۲
 
کد مطلب: 71602
 
تاریخ انتشار : شنبه ۱۰ مهر ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۴۲
نذری دادن در ماه محرم یکی از آیین اصلی و مهم آن محسوب می شود و از دیر باز این رسم برگزار می شد و ادامه دارد
آیین نذری دادن در ایام سوگواری امام حسین(ع) به چشم و هم چشمی تبدیل شده است
 
ایران خبر- ماه مُحَرّم یا محرم‌الحرام نخستین ماه تقویم اسلامی (هجری قمری) و به اعتقاد مسلمانان از جملهٔ ماه‌های حرام است. نام این ماه پیش از اسلام در دوران جاهلیت مؤتمر (در عربی: مُؤْتَمِر یا المُؤْتَمِر) بوده است و در زمان جاهلیت محرم (در عربی :المُحَرَّم) نامی بوده که به ماه رجب گفته می‌شد. محرم نخستین ماه از ماه‌های دوازده‌گانه قمری و یکی از ماه‌های حرام است که در دوران جاهلیت و نیز در اسلام، جنگ در آن تحریم شده بود.

شب و روز اول محرم به عنوان اول سال قمری دارای نماز و آداب خاصی است که در کتاب 
مفاتیح الجنان بیان شده است. محرم، ماه حزن و اندوه و عزاداری شیعیان در قتل حسین بن علی است.

در ماه محرم بود که حسین بن علی، سومین امام شیعیان وارد سرزمین کربلا شد، و در دهمین روز این ماه معروف به عاشورا به شهادت رسید. علی بن حسین معروف به زین‌العابدین، نیز، در روز بیست و پنجم همین ماه کشته شد.

ماه محرم و طلوع هلال آن یادآور مصیبت بزرگ سید الشهداء علیه السلام است. ماه اندوه و حزن و ماه عزاداری دوستان اهل بیت علیهم السلام. در این ماه و خصوصا در ده روز آغازین آن هر کدام از شیعیان بلکه هر مسلمانی وظیفه دارد تا حزن و اندوه خویش را در عزای فرزند رسول خدا صلی الله علیه وآله ابراز نماید گریستن درعزای امام حسین علیه السلام، سیاه پوشیدن، شرکت در مجالس عزا، برپا
کردن مجالس عزا ویا کمکهای مادی ومعنوی در بهتر برگزارشدن این مجالس، راه انداختن دسته جات عزاداری و هر عملی که مصداق اقامه عزا برای سیدالشهداء علیه السلام باشد در تقرب انسان به خدای متعال نقش بسیار مهمی دارد.

نذری دادن در ماه محرم یکی از آیین اصلی و مهم آن محسوب می شود و از دیر باز این رسم برگزار می شد و ادامه دارد،
نذری تنها مخصوص آیین مقدس اسلام نیست بلکه آنچه که از تاریخ برمی آید نشان از این سنت در دیگر ادیان الهی نیز هست. نذري دادن نشان از بزرگداشت و تعظيم شخصيت هاي محوري مورد توجه در آن آيين ها نيز هست. به عنوان نمونه می توان به نذر عمران نبی برای خادم شدن فرزندش در عبادتگاه نام برد.

نذری دادن ارزش‌های انسانی و اسلامی بسیاری دارد، نشان دهنده همکاری و همیاری مردم با یکدیگر است  و هم نشان دهنده فرهنگ، آداب و رسوم و عقاید و سنت‌های ایرانیان است. اما به مرور زمان برخی آداب و رسوم در زمینه نذری دادن تغییر پیدا کرد. این روزها نذری دادن هم با چشم و هم چشمی همراه است گویا برخی افراد نیت قلبی و اعتقاد خالص خود را فراموش کرده اند و صرفا برای این نذری می دهند تا در یک رقابت شرکت کنند و خود را به رخ دیگران بکشند!

