کد مطلب: 44262
تاریخ انتشار : جمعه ۱ آبان ۱۳۹۴ ساعت ۲۱:۳۰
سجاد به پسند فعال رسانه ای در یادداشتی برای ایران خبر در باب آسیب شناسی عزاداری محرم نوشت:
ایران خبر- قدیم لات ها برای خودشان مرام هایی داشتند، گرچه لات بودند ولی خلاف هایشان را اول محرم می گذاشتند کنار و تا آخر ماه صفر پای عهد شان با امام حسین (علیه السلام) می ماندند. سیاهی و تاریکی زیاد داشتند در زندگی شان، اما پرچم سرخ سید الشهداء برایشان حرمت داشت و خط قرمزشان به حساب می آمد. به محرم که می رسیدند با همه ی سرکشی کرنشی داشتند باور نکردنی. شاید اینکه خیلی هایشان با همه ی اشتباه های بزرگ و کوچک عاقبت به خیری نصیبشان شد، ربط مستقیم داشت به این ادب هایی که به خرج میدادند.
ستاره های ادب و مروت نسبت به عزای سید الشهداء اگر در آسمان زندگی طیب ها و رسول ترک ها و علی گندابی ها و امثالهم نبود شاید هیچگاه عاقبت به خیری نصیبشان نمی شد. این احترام و ادب نسبت به اقامه عزای سید و سالار شهیدان به شکل جدی تر و بارزتر بین مردم جایگاهی خاص و منحصر بفرد داشت، آنقدر که عموم متدینین هیچ گونه بی حرمتی به این دستگاه را بر نمی تابیدند.
با اینکه هر سال در شروع ماه عظیم محرم حرارت و شوری شگفت انگیز فضای جامعه را فرا می گیرد اما متاسفانه در سالهای اخیر بعضی عزاداران آن مروتی که باید در عزای سالار شهیدان رعایت شود را فراموش می کنند و برخلاف خلاف کارهای با مرام قدیمی نه تنها از پوسته اشتباه خود به حرمت این ایام خارج نمی شوند بلکه بدعت ها، انحرافات و حرمت شکنی های جدیدی را هم وارد این مراسم شریف می کنند.
تاسف بار است که خبر می رسد آرایشگاه ها و فروشگاه های لباس قبل از محرم شلوغ تر شده و آرایش های آنچنانی در حال شیوع است. درد دارد که آدم ببیند در صف عزادارن افرادی حضور دارند که نه چشمهایشان حرمت عزای سید الشهداء (علیه السلام) را نگه میدارد و نه لباس پوشیدن هایشان به عزاداران اباعبدالله (علیه السلام) می ماند. وضع نامناسب ظاهری و حجاب زنان و دختران، و پوشش پسرانی که زیبنده عاشقان امام حسین(ع) نیست و هیچ ربطی به فرهنگ غنی حسینی ندارد.
البته عزای سالار شهیدان فرا ملیتی و فرا قومیتی است و باور داریم که این عزاداری برای همه حیات بخش و نجات بخش است به خصوص برای زمین خورده ها. جوانهایی که به ظاهر آداب این مجالس را رعایت نمی کنند اغلبشان غافل از ارزش و عظمت بهره های معنوی حفظ آداب حضور در مراسم عزاداری سیدالشهدا(ع) هستند. اما از آنطرف اگر همین قشر هنرمندانه به این آداب متذکر شوند و بدانند صاحب مجالس عزاداری شخص امام حسین(ع) است و اگر باور کنند آقا امام حسین(ع) به تمامی عزاداران خود به چشم رحمت و لطف نظر خاص دارد و اگر بدانند با اقامه عزای حسینی مورد رشک فرشتگان الهی قرار دارند آنوقت دلشان به نسیم معرفت حقیقی ارباب جلا می گیرد و خالصانه ترین نوکری ها را به این آستان عرضه خواهند کرد و از رحمت بی پایان رحمت الله واسعه حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) نسیب خواهند برد.
حرکت عظیم عزای سالار شهیدان بنابه فرموده ی بزرگان دین و به اعتراف جامع شناسان یکی از بالهای پرواز تشیع و نقطه ی عطف حیات و پویایی آن است و این فریضه ی عظیم آنقدر حرمت دارد که همه مکلف به مراقبت دقیق از این فریضه هستیم.
عزای اهل بیت (علیهم السلام) قرار نیست تبدیل به یک عادت اجتماعی صرف شود که اگر اینطور بود هیچگاه اینقدر حیات بخشی و شور ایجاد نمی کرد. قرار است محرم و صفر بهانه ای باشد برای یک تحول عظیم اجتماعی و اگر شور عمل به این شعائر با شعور توأم شود، اثری شگرف در عزاداران ایجاد می شود و اولین نمود این تحول در زندگی شان هویدا خواهد شد.
مخلص کلام اینکه لازم است که مبادیان آداب عزاداری سالار شهیدار به قدر بضاعت نسبت به یادآوری مروت فراموش شده با زبانی طبیبانه اهتمام بورزند که سکوت و بی خیالی نسبت به تهی شدن از آزاد مردی در عزای آزادمردترین انسان دنیا خودش مصداق بی مروتی است.
یادمان نرود که سید الشهداء (علیه السلام) قیام نکرد مگر برای احیای دین اسلام و امر به معروف و نهی از منکر.