طرح رفع فقر ؛
منابع وعده تضمین حداقل معیشت از کجا تامین می‌شود؟
کد مطلب: 89610
تاریخ انتشار : يکشنبه ۳۱ ارديبهشت ۱۳۹۶ ساعت ۱۳:۱۸
درحالی که دولتمردان در حین مبارزات انتخاباتی حملات سنگینی را به سبب طرح مسائلی چون افزایش یارانه‌ها به رقبای روحانی وارد کردند، هنوز در خصوص هزینه‌های طرح رفع فقر مطلق از ایران هیچ توضیحی نداده‌اند.
به گزارش ایران خبر،در هفته نهایی انتخابات، حسن روحانی وعده مهمی مبنی بر ثبت نام از همه افراد نیازمند و تضمین حداقل معیشت أعم از غذا و مسکن و بهداشت برای همه افراد را مطرح کرد. به غیر از اشاره ای که روحانی در برنامه گفتگو با دوربین به این حوزه داشت، در برنامه مکتوب او برای دولت دوازدهم نیز به این موضوع پرداخته شده است.
در بخشی از این برنامه مکتوب آمده است: در گام دوم اجرای این طرح از میانه سال1396 و در صد روز اول شروع بکار دولت دوزادهم، میزان درآمدی را به عنوان حداقل وضعیت رفاه خانوارها متناسب با مناطق مختلف جغرافیایی تعریف و اعلام میکنیم و هر خانوار ایرانی براساس درآمدی که کسب می‌کند و خود را مستحق دریافت مقرری تعیین شده در این طرح می‌داند با مراجعه به سازمانهای حمایتی ثبت نام می‌کند. پس از بررسی و راستی آزمایی موارد ثبت نام شده، مقرری مربوطه را به میزان مابه التفاوت درآمد فرد و سطح زندگی تعریف شده، دریافت خواهدکرد.
در ادامه نیز آمده است، در مرحله سوم نیز استاندارد زندگی تعریف شده متناسب با رشد اقتصادی و بهبود وضعیت اقتصادی کشور ا فزایش پیدامی‌کند. آهنگ فزایشها به گونه ای خواهد بود که در پایان سال1399سطح متوسط معیشت حدود10میلیون نفر از فقیرترین ا فراد جامعه حداقل به میزان5برابر وضع موجود ارتقا خواهد یافت.
یکی از نکاتی در حین مبارزات انتخاباتی در بیانیه‌های دولتمردان (از سخنگوی دولت گرفته تا بانک مرکزی و وزرات اقتصاد) بسیار مشهود بود، حمله مستقیم آنها به محل تامین منابع طرحهایی چون افزایش یارانه محرومان و طرح کارورزی بود.
این در حالی است که طبعا منابع مورد نیاز برای چنین طرحی از منابع مورد نیاز برای همه وعده های همه رقبای حسن روحانی ( از یارانه سه برابری تا کارانه ٢٥٠ هزار تومانی)بیشتر است.
اقتصاددانان هوادار دولت که برای حمایت از حسن روحانی عجله داشتند و مطمئن بودند هر کس به جز حسن روحانی حتما پوپولیست است، طبعا علاقه‌ای برای به چالش کشیدن منابع این طرح نداشتند و به همین دلیل به جز اشاره های کوتاه به بررسی ساختاری این برنامه نپرداختند.
اکنون که غبار انتخابات فرونشسته موقعیت مناسبی برای مطالبه منابع و اجرای این طرح مهم است. هزینه‌های جاری حمایتی در ایران بنا به اظهار وزیر محترم کار حدود یکصد هزار میلیارد تومان است. همچنین کل برونداد کل شرکتهای تامین اجتماعی در سال گذشته حدود ٥ هزار میلیارد تومان است که حتی کفاف اولیات تعهدات بیمه‌ای را نمی‌کند.
درباره اوضاع طرح نظام سلامت هم بیش از اشاره به تراز منفی هشت هزار میلیارد تومانی آن هم به فرض ممکن بودن ایفای تعهدات بیمه ها چیزی نمی توان گفت. سوال آن است دولت از کدام محل در پی اجرای چنین ابر پروژه ای است؟ چه برنامه زمانی ای برای اجرای آن دارد؟ آیا همانند آنچه درباره نظام سلامت انجام داد در پی افزایش قیمت حامل های انرژی است؟ طرحی با این عظمت دستکم ١٠٠ هزار میلیارد تومان إضافی به هزینه های فعلی خواهد افزود.
