر این مقاله، افسردگی خطر بزرگی برای خودکشی دانسته شده و آمده است: یکی از دلایل بالابودن میزان خودکشی در بیماران مبتلا به ام اس؛ عدم تشخیص درست افسردگی و درمان نشدن این افراد است.
** ام اس بیماری غیر قابل پیش بینی برای افراد تنش زاست
این مقاله می افزاید: گذشته از استرس های روزمره ای که وجود دارد، بیماری ام اس تنش مضاعفی را به فرد بیمار وارد می کند.
بیشتر بیماران اظهار کرده اند که در دوره های پراسترس، علائم بیماری شان بیشتر می شود ولی پس از کنترل کردن این حالت روحی، نشانه های بیماری در آن ها کم رنگ تر می شود. ام اس بیماری غیرقابل پیش بینی و تصور تغییرات بعدی برای بیماران استرس زا است.
این مقاله می افزاید: بیماری ام اس منجر به تغییرات مهمی در بیمار مانند ازدست دادن تحرک و تداخل در حرکت او می شود.استرس مزمن سیستم ایمنی را ضعیف کرده و ریسک بیماری های قلبی، دیابت وافسردگی را بالا می برد.
بیشتر تحقیقات انجام شده در مورد اثرات افسردگی دربیماران ام اس بی نتیجه بوده است ولی مطالعه جدی که توسط دکتر دیوید مور (David Mohr) از دانشگاه کالیفرنیا انجام شده است نتایج قابل توجهی را در مورد افزایش افسردگی در بیماران مبتلا به ام اس -در پاسخ به استرس و نگرانی- نشان می دهد.
** ام اس باعث پریشانی و سرخوردگی می شود
در این مقاله آمده است: بیماری ام. اس درآغاز می تواند باعث اضطراب، خشم، پریشانی وسرخوردگی بسیاری شود. غیرقابل پیش بینی بودن وعدم قطعیت بیماری ام. اس یکی از دشوارترین جنبه های این بیماری است.
استرس و اضطراب مانند افسردگی در بیماران ام اس شایع است. از دست دادن عملکرد بعضی از اعضاء و تغییر شرایط زندگی ازعوامل مهم اضطراب و پریشانی در این افراد است.
درحالت اضطراب شدید و مخرب درمان بالینی واجب است. گروههای مشاوره و پشتیبانی حرفه ای می تواند در مدیریت اضطراب و پریشانی بسیار مفید واقع شود.
**نوسانات روحی و تحریک پذیری
در ادامه این مقاله آمده است: نوسانات روحی و تحریک پذیری منجر به تغییرات سریع و غیرقابل پیش بینی دراحساسات افراد می شود. خشم مکرر و رفتارهای عصبی برای دیگر افراد خانواده آزاردهنده است. این حالت ممکن است دلایل متفاوتی داشته باشد.
بسیاری ازاین افراد دچار افسردگی، دمدمی مزاج و تحریک پذیر می شوند. همچنین تغییرات ایجادشده در مغز می تواند مسئول این رفتارها باشد.
از دیگر این عامل ها، چالش و دشواری های زندگی با ام اس است که منجر به نوسانات روحی در بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری می شود.
بی ثباتی عاطفی یکی از جنبه های چالش برانگیز ام. اس است. مشاوره و حمایت خانواده برای مدیریت این نوسانات عاطفی بسیار مهم و کمک کننده است.
تشخیص درست بیماری برای انتخاب درمان درست ضروری است. داروهای ضدافسردگی برای درمان مشکل افسردگی مناسب است و برای بی ثباتی عاطفی، داروهایی مانند اسید والپروک (Valproic) یا دپاکوت (Depakote)- داروی ضد تشنج که در دوزهای پایین برای ثبات روحی استفاده می شود- ممکن است در تغییرات عاطفی شدید کمک کننده باشد.
** تغییرات کمتر رایج بی اختیاری عاطفی
این مقاله می افزاید: 10 درصد افراد مبتلا به ام اس دچار تغییرات کمتر رایج بی اختیاری عاطفی می شوند. این مشکل خنده و گریه غیر قابل کنترل ( جدا از حالت روحی بیمار) است که ممکن است از نظر دیگران افسردگی به نظر آید، ولی این دو مورد کاملاً با هم متفاوت هستند.
این مشکل قابل درمان است. در بیماران دچار ام اس و اختلالات عصبی، از داروی Nuedexta بصورت خوراکی روزی یکبار استفاده می شود. مشاوره و گفتار درمانی در بهبود بیماری PBA اثری ندارد.
**(Euphoria) سرخوشی
این حالت در تعداد اندکی از بیماران مبتلا به ام اس پیشرفته مشاهده می شود. فرد مبتلا به یوفوریا یا سرخوشی، به طور غیرعادی شاد، نسبت به مشکلات بی تفاوت و از واقعیت شرایط به دور است. این حالت شادی مضاعف بیشتر به اختلالات رفتاری مربوط است.
درمان این مشکلات، پیچیده است. فرد مبتلا به ام اس ممکن است نیاز به درمان روانپزشکی و همچنین روان درمانی داشته باشد. اعضای خانواده نیز ممکن است نیازمند مشاوره روحی باشند، چراکه این رفتارها آزار دهنده و استرس زا است. در برخی از موارد، باید بر رفتار فرد مبتلا نیز نظارت شود تا در پاسخ به سؤالات پزشکی تظاهر نکرده و اطلاعات غلط به تیم پزشکی ندهد.