تغییر آیین نذری دادن در ایام سوگواری امام حسین(ع) برای همگان واضح و قابل لمس است. اگر در دهه اول محرم به عزاداری در تکیه های بالای شهر برویم کاملا متوجه می شویم که چه تفاوت فاحشی بین نذری دادن های قدیم و اکنون وجود دارد. 

قصدمان زیر سوال بردن شخص یا اشخاصی نیست اما باید واقعیت های موجود در اجتماع به نوعی گوشزد شود. متاسفانه برخی افراد ثروت جامعه که مشهور هم هستند دچار نوعی فخرفروشی کاذب شده اند و می خواهند در همه جا و تحت هر شرایطی خود را بالاتر و بهتر از دیگران نشان دهند. شاید از نظر آنها نیت شان خیر و خوب باشد اما از دید دیگران که شاهد و ناظر هستند تفاوت ها بهتر دیده می شود. 
روی سخن مان با افرادی است که هزینه های بسیار بالایی برای نذر خود متحمل می شوند اما گویا نمی دانند چه طور و در کجای شهر نذر خود را بین مردم تقسیم کنند. به عنوان مثال کسی که در بالاترین نقطه تهران زندگی می کنند آیا درست است تمام نذر خود را در آن منطقه تقسیم کند؟ چرا به فکر افراد محروم در مناطق جنوبی شهر نیستند؟ این افراد می توانند برای تبرک بخشی از نذر خود را به همسایگانی که هیچ نوع نیاز مالی ندارند تقسیم کنند و ما بقی را به مناطق جنوبی شهر ارسال کنند. اما متاسفانه شاهد این هستیم که در شمالی ترین نقاط تهران با لوکس ترین اتومبیل ها افراد در صف های طولانی نذری می ایستند و به یک پرس غذای نذری هم راضی نمی شوند گویا تبرک یعنی بردن چند پرس غذا! و این در حالی است که در همین شهر در جند خیابان پایین تر افرادی هستند که شب با شکم گرسنه سر بر بالین می گذارند. 

دیدن صف های طولانی نذری و تلاش هر بیشتر افراد برای نذری گرفتن بیشتر چای تاسف دارد. چرا که عده ای از افراد فقط به دنبال این هستند که در ایام تعطیلی محرم طبقات یخچال خود را با ظروف نذری پُر کنند و تا چندین هفته غذای نذری بخورند. 

می توان گفت نذری دادن فقط به توزیع مواد خوراکی محدود نمی‌شود بلکه می‌توان با تسری دادن این سنت به نذرهای معنوی مانند روزه، ختم قرآن، ذکر صلوات نیز می‌تواند در تزکیه نفس و ارتقای روحی عزاداران تاثیر بسیاری داشته باشد. در حقیقت چراغ آگاهی روشن شده است؛ تا در این ایام همراه با شورمان شعور و معرفت اهل بیت عصمت و طهارت را بیشتر در یابیم. اما گاهی چشم و هم چشمی‌ها، ریخت و پاش‌هایی و سفره‌هایی که پای آن فقرا و افراد مستحق نمی‌نشینند از آسیب‌هایی است که سنت را دچار اشکال کرده است. امید داریم افرادی که فصد و نیت معنوی بالایی دارند نظر بیشتری بر پایین دستان اجتماع داشته باشند. 

 
 
 
Iran, Islamic Republic of
۱۳۹۵-۰۷-۱۰ ۱۳:۱۸:۵۴
واقعا وقتی میدون محسنی قیقمه به جوجه و پیتزا تبدیل شده چشم و هم چشمیه دیگه
 
Iran, Islamic Republic of
۱۳۹۵-۰۷-۱۰ ۱۳:۱۹:۵۱
دقیقا همین طوره

کافیه از پارک وی به بالا برین عزاداری به همه چی شبیه جز عزاداری

فقط مانور ماشین های لوکس هست و پذیرایی شاهانه