اصرار بر جاسوسی هسته‌ای یعنی شکست مذاکرات
بازتاب توافقات لوزان در ایران، چندان با استقبال کارشناسان و صاحب‌نظران قرار نگرفته و با وجودی که در موضوعاتی مانند پروتکل الحاقی، چگونگی لغو تحریم‌ها و حفظ حداقل‌های منطقی حق غنی‌سازی و یا تحقیق و توسعه انتقادهای جدی مطرح شده است ولی جان کری در هماهنگی با برخی دیگر از مقامات آمریکایی و یا آمانو در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بر روی یک شاه کلید اصلی به نام PMD و ضرورت بازرسی و دسترسی‌های فراپروتکلی و مجموعه اقداماتی که رضایت آمریکا و غرب در خصوص به اصطلاح نگرانی از ماهیت برنامه هسته‌ای ایران جلب می‌کند، اصرار می‌ورزند، این اصرار تا جایی است که بدون این دسترسی‌ها که دقیقا جاسوسی از عرصه‌های امنیتی و نظامی و افراد و مراکز و اسناد و ... را شامل می‌شود که به قول مقامات سابق آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، در حقیقت یک سامانه گسترده جاسوسی از ایران است، امکان توافق را غیر ممکن خوانده‌اند.
یعنی اگر ایران اجازه جاسوسی از حوزه‌های گوناگون را ندهد و تحقیر دانشمندان و سرمایه‌های ملی خود را نپذیرد و این جاسوسی رسمی را قبول نکند، آمریکا و غرب توافق نخواهند کرد. اگر چه پاسخ این اصرار و خواسته غیر قانونی و توهین‌آمیز و ضد امنیت ملی ایران را مردم ایران در تظاهرات این روزها و یا رهبری معظم انقلاب در بیاناتی تحت عنوان خطوط قرمز در مذاکرات داده اند ولی مصوبه مجلس شورای اسلامی نیز که کلیات آن قبلا به تصویب رسیده بود با 213 رای قاطع دولت محترم و تیم مذاکره کننده را قانونا موظف می‌کند تا لغو تحریم‌ها به طور یکجا و در همان روز اول اجرای تعهدات طرفین، بازرسی‌های صرفا در سقف پادمان و ممنوعیت جاسوسی با نام دسترسی و بازجویی به مراکز و اسناد و دانشمندان و مراکز نظامی را دنبال کند.
اصرار و پافشاری آمریکا برای مشروعیت دادن به جاسوسی در ایران که با هدف حمله نظامی و براندازی و کارشکنی در مسیر توسعه علمی و تکنولوژیک و یا امنیت ملی کشور خواهد بود، نتیجه‌ای جز به شکست کشاندن مذاکرات و تلاش‌های صادقانه ایران در دو سال گذشته با 1+5 ندارد.
هشدار وزیر خارجه روسیه در مورد کارشکنی و زیاده‌خواهی در مذاکرات، مسئله‌ای کاملا واقعی است که در صورت وقوع نشاندهنده موثر بودن تلاش‌های رژیم و لابی‌های صهیونیستی و کارگزاران اروپایی و بویژه فرانسوی و دلقک‌های عرب است که از یک توافق شرافتمندانه توسط ایران با 1+5 زیان جدی خواهند دید.
روزهای پایانی مهلت مذاکرات هسته‌ای، معیار خوبی برای سنجش رفتارهای آمریکایی و غربی است که آیا دنبال توافق با ایران هستند و یا بر راهبردهای رویایی در براندازی و حمله نظامی به ایران و حفظ اهرم فشار به ایران با بهانه‌های گوناگون هسته‌ای، موشکی، تروریسم و حقوق بشر اصرار می‌ورزند.
