کد مطلب: 40930

تاریخ انتشار : يکشنبه ۲۹ شهريور ۱۳۹۴ ساعت ۱۳:۱۷

ایران خبر- با توجه به رشد روز افزون جمعیت و مهاجرت به شهرها تغییراتی در نحوه و سبک زندگی مردم به وجود آمد. تغییراتی که شاید در وهله اول باعث ذوق افراد شود اما به مرور زمان مشکلاتی را به همراه داشت. تغیییرات به سرعت و به صورت چشمگیری وارد زندگی افراد شد و سبک زندگی سنتی و روستایی را به زندگی مدرن و شهری تبدیل کرد.

بعضی از این تغییرات شامل جایگزین شدن تلفن و موبایل به جای باجه های تلفن همگانی، ماشین به جای درشکه، استفاده از انواع و اقسام وسایل و اسباب مدرن در زندگی افراد است.

تبدیل خانه های ویلایی به آپارتمان نقلی
پس از همه این تغییرات و ورود صنعت و پیشرفت زندگی مدرن، تغییر اساسی و مهمی پدید آمد که  باعث شد افراد به ناچار برای پذیرفتن آن سکوت کنند و آن تبدیل تغییر سکونت از خانه های ویلایی و مستقل به آپارتمان های کوچک و نقلی بود. خانه های جدید طوری بنا شد که شاید در تصور کسی نمی گنجد از خانه حیاط دار بزرگ وارد خانه ای با ابعاد کوچک به نام آپارتمان شود. به گونه ایی که بنا کردن خانه بر روی خانه دیگر روز به روز افزایش پیدا کرد، با قواعد و قوانین خاص خود که شاید رعایت کردن آن قوانین برای همگان مسیر نبود.

 خانواده های سنی که از خانه های مستقل خود به زندگی در آپارتمان نشینی روی آوردند طبق سنت و آداب خود رفتار می کنند و برای رعایت کردن حق و حقوق همسایه توجهی نشان نمی دهند و همان اصطلاح همیشگی "چهار دیواری اختیاری" ورد زبانشان است! فرهنگ آپارتمان نشینی
متاسفانه برخی از مردم با مهاجرت به شهرهای بزرگ و وارد شدن به زندگی شهری سعی در فراگرفتن فرهنگ جدید و آشنایی با آن را ندارند، هم چنان با پافشاری و اصرار اشتباهات خود را دنبال می کنند. به عنوان مثال بدترین و واضح ترین بی فرهنگی در آپاراتمان نشینی استفاده از بالکن به جای انباری است! که منظره بسیار نازیبایی برای آپارتمان به وجود می آورد، آویزان کردن لباس در بالکن که در دید همگان است و یا صدای وسایل صوتی و تصویری که گویا برای ساکنین  چند طبقه بالاتر و پایین تر هم باید قابل استفاده باشد! افرادی که در آپارتمان زندگی می کنند باید با دقت بیشتری رفت و آمد خود را کنترل کنند و بدانند در چه ساعاتی از شبانه روز درب منزل خود را باز و بسته کنند تا مزاحمتی برای همسایگان ایجاد نکنند. اما همگان تابع این قوانین نیستند و با گفتم جمله ایی که "پولش را داده ام" نارضایتی خود را از آپارتمان نشینی اعلام می کنند.
 
فرهنگ آپارتمان نشینی جزء جدانشدنی هر فردی است که در آپارتمان زندگی می کند و ملزم به رعایت آن است. زیرا نادیده گرفتن آن مشکلات اجتماعی و معضلات روانی زیادی را به وجود می آورد.

در هر صورت زندگی کردن در آپارتمان ها و مجتمع های بزرگ مسکونی باید با رعایت حقوق دیگران همراه باشد نه اینکه منتظر باشیم فقط دیگران به این حق و حقوق و قوانین احترام بگذارند و درصدد رعایت آن برآیند.

اگر ساکنین یک مجتمع در مسایل جزئی با هم اتفاق نظر نداشته باشند همواره دچار مشکل می شوند. این مسائل عبارتند از: استفاده از مشاع، وجود سلیقه ها و فرهنگ های مختلف، اختلافات محسوس اجتماعی و اقتصادی، بی توجهی به حقوق یکدیگر، نداشتن الزامی برای جبران خسارت های وارد شده به ساختمان که می تواند باعث بروز انواع اختلافات و درگیری ها بین ساکنین شود. در آیین و فرهنگ کهن همسایه تعاریف خاصی داشت. قدیم تر ها معاشرت با همسایه امری عادی و پسندیده محسوب می شد اما امروزه معاشرت فقط در حد سلام و احوالپرسی بسیار معمولی است و از صمصمیت و یکرنگی خبری نیست. در برخی موارد اگر همسایه از دیگری کدورتی به دل نداشته باشد سلامی صورت می گیرد در غیراینصورت بی راحتی از کنار یکدیگر عبور می کنند.

آپارتمان نشینی را می توان به صورت نماد یک شهر کوچک تصور کرد. همان طورکه در یک شهر برای جلوگیری از هرج و مرج باید قوانینی رعایت شود و با برنامه ریزی درست مدیریت شود، اداره آپارتمان نیز باید به افرادی سپرده شود که طبق اصول و قواعد خاص همه ساکنین از آن پیروی کنند  تا از آزادی های خودسرانه و خودخواهی برخی ساکنین جلوگیری به عمل آید. در چنین شرایطی می توان در آپارتمان با محیطی آرام و دوستانه و ایجاد امنیت و آرامش با دیگران زندگی کرد. نکته ای که متاسفانه خیلی از افراد از انجام دادن آن شانه خالی می کنند.
 
گزارش از مه جبین محمدی - ایران خبر

 

 

 

تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.

  توليد شده توسط نرم افزار جامع ”استوديو خبر“