تامین هزینه‌های این طرح از محل تصحیح قیمت حامل های انرژی معادل افزایش بیش از دو برابری در قیمت حامل هاست( مثلا بنزین ٢٢٠٠ تومانی) و آثار آن در شرایط فعلی که عنان تورم از دست خارج شده قطعا مضاعف است.
تسریع در اعلام منابع این طرح بزرگ قطعا اعتماد عمومی به صداقت رییس جمهور پیروز را خواهد افزود.
در بخشی از این برنامه مکتوب آمده است: در گام دوم اجرای این طرح از میانه سال1396 و در صد روز اول شروع بکار دولت دوزادهم، میزان درآمدی را به عنوان حداقل وضعیت رفاه خانوارها متناسب با مناطق مختلف جغرافیایی تعریف و اعلام میکنیم و هر خانوار ایرانی براساس درآمدی که کسب می‌کند و خود را مستحق دریافت مقرری تعیین شده در این طرح می‌داند با مراجعه به سازمانهای حمایتی ثبت نام می‌کند. پس از بررسی و راستی آزمایی موارد ثبت نام شده، مقرری مربوطه را به میزان مابه التفاوت درآمد فرد و سطح زندگی تعریف شده، دریافت خواهدکرد.
در ادامه نیز آمده است، در مرحله سوم نیز استاندارد زندگی تعریف شده متناسب با رشد اقتصادی و بهبود وضعیت اقتصادی کشور ا فزایش پیدامی‌کند. آهنگ فزایشها به گونه ای خواهد بود که در پایان سال1399سطح متوسط معیشت حدود10میلیون نفر از فقیرترین ا فراد جامعه حداقل به میزان5برابر وضع موجود ارتقا خواهد یافت.
یکی از نکاتی در حین مبارزات انتخاباتی در بیانیه‌های دولتمردان (از سخنگوی دولت گرفته تا بانک مرکزی و وزرات اقتصاد) بسیار مشهود بود، حمله مستقیم آنها به محل تامین منابع طرحهایی چون افزایش یارانه محرومان و طرح کارورزی بود.
این در حالی است که طبعا منابع مورد نیاز برای چنین طرحی از منابع مورد نیاز برای همه وعده های همه رقبای حسن روحانی ( از یارانه سه برابری تا کارانه ٢٥٠ هزار تومانی)بیشتر است.
اقتصاددانان هوادار دولت که برای حمایت از حسن روحانی عجله داشتند و مطمئن بودند هر کس به جز حسن روحانی حتما پوپولیست است، طبعا علاقه‌ای برای به چالش کشیدن منابع این طرح نداشتند و به همین دلیل به جز اشاره های کوتاه به بررسی ساختاری این برنامه نپرداختند.
اکنون که غبار انتخابات فرونشسته موقعیت مناسبی برای مطالبه منابع و اجرای این طرح مهم است. هزینه‌های جاری حمایتی در ایران بنا به اظهار وزیر محترم کار حدود یکصد هزار میلیارد تومان است. همچنین کل برونداد کل شرکتهای تامین اجتماعی در سال گذشته حدود ٥ هزار میلیارد تومان است که حتی کفاف اولیات تعهدات بیمه‌ای را نمی‌کند.
درباره اوضاع طرح نظام سلامت هم بیش از اشاره به تراز منفی هشت هزار میلیارد تومانی آن هم به فرض ممکن بودن ایفای تعهدات بیمه ها چیزی نمی توان گفت. سوال آن است دولت از کدام محل در پی اجرای چنین ابر پروژه ای است؟ چه برنامه زمانی ای برای اجرای آن دارد؟ آیا همانند آنچه درباره نظام سلامت انجام داد در پی افزایش قیمت حامل های انرژی است؟ طرحی با این عظمت دستکم ١٠٠ هزار میلیارد تومان إضافی به هزینه های فعلی خواهد افزود.
تامین هزینه‌های این طرح از محل تصحیح قیمت حامل های انرژی معادل افزایش بیش از دو برابری در قیمت حامل هاست( مثلا بنزین ٢٢٠٠ تومانی) و آثار آن در شرایط فعلی که عنان تورم از دست خارج شده قطعا مضاعف است.
تسریع در اعلام منابع این طرح بزرگ قطعا اعتماد عمومی به صداقت رییس جمهور پیروز را خواهد افزود.
