بخش صنعت، شامل تولید آهن، فولاد، مواد شیمیایی و سیمان همچنین مواد غذایی و نوشیدنی‌ها، سهم قابل توجهی در انتشار گازهای گلخانه‌ای جهانی دارد که حدود یک چهارم از کل را تشکیل می‌دهد. این گازهای گلخانه‌ای نیروی محرکه‌ای در پس تغییرات آب‌وهوا و شرایط آب‌وهوایی شدید ناشی از آن هستند.
تحقیق دانشگاه لیدز انگلستان فناوری‌هایی را نشان می‌دهد که می‌توانند جریان را تغییر دهند و کربن‌زدایی بخش صنعتی با ترکیبی از فناوری‌های موجود و در حال ظهور را امکان‌پذیر کنند.
نویسنده اصلی این مقاله اظهار کرد که کربن‌زدایی، اولویت جهانی برای دولت‌ها، شرکت‌ها و جامعه است زیرا نقش حیاتی در محدود کردن گرمایش جهانی ایفا می‌کند. یافته‌های این تحقیق گواهی بر پتانسیل کاهش قابل توجه انتشار از طریق پذیرش فناوری و شامل راه‌حل‌های اثبات‌شده‌ای مانند جذب و ذخیره کربن همچنین رویکردهای نوآورانه مانند تغییر سوخت به هیدروژن یا زیست توده است.
محققان اظهار کردند که یافته‌های ما نشان‌دهنده گام بزرگ به سمت جلو در کمک به طراحی راهبردهای کربن‌زدایی صنعتی و چشم‌اندازی دلگرم‌کننده در مورد سلامت آینده سیاره است.
کارشناسان هشدار می‌دهند که شکست در کربن‌زدایی صنعت می‌تواند منجر به از دست دادن اهداف تغییر آب‌وهوا در بریتانیا شود و بقای بخش صنعتی را به خطر بیندازد. اگر صنعت را برای بریتانیا، کربن‌زدایی نکنیم، به اهداف تغییرات آب‌وهوایی خود نخواهیم رسید و در نهایت صنعت به جای دیگری حرکت خواهد کرد زیرا در دراز مدت، مردم به دنبال محصولاتی خواهند بود که به روشی پاک و سبز ساخته شده باشند و چون صنعت بریتانیا نمی‌تواند اینها را تولید کنند، آنگاه تبدیل به صنعت گذشته و نه صنعت آینده خواهد شد.
پیامدهای این تحقیق بسیار گسترده است. بریتانیا متعهد شده است تا سال ۲۰۵۰ انتشار گازهای گلخانه‌ای را به صفر برسد، هدفی که مستلزم متعادل کردن گازهای منتشر شده با مقداری معادل حذف از جو است.
با ادامه رشد اقتصاد جهانی، تقاضا برای محصولات صنعتی مانند فولاد، مواد شیمیایی و سیمان نیز افزایش می‌یابد. این رشد منجر به افزایش مصرف انرژی و انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌شود، با این حال، دستیابی به اهداف توافقنامه پاریس در مورد تغییرات آب‌وهوایی به حذف تقریبا کامل انتشارات صنعتی جهانی نیاز دارد.
این تحقیق امکان‌سنجی فنی کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای را تا ۸۵ درصد در بخش‌های مختلف ازجمله آهن و فولاد، مواد شیمیایی، سیمان و آهک و موارد دیگر برجسته می‌کند. ما می‌خواستیم به صراحت درباره این واقعیت صحبت کنیم که تمرکز ما جنبه فنی کربن‌زدایی صنعتی است که البته موانع زیادی وجود دارد که باید بر آنها غلبه کرد.
به عنوان مثال، اگر به فناوری‌های جذب و ذخیره کربن نیاز باشد اما وسایل انتقال دی‌اکسیدکربن هنوز وجود نداشته باشد، این کمبود زیرساخت روند کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای را به تاخیر می‌اندازد.
همچنین این تحقیق چالش‌های اقتصادی موجود در اتخاذ فناوری‌های کربن‌زدایی را روشن می‌کند. هزینه‌های سرمایه‌ای و عملیاتی بالا، به ویژه برای فناوری‌های برق‌رسانی، به دلیل هزینه‌های بالاتر برق در بسیاری از بازارها، موانع قابل توجهی ایجاد می‌کنند. این عامل اقتصادی برای درک سرعت استفاده از این فناوری‌ها بسیار مهم است. تلاش مشترک بین دانشگاه‌های پیشرو پتانسیل فنی برای انتشار و صرفه‌جویی در انرژی از فناوری‌های کلیدی کاهش انتشار را ارزیابی کرد.
کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای صنعتی نیازمند سیاستگذاران است و سیاست‌های انتشار گازهای گلخانه‌ای صنعتی به برنامه‌ریزی بیشتری نیاز دارد.
به‌طور خلاصه، این تحقیق مسیر پیچیده و در عین حال امکان‌پذیر به سمت کربن‌زدایی صنایع را روشن می‌کند و بر نقش حیاتی تحقیقات پیشرو در شناسایی راه ل‌های فنی که قادر به کاهش قابل توجه انتشار گازهای گلخانه‌ای در بخش‌های کلیدی صنعتی هستند، تاکید می‌کند.
سیاستگذاران، ذی‌نفعان صنعت و جامعه جهانی باید برای اجرای این فناوری‌ها، با چالش‌های ناشی از هزینه‌های بالا و نیاز به زیرساخت‌های حمایتی، با یکدیگر همکاری کنند.
مقاله کامل در مجله Joule منتشر شده است.
