وی درباره راهکارها یا نحوه برخورد با فرزندان هنگام طلاق یا بعد از طلاق گفت: والدین نباید در چنین شرایطی انتحاری برخورد کنند بلکه لازم است زیر نظر یک روانشناس بر اساس رده سنی کودک، با بچه‌ها صحبت کنند تا از موقعیت جدید آگاه شوند؛ به بچه بگوییم تو مسئول جدایی ما نیستی به خصوص به کودکان زیر ۹ سال، زیرا بچه‌ها فکر می‌کنند به خاطر انجام ندادن یک سری کارها باعث دعوای پدر و مادر شده و مسبب این جدایی هستند.
طلوعی درباره بدگویی کردن پدر و مادر نزد کودکان به والدین توصیه کرد به هیچ عنوان بدگویی همدیگر را نزد فرزند نکنند زیرا ذهنیت کودک نسبت به والد مقابل خراب می‌شود؛ کودک حق این را دارد هرچند پدر یا مادر ایده آلی را ندارد اما در یک چارچوب دیداری با والد مقابل دیدار داشته باشد زیرا این امر جزء حقوق روانی کودکان است و باید این اجازه در اختیار خود فرزند قرار بگیرد تا در خصوص دیدار والدین تصمیم‌گیری کند.
این درمانگر خانواده در ادامه عنوان کرد: پدر و مادر بعد از طلاق در جلسات فرزندپروری شرکت کنند تا شیوه درست تربیت فرزند را بیاموزند. گاهی پدر و مادر دچار «عدم یک راست بودن فرزند پروری» یا دو تربیتی بودن در تربیت فرزندشان می‌شوند. خود فرزندان طلاق نیز باید در ابتدای این اتفاق حتماً زیر نظر کارشناس در جلسات روانشناسی حضور یابند.
طلوعی از آسیب‌های طلاق در کودکان را احساس حقارت، ضد اجتماعی بودن و آسیب‌های اجتماعی نام برد و ادامه داد: در صورتی آسیب‌های اجتماعی در فرزند به وجود می‌آید که حمایت‌های بعد از طلاق انجام نشود. موارد ذکر شده جزء آسیب‌های طلاق نیستند بلکه آسیب‌های بعد از انجام ندادن یک سری از راهکارها بعد از طلاق است.
وی در ادامه گفت: هر فرزند طلاق قرار نیست آسیب‌ها را تجربه کند بلکه کودکی آسیب‌ها را تجربه می‌کند که بعد از طلاق والدین به حال خود رها می‌شود. کودکان طلاق از نظر عاطفی بسیار حساس شده و نیاز به یک گوش شنوا برای شنیدن درد و دل‌هایشان دارند؛ اگر والدین مراقب سلامت عاطفی خود باشند، کودکان هم بهتر با این مسئله سازگاری می‌یابند.
